maandag 29 april 2013

De 'W' van wakker, stamppot eten.......

De avond voor de 'Kroningsdag', morgen wordt Willem-Alexander 'Koning der Nederlanden'!
Bovenstaande zin komt uit het verguisde Koningslied.
Vreemde combo, net alsof iedereen in NL stamppot als ontbijt eet!
Ik wel natuurlijk, stamppot, bami, chili, bonensoep, maak allemaal niet uit!
Op en top Nederlands dus!
Het lied van Brigitte Kaandorp is trouwens wel geweldig, op de wijs van 'Ne quitte pas' (sowieso al favoriet) met een geweldige tekst, heel ontroerend.
De 2 studenten uit Utrecht deden het ook goed!

Zelf heb ik ook mijn best gedaan voor Koninginnedag.
Al 2 dagen ben ik aan het bakken (rustig aan!), black bean brownie, carrot cake en een frangipane-jam cake.
Vanavond heb ik alvast de auto in een zijstraatje vd hoofdstraat geparkeerd zodat ik morgen alles bij de hand heb.
Ik schrok wel, alle stoepen waren al beschreven met 'BEZET'.
Nooit zo ernstig gezien, toch heb ik principieel geen plekje geblokkeerd.
Zo'n Duitse gewoonte, handdoekje leggen bij het zwembad.
Morgen heb ik misschien spijt, in het ergste geval eten wij nog maanden taart!
Veel plezier!!!!



donderdag 25 april 2013

Poging tot citroenmousse-taart.

mooi waterval-effect door plasticfolie

 
 
Een tijdje geleden ging ik naar Amsterdam voor het miniconcert van Ludovico Einaudi (o.a. componist Intouchable-filmmuziek), gratis in het nieuwe restaurant-café van de NRC aan het Rokin.
Op de dag zelf vond ik het eigenlijk al een idioot plan, maar wie A zegt moet ook B zeggen.
Huis en haard netjes achterlatend vertrok ik dus met enig schoolreis-buikpijn naar de gróóte stad.
Eenmaal aangekomen vraag ik mijzelf altijd waarom ik dit niet vaker doe, heerlijk zo'n dagje voor jezelf.
Lekker slenteren langs winkels, zoeken naar schoenen maar ondertussen een leuk vestje scoren!
Ruim op tijd ging ik richting NRC-gebouw, je wist maar nooit hoeveel anderen er zouden zijn en ik wilde wel een leuk plekje hebben.
Wat een deceptie, het concert was afgelast, hij had zijn vlucht gemist uit Wenen.
Het was best komisch om de reacties van andere arriverende fans te zien.
Het gaf een soort verbroederend wij-gevoel. Sommigen bleken speciaal helemaal uit Twente gekomen te zijn, mocht ik toch niet klagen met mijn 25 min. treinreisje.
Ik had geen zin om naar de vervangende succesvolle pianist (Michiel Borstlap) te gaan luisteren, ik zocht liever een ander leuk plekje voor een kopje thee enzo.
Een extra leuk kopje thee zelfs, verdiend door deze tegenslag!


Ik wilde al lange tijd naar Gartine, het mini-restaurantje in de Taksteeg (zijstraatje v Kalverstraat). Zit altijd afgeladen vol, maar deze keer bleek er wonder boven wonder nog een plekje vrij.
Over Gartine had ik al vaak gelezen in de Delicious etc., de eigenaren ploeteren in hun vrije tijd in hun moestuin en de oogst vind je op je bord.
Ontbijt, lunch en taart in een piepklein pijpenlaatje met no-nonsense decor.
Alles home-made met liefde en aandacht, veel geroemd om de goede high-tea.
Ik hield het bescheiden bij 1 stukje taart, lemon-meringue.
In mijn idee was dat een soort Franse 'tarte au citron' met eiwitschuim, maar het was meer een citroenmousse-taart, licht en luchtig en zeker lekker.
Mijn buurvrouwen (wel aan de high-tea) bleken een Canadese en Amerikaanse op zakenreis in Europa. We hebben gezellig zitten kletsen over alle cultuurverschillen. Zulke onverwachtse gesprekjes vind ik altijd zó leuk!

