vrijdag 23 oktober 2015

Extra kleurige herfst





De zomer is natuurlijk duidelijk voorbij, met redelijk herfstweer zijn we op weg naar een hopelijk milde winter.
Hoewel ik weet dat seizoenen erbij horen heb ik toch sterk mijn favorieten.
Ook al zegt iedereen dat je de winter echt gaat missen als je het hele jaar op Curaçao in de zon zit, ik weet het zo net nog niet.....
Tot nu toe hebben we redelijk geboft met de herfst, best wel wat regenachtige dagen  (en krantlopende kinderen) maar over het algemeen aardig wat met zonneschijn.
Ik heb nog 1 mooie middag in de bestelling, kan ik net nog een (hersteld) kozijn zijn winterlakje geven. Duimen maar.



Onze tuin is nog een rommeltje, maar 1 plant deelt trots zijn herfstvruchten: de gele framboos!
Van mijn ouders kreeg ik voor mijn verjaardag 2 framboos-varianten, de klassieke rode en de 2x vruchtdragende gele.
De 1 x hebben we gemist (verjaardag was in mei), maar de belofte van de 2e dracht is helemaal ingelost.
Aan de jonge plant ontwikkelden zich een paar mooie trossen en vandaag was het D-day: een heel bakje vers geplukte beauty's.
Misschien een pietsie zuur (te weinig zon?), maar zeker smakelijk. En wat een schoonheid, mega groot en goudgeel!
Kijk, over herfstkleuren hoor je mij zeker niet klagen, schilderachtig rood, geel, goud en bruin. Een heel palet aan behaaglijke tinten.

beetje sneu herfstbraampje
Met een mooi herfstboeket en een doosje kneus-appelen kom ik echt in de stemming.
Naast kleuren ook herfstige geuren van appelmoes met kaneel.
Toch wel lekker......... 



 Appelmoes met kaneel

veel appels, geschild en in stukjes
1 tl kaneel of een pijpje kaneel

Laat de appels met een paar el. water aan de kook komen, kook rustig gaar met de deksel vd pan tot de gewenste zachtheid en consistentie bereikt is. (20 min?) Af en toe omroeren.
Plet grote stukken met de achterkant vd lepel of pureer het geheel tot moes.
Giet over in gesteriliseerde potten en laat de potten op de kop afkoelen (wel met de deksels er op hè!)
Lekker in de yoghurt, bij ijs, cake of gewoon zó......

woensdag 14 oktober 2015

Te mooi om waar te zijn.......


 
De keuken, ONZE keuken.
Waar zal ik beginnen?

Hij/zij is nog steeds niet klaar.
Er is best wel iets gebeurd.
We hebben sinds begin zomervakantie vloertegels (niet zonder tranen mijnerzijds), ik heb alle wanden, kozijnen en het plafond geschilderd.

Mijn fornuis werkt, net als de koelkast, de vaatwasser ook (met stoeptegels als contragewicht), ik heb een schragentafel als werkblad, bananendozen als keukenkastjes en een buitenkraan.
Alles doet het.
Toch was ik blij dat 'ze' afgelopen maandag de echte keuken zouden installeren met een volwassen aanrechtblad en héél belangrijk: een heuse spoelbak!
Met pannen afwassen in de badkamer (heet water) ben ik echt wel een beetje klaar, net als met aardappel/pasta/groenten afgieten in de tuin.

ZOUDEN installeren. Too good to be true
Om een lang verhaal kort te maken: volgens de keukenzetters was de waterleiding niet goed geplaatst waardoor de keuken niet paste.
(dit terwijl er een schiphol-taxi voor mijn husband stond te wachten)
Exit keukenzetters. De rest vd dag heb ik geprobeerd alle betrokken partijen aan te spreken als schuldige voor de komende extra kosten.

Natuurlijk komt het allemaal in orde, kost alleen weer wat.
Je schakelt allemaal professionals in, maar als het ergens fout gaat draai je als leek op voor de kosten. Wordt misschien vervolgd.

onze nieuwe eetkamer
Toch zijn wij heel blij met het geheel, de verbouwing is voor ons helemaal geslaagd. Hadden we 10 jaar eerder moeten doen, zeggen we steeds.
We genieten van de ruimte en het licht.
Het geheel past mooi bij het huis en de tuin is nog steeds OK qua afmeting.
Het plan om de oude achterkamer als tv-kamer te gebruiken hebben we uitgeprobeerd, maar weer verworpen. Was toch niet relaxed voor 6+ personen.
Nu denken we meer aan een tussenkamer met wandkast voor boeken en familie-rommeltjes uit de voorkamer. Schoont alles lekker op. 
Lekker zo'n rustige ruimte.


Zo groeien we langzaam in plannen en ideeën. Bevalt prima, geen overhaast gedoe.
We broeden nog op een keukenkastenwand (eiken/underlayment/zelfdoen/laten doen?), afwerking keukenwand, gordijnen (hangen voor proef met behangtape aan de muur) en ik heb nog een tafellampen-projectje lopen.
Een nieuwe bank en eettafel zouden ook nog leuk zijn.
Tegen de Kerst moet alles wel klaar zijn. Toch?




donderdag 1 oktober 2015

Zo'n enge groupie....


