zaterdag 28 maart 2020

Soort van applaus



Omdat ik altijd alleen maar de 1e dagen vd week werk heb ik natuurlijk best wel veel vrije tijd. Dit kun je vullen met opruimen, poetsen en ander natuurlijk belangrijk huishoudelijk werk, maar meestal ga ik bij dat soort gedachten snel op de bank zitten.
Iets waar ik wel altijd blij van word is bakken, koekjes, taart etc., the issue daarmee is echter dat ik wel wil bakken, maar niet opeten!
Binnenkort begint toch nog steeds een keer het bikiniseizoen!
Nu vindt de rest vh gezin het zeker geen punt om mij van dit probleem te verlossen, maar ik weet dat ik dan toch ook mee ga eten.
What to do?
Iets voor iemand anders bakken dus!

Als vorm van bedankje aan het zorgende personeel en andere werkers in de vitale beroepen (supermarkten!) werd er vorige week om 8 uur 's avonds in het hele land gezamenlijk geapplaudisseerd. Ik ben daar niet zo van, vind het toch wel een beetje populistische social media gemakkelijkheid. Zo van, ik heb iets gedaan, vinkje, en daarmee is voor velen de kous af. Beetje eigengeilerij.
Toch heb ik eigenlijk iets gelijksoortigs gedaan met een twist.

buurman op de huisartsenpost in het ziekenhuis
Opeens bedacht ik dat mijn buurtjes verderop allebei huisarts zijn met een gezin, eigen praktijk en ook diensten in het ziekenhuis.
Vast mega stressvolle tijd.
Ik kon mooi iets lekkers en voedzaams bakken, zodat zij en hun medewerkers even nieuwe energie konden opdoen...
Goed voor hen, goed voor mij.
Zo gezegd, zo gedaan.
Alles wat maar enigszins voedzaam leek heb ik gemixt tot een cakebeslag. Jammer genoeg wel weinig noten, buurman kan alleen tegen cashewnoten.
De muffins lukten wonderwel en zagen er lekker uit.
Licht gezoet met honing en zonder lactose (als we toch bezig zijn), niet uiterste decadentie, maar een proefexemplaar leverde tevreden resultaat.
Voedzaam stond voorop!

 
 
ontbijtmuffins (2x12)
 
5 eieren
3 zééér rijpe bananen
70 gr honing
300 gr volkoren tarwemeel
50 gr boekweitmeel/amandelmeel
1 zakje bakpoeder
2 el kaneel
50 gr geraspte kokos
sap v 2 sinaasappels
125 gr geraspte courgette (met schil)
200 ml neutrale olie
3 appels in cm blokjes (ongeschild)
100 gr rozijnen
evt 10-20 gr lijnzaad
50 gr havermout
 
extra:
knijpflesje honing
havermout
kokos
 
Verwarm de oven tot 175C.
Pureer de bananen met een staafmixer. Mix de eieren en de olie erbij met de mixer, daarna kan het meel en de kaneel erbij.
Schep met de hand de rest vd ingrediënten erdoor tot een redelijk stevig beslag.
Vet de holletjes van een muffintray in met boter en bestuif met bloem.
Verdeel het beslag over de holletjes, ong. 2 grote el/vormpje.
Knijp een beetje honing op het midden van elke muffin en bestrooi met beetje havermout en kokos. Zou ook met amandelschaafsel kunnen.
Bak de muffins 20-25 min. tot ze er van boven gezellig bruin uitzien (evt. roteren na 20 min.) en een metalen pennetje er droog uitkomt.
Laat 5 min. in het blik afkoelen. Friemel met het steeltje van een theelepeltje de muffins los van hun holletje en leg ze op een rooster om helemaal af te koelen.
Je zou er nu ook nog gesmolten chocolade over kunnen drizzelen, mooi/lekker, wel minder gezond!
 
Vanwege de Corona alles maar individueel verpakt (blijft ook langer vers) en in een doos afgeleverd bij de verbaasde buurman. Beetje klungelig, zonder voorbereidde speech.
Niet lang daarna kreeg ik een verheugd appje vd buuf waarin ze bedankte voor mijn gebaar.
De volgende dag nog een zeer positieve recensie, iedereen had heerlijk gesmuld vd muffins.
Mijn 'soort van applaus' was in goede aarde gevallen...., vinkje!



vrijdag 20 maart 2020

Bijzondere tijden



Eigenlijk zat ik al een tijdje te broeden op een blogpost over een recente baksessie, maar nu moet ik natuurlijk eerst wel over het coronavirus schrijven.
Nee, gelukkig heb ik geen corona (wel al langdurig aanwezige keelpijn), maar de hele situatie heeft natuurlijk wel een grote impact op ons aller dagelijks leven.