Thuis had ik de smaak van de taart nog in mijn mond en besloot deze na te maken.
Makkelijker gezegd dan gedaan!
Ik dacht dat wanneer ik een citroenkwarkmengsel met gelatine iets liet opstijven en er vervolgens opgeklopte eiwitschuim door zou mengen het gewenste resultaat zou ontstaan.
Nee dus, het was een lekker taartje, maar meer gewoon een citroenkwarktaart, geen mousse.

Binnenkort dus op herkansing, dan met opgeklopte slagroom ipv kwark of eerst gewoon pudding maken. The proof is in de pudding!
Mocht iemand beschikken over het Gartine kookboek (Zoete&hartige heerlijkheden) en staat daar het recept in: graag!






Citroenkwarktaart

150 gr bloem
100 gr amandelmeel
1/2 ei
50-100 gr suiker
100 gr roomboter (geraspt)
rasp 1 citroen
snufje zout
tl vanille-extract


1 kg franse (magere) kwark
sap van 2 limoenen, 2 citroenen
1/2 bekertje slagroom
suiker naar smaak
evt. 3 opgeklopte eiwitten, met beetje suiker
7 blaadjes gelatine

Verwarm de oven tot 180C.
Maak van alle deeg-ingrediënten een stevig deeg en druk dit uit in een springvorm. De bodem en een opstaand randje.
Bak in de oven 20-30 min tot mooi bruin. Laat in de vorm afkoelen.
Haal de bodem uit de vorm en bekleed de vorm met  plastic huishoudfolie.
Let de bodem weer terug in de vorm, het plastic steekt boven de rand uit.

Roer de kwark los met het citroensap en de suiker.
Week de blaadjes gelatine in koud water.
Verwarm in een pannetje de slagroom tot warm. Los 1 voor 1 de uitgeknepen blaadjes gelatine op in de hete slagroom. Wacht tot het mengsel iets lobbig wordt. Roer met een garde het gelatinemengsel door de kwark en vouw evt. de geklopte eiwitten erdoor.
Of laat dus eerst de kwark een beetje opstijven en vouw dan pas de eiwit er door, voor een mousse effect.
Giet het over de afgekoelde bodem.
Zet lange tijd in de koelkast, misschien zelfs wel een nacht.
Als de taart stevig is kun je de folie en springvorm verwijderen.

Evt. versieren met geconfijte citroenschijfjes: verwarm 1 deel suiker met 2 delen water in een pannetje. Laat borrelen tot siroopdikte, daarna uit.
Leg de plakjes citroen voorzichtig in de siroop en laat iets zacht worden.
Vis de (niet tè) zacht geworden citroenen uit de siroop en decoreer de taart.

Gooi niet, zoals ik deed, de rest vd warme/hete siroop over de taart!
De kwark smelt namelijk weg en je krijgt een soort Niagara-waterval aan prut.
Wanneer de siroop goed koud is, misschien zelfs bijna hard, kan dit waarschijnlijk wel! Of wanneer de taart zelf heel koud is (diepvries?) zodat de siroop gaat stollen tot een caramellaagje (was mijn bedoeling).


te warme siroop geeft een bijzonder effect!








vrijdag 19 april 2013

'De dag vd Slager 2013', ik kan geen bal meer zien!


Vandaag was best een speciale dag, 't was namelijk de eerste 'Dag vd Slager' ever.
De KNS ( Koninklijke Nederlandse Slagersorganisatie) heeft deze dag in het leven geroepen om het slagersvakmanschap in het zonnetje te zetten.
Het thema was 'Kunst', de slager die als vleeskunstenaar elke dag aan het werk is in zijn atelier (slagerij) om voor ons met goed vlees de lekkerste/mooiste creaties te maken. En vandaag kon je bij veel slagers een uniek kijkje nemen in zijn atelier, zelf zien hoe de ham of de worst gemaakt wordt!
(extra belangrijk in deze vleesfraude-tijden)
Een slager in ons dorp was één vd deelnemende slagerijen.
Naast het open huis werd er ook een leuke wedstrijd georganiseerd: wie maakt de lekkerste gehaktbal van het dorp?
Compleet met wisselbeker, huldiging en lekkere prijs (vlees?), daar moest ik natuurlijk aan mee doen!
Nou ben ik echt geen gehaktbal-fetisjist (prins bal?) maar over het algemeen komt er toch wel een smakelijke bal op tafel.
Het twijfelen begon, zochten ze een Hollandse bal of juist een opvallende bal?
Indisch/Italiaans/Marokkaans en Hollands, we hebben het deze week allemaal op tafel gehad.
Mijn proefpanel ging voor de Indische bal, lekker met veel kruiden.

best aardig toch?