Het is alweer even geleden, maar ik heb Annabel Langbein ècht in het echt ontmoet!!!!
Je weet wel, Annabel Langbein, de Nieuw Zeelandse TV-kok, bekend van 24Kitchen. Enthousiast, au naturel en vol liefde voor pure producten.
Heb ik eigenlijk nog nooit gedaan, als een echte groupie achter mijn idool aan, maar toen ik vorig jaar te laat ontdekte dat ze in Nederland was nam ik mij voor de volgende keer beter op te letten.
Dus meldde ik mij aan voor haar facebookpagina en wonder ooh wonder, dit jaar kwam ze alweer! (boekpromotie)
Deze keer niet in de randstad, maar in Amersfoort of all places.
Geen belemmering voor een realtime groupie natuurlijk.
Dus stapte ik ruim op tijd in de trein, miste de beoogde bus, nam vervolgens de verkeerde bus, vergat uit te checken, moest ook nog een pokke eind lopen, dus: te laat....
Gelukkig geen probleem, er was toch een soort Drents/NZ's kwartiertje.
En daar was ze, precies zo als op de TV, uitgebreid kletsend, lachend en gebarend. De (favourite) neighbour nextdoor.

ze stond maar niet stil
De workshoplocatie, Smulweb Kookcollege, was een grote ruimte vol kookstations, een barretje en een eetruimte.
Na haar introductie (door Kip en Ei), kookte Annabel de recepten waar we die avond zelf mee zouden werken. Onder veel gelach, drukke gebaren, improviserend en met smeuïge verhalen maakte ze een paar recepten uit haar kookboek Simple Pleasures.
Dat de verhalen niet geheel spontaan in haar opkwamen bleek toen ik op internet in meerdere interviews dezelfde voorbeelden tegenkwam.
Auw, toch niet zo 'naturel' dus.
Als fan zag ik dat moeiteloos door de vingers, het ging om het enthousiasme waarmee het uitgedragen werd. Je kunt je levensstory tenslotte niet elke keer vernieuwen.
                                                                         Zo vertelde ze hoe ze als tiener een jaar in the wild geleefd had, buidelratten stropend en open vuur kokend, gewoon  the basic stuff. Dat ze tijdens haar cursus aan de Culinary Institute in New York, waar ze een flat deelde met Daniele Delpeuch (oud-kokkin Mitterand, personage van eetfilm No reservations) echt leerde koken from scratch. En dat ze eigenlijk een afgestudeerd horticulturiste (commerciele tuinbouw) is.
Teruglezend is haar levensverhaal echt heel interessant, ze buitelde van het ene avontuur in het andere. Nu al jaren samen met haar man eigenaar van hun eigen mediabedrijf, alle tv-programma's en kookboeken zijn in eigen beheer. Lekker onafhankelijk.
Haar man Ted was ook aanwezig, lang, slank, rustig. Ik heb ook even met hem een praatje gemaakt. Hij vertelde dat ze tijdens de NZ wintermaanden samen de wereld rondtrokken. Van oorsprong was hij boer, maar nu geheel betrokken bij het familiebedrijf, living the good life.


speciaal voor mij geposeerd

 
Op het menu die avond stonden een soort viskoekjes met noedelsalade, garnalentoast, gemakkelijke zalm uit de oven en pruimen-financiers (cakejes) met citroen-mascarpone.
Na Annabels uitleg en proefrondje moesten we zelf aan de bak.
Best bijzonder om te koken met mensen die je helemaal niet kent, ik werd o.a. gekoppeld aan een aardige jongedame uit Leiden.
Samen bakten we de pruimencakejes terwijl de rest van ons groepje (4 anderen) de overige componenten verzorgden.
Ondertussen dartelde Annabel langs, tips en tricks uitdelend. Ik heb haar nog opgebiecht dat ik plannen had gehad voor een huisgebakken kadootje, maar tijdelijk niet over een oven beschikte. Had ze erg gewaardeerd, was wel nieuwsgierig naar mijn black bean brownie!!





Toen iedereen uitgekookt was werd er gezellig samen gegeten, alles smaakte heerlijk!
Zeker met de wijnen van de NZ Villa Maria Estate, ik heb al uitgebreid gespeurd naar de verkoopadressen van de pinot noir van die avond!!!

nog de laatste tips
De avond werd afgesloten met aankoopmogelijkheid van een gesigneerd kookboek.
Tot mijn schaamte had ik, als groupie, geen enkel kookboek van haar, meestal schreef ik aansprekende recepten over van de tv-programma's.
Een gesigneerd kookboek is natuurlijk een ander verhaal...



"Dear Gerry Very best wishes to a wonderful cook! Enjoy!"

De laatste bus was natuurlijk al eeuwen vertrokken dus wandelde ik al nagenietend door nachtelijk, gelukkig droog, Amersfoort naar het station.
Het was een goed avondje geweest.

Na haar Hollands avontuur reisde Annabel met hubby nog weken door Europa, op Facebook verhalend van de ene na andere heerlijke bestemming.
Griekenland, Turkije en zeker Frankrijk waar ze ook haar oude huisgenootje weer ontmoette. Foto's van haar tochtjes door de Provence/Côte d'azur brachten mij in vervoering en vakantiestemming, bedenkend dat wij daar een paar weken later zelf zouden lopen!!!!



PS. Ik had de link naar deze blogpost doorgestuurd naar Annabel's office, gewoon voor de leuk.
Na een paar dagen kreeg ik van haar (of secretaresse) de volgende reactie:

Dear Gerry
Thanks so much h for sending through your blog - I think google translate did a good job for me to understand - my dutch is almost non existent !
I am still thinking about those back bean brownies!
Hope you've got your oven up and running
Keep up that great cooking !

Best regards
Annabel

Cool hè? It's fun to be a groupie