Sowieso werk ik natuurlijk in een supermarkt (Ekoplaza) en word dus direct geconfronteerd met het afwijkende aankoopgedrag van de meeste consumenten.
Toevallig hoefde ik niet te werken op de 1e chaotische dagen, en ik denk dat het met ons publiek nog mega meeviel, maar het blijft een vreemd gezicht al die lege schappen.
Leeg, deels omdat produkten toch niet leverbaar zijn, deels omdat de aanvoer de vraag niet kan bijhouden, en deels omdat het personeel door de drukte in de winkel simpelweg geen tijd heeft om aangeleverde nieuwe voorraad in de schappen te vullen. Met ook nog aardig wat ziekmeldingen.
WCpapier(!), melen en gist (iedereen gaat zelf brood bakken?), eieren allemaal niet leverbaar. Extreme broodverkoop alsof iedereen opeens massaal aan het brooddieet doet...
Lastig om op in te spelen, de vriezers zullen toch wel een keertje vol raken.
Vooralsnog maar extra afbak op voorraad zodat we kunnen bijbakken als de broodplanken leegraken.

Zelf zitten we thuis aardig in de voorraden, niet persé my doing, mijn husband is megagoed in overheadvoorraadbeheer. Ik denk ongeveer pas bij het laatste velletje aan nieuw WCpapier, maar dat wordt hier altijd netjes op peil gehouden. Als hij langere tijd op reis is, gaat het dan ook direct fout met vuilniszakken, afwasmiddel etc.
Zelf ben ik meer vd levensmiddelen, hoewel, voornamelijk van wèl verzamelen maar niet gebruiken van allerlei zaken. Mijn kasten puilen uit van culinaire vakantiesouveniers, kruidenmengsels, pasta's, conserven, noten en droogwaren. Om vervolgens voor het koken gewoon weer alles opnieuw te kopen...
Deze dagen brengen dus direct weer een goed voornemen aan het licht: alles uit de kasten uitstallen in dozen met de verplichting per avondmaaltijd iets te gebruiken! We zullen zien.

Het feit dat mijn husband kortere dagen werkt en dus best vroeg thuis komt, heeft ook invloed op mijn kookgedrag.
Ik ben normaal toch wel een paar x per week van de empty-the-fridge kookstijl, hij bedenkt gewoon waar hij zin in heeft en gaat daarvoor graag alsnog naar de supermarkt.
Omdat mijn koelkast volliep met ongebruikte restjes en beetjes heb ik gisteren toch wel mijn veto uitgesproken en mijn voet dwars gezet: we aten bami (restje pasta met bits/pieces groente overschot) èn wraps met bonenstoof waar ook mooi allerlei restanten in verwerkt konden worden. En gewoon lekker!
Er gloort wel licht aan de horizon: mijn kids druppelen langzaamaan deze kant uit, zoveel weken op hun studentenkamer zitten is geen verleidelijk uitzicht en (ook niet onbelangrijk) bij papa/mams is het natuurlijk helemaal gratis. (kostbewust opgevoed)
Kan ik weer lekker koken voor 6 man. (wel meer WCpapier nodig)

Ook hebben we de lokale middenstand al een keer gesteund met de aankoop van pizza's, bezorgd en wel. Voelde heel decadent, hadden we nog nooit gedaan!
Ik zag dat ook de groothandels voor particulieren waren opengesteld, erg verleidelijk. Niet om megavoorraden in te slaan, maar om te kijken wat voor delicatessen en restaurantachtig aanbod er nu ook voor ons te koop is.
Toch de verleiding weerstaan, het is immers de bedoeling dat je zoveel mogelijk binnen blijft en niet extra aan de boemel gaat.
Lijkt mij ook erg confronterend voor iedereen die zijn zaak tijdelijk heeft moeten sluiten terwijl je op straat al die winkelende mensen ziet alsof het vakantie is.
Er heeft bij ons al een heel leuk restaurant zijn deuren definitief gesloten, dit was de nekslag na al zwakkere tijden.

zelfs onze magnolia ziet er dit jaar een beetje depri uit....
Ons geplande familieweekend Centerparcs eind maart gaat ook niet door …...(ruimte voor schoonfamiliegrappen), verschoven naar eind september.

Laatste bijzonderheid is toch wel dat wij nu eigenlijk in Vietnam hadden zullen zitten. Zóveel zin in, maar al vrij op tijd ingezien dat de hele coronasituatie toch een behoorlijke grauwsluier op onze mooie reis zou werpen. Vietnam grenst tenslotte in het noorden aan China en de 1e geïnfecteerden waren al gespot.
Naast het risico om ziek te worden had ik heel asociaal ook helemaal geen zin om mogelijk mondkapjes te moeten dragen of zelfs maar omringd te worden met mondkapjesdragers. En hoe zat het met bezoek aan al die leuke lokale markten etc.?
Gelukkig had ik nog geen accommodaties geboekt en konden we onze tickets nog gemakkelijk annuleren. Ook nog geen vaccinaties of visumkosten gemaakt.
Jammer, jammer, met al mijn gedegen spitwerk had ik het gevoel dat ik er al een hele tijd zat. Zulke leuke dingen gezien, mega-enthousiast!
We hebben het doorgeschoven naar volgend voorjaar (de beste reistijd voor heel Vietnam). Wat in het vat zit, verzuurt niet. Toch?