Vol goede moed en redelijk wat zelfvertrouwen ging ik vanochtend de uitdaging aan. De moed zakte mij echter al snel in de schoenen, meestal flans ik gewoon maar wat in elkaar en nu ging ik overal over nadenken!
Hoeveel zout? Bloem/paneermeel of niets aan de buitenkant? Wanneer zijn ze gaar maar niet droog? Mooi rond maar geen gladjakkers, gelijkmatig gebakken, etc.etc.
De kwaliteit en de maling vh gehakt bepalen ook al een groot deel vd smaak.
Slagersgehakt is natuurlijk geen supermarktspul!
Bijna misselijk van het eten vd proefbaksels was ik er na een tijdje klaar mee, in de pan met die hap. 'k kon geen bal meer zien!
Uiteindelijk vertrok ik met 2 aardige ballen en een fototoestel richting slager.
Er bleek enige concurrentie te zijn, meerdere ballen pronkten al in de vitrine.
Na officiële inschrijving nam ik nog een klein kijkje achter de schermen.
De 's ochtends gemaakte hammen werden gekookt en de worsten gerookt, ik had het maakproces graag gezien maar toen had ik het te druk met m'n ballen.
Na een gezellig babbeltje met de createurs vertrok ik best opgelucht huiswaarts, mission accomplished!
Nu is het wachten op de uitslag, heb ik 'the best ball in town' gemaakt?
Eerst zien, dan geloven!

de voorste 2 zijn van mij!

PS. Ik ben 3e geworden, best aardig maar er waren maar 7 deelnemers!
Winnen was natuurlijk leuker geweest maar ik was zelf ook niet helemaal happy met mijn bal. De toevoeging van de normaal best wel pittige pindasaus gaf de bal een zoetige smaak. Het feit dat ik alleen nog maar sambal badjak (gebakken, minder pittig) in huis had hielp daarbij niet!
Ik had misschien toch gewoon mijn Hollandse bal moeten inleveren, nou ja, volgend jaar dan maar weer?



donderdag 11 april 2013

Crème de la crème...


Soms kan ik heel lang tegen iets opzien. Steeds opzij schuiven omdat het te moeilijk lijkt, koudwatervrees. (angst voor imperfectie?)
Ook op mijn werk vroeger, uitstellen in de hoop dat het vanzelf verdwijnt (vaak is dat ook nog zo!). Gelukkig had ik een goede cheffin die af en toe een duw gaf en vaak bleek het verwachte probleem helemaal geen probleem. (ben ik nog te volgen?)
Ook op kookgebied heb ik zo mijn opzij-schuif-momentjes.
Bij het idee om zelf bijv. zuurdesem, caramel, bladerdeeg, donuts, ijs, paté, pudding en brood maken!
Af en toe een kleine overwinning, de pudding en de caramel heb ik onlangs getackeld.
Ik hou van creme brulee, 1 vd redenen dat ik zo gek ben op Frankrijk.
Elke menukaart scan ik op mijn favoriet en soms heb ik mazzel.
Toch had ik het nog nooit zelf gemaakt, eieren en warme room dat leek mij hèt recept voor drama.
Afgelopen zondag voelde ik mij dapper genoeg om een stoere poging te wagen.
Slechts 2 minor problems, ik had geen patroon voor mijn ooit gekregen gasbrandertje en ik had geen creme brulee-schaaltjes.
No problem bij nader inzien, ik maakte gewoon een creme caramel!
Zelfde idee maar net iets anders uitgevoerd, nog slanker ook met melk ipv room. Met hele eieren ipv eierdooiers en een dunne caramelsaus ipv een harde warme carameltopping.
Zoiets als die kleine MONA-puddinkjes in de winkel (ook lekker..)

Aan de hand van Mary Berry durfde ik zomaar, tijdens de British Bake off liet zij een aantal tips/tricks zien. Fool proof recipe, zo gezegd!
Gelukkig stond het recept op de BBCfood-site. Met zelfs nu een hele kleine aanpassing (liever pudding zeven dan gekookte melk zeven) en misschien de wens om een klein smaakaccentje toe te voegen (citroen/drank) eindigde ik met een goed gelukte smakelijke, iets wat uitgezakte, zijdige pudding. Bye bye MONA. Bye bye problem...!!!!!!


Creme caramel (6 porties)

160 gr suiker
6 el water
boter om in te vetten

4 eieren
25 gr suiker of iets meer?
600 ml melk
1 tl vanille extract
evt smaakaccent: sinaasappelrasp, likeur, specerijen?
Bij voorkeur ramekins, door mijn dessertschaaltjes was mijn pudding wat plat.

Verwarm de oven tot 150C. Tip 1: maak de bakjes warm in de oven zodat de caramel beter uitvloeit.
Maak de caramel door in een rvs-steelpannetje de suiker met het water op laag vuur te verwarmen tot de suiker gesmolten is. Af en toe roeren.
Als alle suikerkorreltjes verdwenen zijn mag je niet meer roeren, hoogstens je pannetje een beetje bewegen zodat de massa rondwalst. ZEER heet!
Kook de caramel tot de gewenste lichtbruine koperkleur. Vooral niet te donker want dan smaakt de caramel verbrand. Evt afblussen met een piepbeetje water (gaat wel sissen en spetteren).
Haal de voorverwarmde bakjes uit de oven en verdeel de caramel over de bodems. Zet weg, niet in de koelkast.
Maak de creme door de eieren met de suiker en extract los te kloppen.
Verwarm de melk tot je net je vinger er nog in kunt steken en giet dan het mengsel, al roerend met een garde, bij het eiermengsel.
Roer tot een egale massa en zeef boven een schenkkan de eventuele klontjes er uit. Zet weg zodat het minder schuimt, schijnt zelfs een nacht te kunnen.
Tip 2: Beboter de afgekoelde vormpjes boven de caramel.
Leg bakpapier op de bodem van een grote ovenschaal (tip van franse kok) en zet de schaaltjes er in. Giet je custardmengsel op de caramelbodems.
Schenk kokend water in de bakschaal tot halve hoogte vd vormpjes. Dek de schaal af met aluminiumfolie.
Zet de bakvorm in de oven, let op voor klotsend water.
Bak laag in de oven 30-40 min (af hankelijk vd grootte) tot de pudding nog licht meewobbelt bij beweging. Het water en de pudding mogen niet koken!
Laat de pudding afkoelen, bij voorkeur een hele nacht. (koelkast? Handig voor een feestje).
Ga met de punt van een mes langs de rand vd pudding en keer elk puddinkje voorzichtig om op een bordje. Let op, de caramel zal als een dunne saus uitstromen. Eet smakelijk!

Ik wilde het filmpje van you tube downloaden, maar er schijnt copyright op te staan. Vreemd genoeg niet op andere episodes dus er is genoeg leuks te zien!

PS. ik ga morgen (12/4/13) naar het gratis mini-concert van Ludovico Einaudi in het NRC restaurant-cafe in Amsterdam. De componist van oa de muziek uit de film 'Intouchable'. Heerlijke muziek en waar zal ik eens lekker gaan snoepen?
info

maandag 8 april 2013

Aan tafel!

THUYS in het


Vanwege de verjaardag van mijn kennis hadden de overige dames een etentje georganiseerd en ik mocht mee!
We gingen table d'hôte'en bij Thuys, het restaurant van museum Het Dolhuys in Haarlem.
Gezellig samen in de trein, ik met een net afgebakken energiekoek (soort van-alles-wat-koek). Rennen en vliegen, zoals altijd.
De koek ging er in als ...., we konden de extra energie ook goed gebruiken want we mochten eerst een rondje maken door het museum.