En, oja, Koningsdag is toch ook wel erg onzeker. Had al wel vrij gevraagd etc.
Natuurlijk kan ik op kortere termijn op de laatste ontwikkelingen inspringen (duurt nog 1,5 maand), maar het idee is toch best wel verwarrend.
Mijn culinaire hoogtepunt vh jaar kàn vervallen, niet 3 dagen ongans bakken en dan voor minstens het 10e jaar in korte tijd alles leegverkopen.
Zal wel slikken worden.

Maar goed, dit alles zijn rampen aan deze kant vh graf, zoals ze bij mij thuis altijd zeiden (Gronings gezegde?)
Voor veel mensen is het echt heel ingrijpend (financieel) of zelfs levensbedreigend.
Voor heel Nederland/wereld misschien ook een kans op resetten, even een stapje terug uit de dagelijkse rat-race. Tijd voor de basis, simplicity en elkaar!

Zo gingen we toch nog maar even uitwaaien op het strand:

eng zeemonster aan het strand bij Wijk aan Zee
(aangespoeld hout met aanhangende mosselen)
 

Voorzichtig allemaal, denk gezond, eet gezond en blijf gezond!!!

zondag 1 maart 2020

Bonne Année en Normandie deel 2


 
Eigenlijk wordt dit blog gewoon weer een fotoverslag, kan het niet laten, er was zoveel moois te zien in Normandië! (en dit is dus nog een moeizame selectie).
Zo waren we erg enthousiast over Honfleur, pittoresk kleurrijk havenstadje vol karakter en sfeer. Vol restaurantjes, speciaalzaakjes (en toeristen.....)
Stel je voor hoe het in de zomer zal zijn.  

 



vol kleurrijke vakwerkhuizen

struikelden we opeens over het geboortehuis van Satie, 1 van mijn favoriete componisten
We reden ook nog even door Deauville, megadecadente plaats met huizen als kastelen. Vol dure Franse designermodewinkels, juweliers en Rolls Royce/Jaguars.
Ons ziet ons of aapjes kijken, niet ons koekie.
 
 
Beuvron-en-Auge daarentegen wèl, klein postkaartdorpje met openluchtmuseum gevoel, bestaand uit voornamelijk galeries, lokale produktenwinkeltjes en restaurants. Wij waren er niet zo handig op een zondag, alles dicht (zomers anders?)
 
artistieke etalagefoto, dat behang had ik graag willen hebben!
 
Bayeux was ook charmant 
 
even wennen aan de openingstijden
Boodschappen doen bleef natuurlijk nog steeds een heugelijke bezigheid, verbaas mij doorlopend over het zeer uiteenlopende aanbod.
 
speciaal voor de kerst

mocht je champagne willen bottelen (of cider)


Ondertussen was het bijna Oud/Nieuw. Fransen vieren dit òf in besloten restaurants met vast feestmenu òf met megapakketten fruit de mers om samen te nuttigen in familie/vriendenkring. Allebei zeker niet gratisssss



franse oliebollen, croustillons Hollandais
In meerdere plaatsen was het kermis, natuurlijk ook met snoep/snaaitenten.
Wij verbaasden ons over de aanwezigheid van oliebollen, schijnt traditie uit Lille te zijn.
Dit inspireerde ons wel om voor het eerst ever zelf oliebollen te willen bakken...
Project oliebol ging van start: verse gist, bier, speciale pan, poedersuiker, alles voor de bakker.
Behalve: weegschaal en thermometer, hmm, bleken toch wel cruciale items...

ze zagen er best OK uit, maar waren niet te (vr)eten!

voor het nieuwe jaar sterretjes en champagne 

We bleven graag tourtochtjes door de omgeving maken, mooie mystieke verlaten sfeer.




 
We ontmoetten wat nieuwsgierige lokale bewoners

 


Dom genoeg was ik mijn winterjas vergeten mee te nemen, druk met alles thuis verzorgd achterlatend, vergeet je jezelf. Klassiek!
Heel aardig kon ik van de verhuurster van ons huisje voor de hele week een prima jas lenen (mocht zelfs houden als ik wilde)
Als dank bakte ik zonder recept of weegschaal een geïmproviseerd goudreinet-noten-vijgen-calvadostaartje, France meets Holland.

nooit gehoord hoe het smaakte, was zo benieuwd, rook wel lekker
 
voor het geval je 24/7 zin hebt in pizza, zó aan de kant van een plattelands weg,
8 smaken, E 10.00, klaar in 3 minuten! Niet geproefd.
Aan het eind van onze minivakantie was het bijna Driekoningen, nog steeds een traditie in Frankrijk met een Galette du Roi, bladerdeeg met amandel of appelvulling en gesuikerd boontje. De heugelijke vinder is koning voor 1 dag en mag bepalen wat er gebeurt.          Leuk souvenir.
 
Hoewel al even geleden kijken wij met veel plezier terug op ons snoepreisje, voor herhaling vatbaar.