Het museum is een echte aanrader! (ook wel iets beklemmend)
Dolhuys is de oude benaming voor 'psychiatrische ziekenhuis' en daar gaat het museum dus ook over.
Vanuit verschillende oogpunten wordt de geschiedenis van de psychiatrie belicht.
Regelmatig wisselende tentoonstelling werpen een blik op een gelukkig voor mij onbekend terrein.
Zo was er nu een fotoreportage over uitgewoonde, leeg achtergebleven instellingen in de VS.
Bevroren beelden met jaren '50 taferelen en afgebladerde muren. Zo mooi gezien, elke foto had iets magisch, verheven tot kunst.
Jammer genoeg vertrekt de collectie op 14 april naar Rome. (ideetje meivakantie?)
Een grote zaal met voorwerpen uit het dagelijks leven van vroegere patiënten maakte ook veel indruk. Origineel vormgegeven audiotoer met behulp van stethoscopen. Bij elk voorwerp kon je daarmee luisteren naar een persoonlijk verhaal van patiënt/psychiater.
Natuurlijk heb ik ook per computer persoonlijkheidtestjes gedaan, geen mededelingen over de uitkomst...!
Voor pubers is er een speciale afdeling over het puberbrein/verslaving/autisme etc. (op afspraak).
Het museum (2005) is gevestigd in het voormalig leprozen-pest en dolhuys, een mooi oud gebouw aan het water en heeft meerdere prijzen ontvangen, o.a voor Design.
Ik ga zeker nog een keer (met gezin?) want ik heb lang niet alles gezien.
We kwamen namelijk om te eten!


Naast de gewone openstelling biedt het museumcafe op vrijdagavond een table d'hôte, een 4 gangen-verrassingsmenu voor € 29,50, op afspraak.
De uitbaatster, Sabien Bosman, heeft ruime ervaring op culinair gebied.
Zo heeft ze een echte table d'hôtes gehad in de Ardeche, runde 10 jaar het café-restaurant van fotografiemuseum 'Foam' in Amsterdam en heeft ze met haar man ook nog een cateringbedrijf, Staal catering!!!
De sfeer zat er direct goed in, de tafel gezellig gedekt met gemixt servies en geruite theedoeken als servet.

Sabien liet ter introductie even de kookboeken zien waar de inspiratie voor het menu uit kwam. Behalve 'Plenty' (hèt boek van Yotam Ottolenghi) ook 'Moro' (Sam&Sam Clark).
Dat boek heb ik zelf, 5 jaar terug, van mijn broer gekregen. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik er nog nooit iets uit gekookt heb, sprak mij indertijd toch niet zo aan.
Wat kan je idee veranderen, toen ik er gisteren in bladerde zag ik verschillende dingen die ik zo wilde maken. Tijdsgeest enzo.







Het eten was heerlijk, voor mij voelde het meer als 3 gangen, maar goed.
In table d'hôte-stijl uitgeserveerd als meerdere schalen per tafel waarvan je jezelf/anderen kon bedienen, net als 'thuys'.


copyright Ying, disgenote
Slim menu, alles kan goed voorbereid worden.We begonnen met een mezze, tapenades van zwarte en oranje peen, koriander hummus en groene olijven, gezellig.
Gevolgd door een klein glaasje doperwten/munt-soep.
Het hoofdgerecht was mijn favoriet, de signature-dish van Yotam: geroosterde aubergine met karnemelk-knoflooksaus en granaatappelpitjes, ge-upgraded met lamsgehakt. Overheerlijk. Vergezeld van tabouleh van bulgurtarwe en een frisse 3 kleuren-bietensalade.
Bijna alle schalen eindigden bij mij (!).
Gelukkig kon het toetje er nog bij: chocolade taart.

Rollend/tollend/dollend vertrokken we richting de trein (om de hoek), het was een zeer geslaagde avond geweest!










vrijdag 5 april 2013

Stukjes en beetjes

Ik heb allemaal van die losse eindjes in mijn hoofd rondspoken, niet groot genoeg voor een eigen blogpost maar wel dingen die ik kwijt wil.
Gelukkig is er een oplossing: voorjaarsschoonmaak daarboven in de vorm van 1 groot verzamelblog over ditjes en datjes.


- Bij Xenos verkopen soms zulke leuke dingen voor bakken/koken. Zoals deze gave cakewrappers. Een soort koninklijk kroontje om je cupcakes te versieren, in verschillende kleuren. Geen idee meer wat het kostte maar het kan nooit veel geweest zijn.

- Op Goede Vrijdag gingen husband en ik gezellig Paasinkopen doen in Amsterdam, alsof er geen supermarkten bij ons zijn.
Fijn de Haarlemmerstraat afstruinen voor lekkere dingen.
Zoals bij Hollandaluz, een Spaans delicatessenwinkeltje. De eigenaresse is een rasverkoopster, als je niet oppast koop je alles. Nu wat serranoham, ingeblikte inktvis en straffe Spaanse wijn.
€ 14.00
Bij Deksels, kookspullenwinkel, trof ik tot mijn vreugde de messen van Herder (Solingen).
Mijn oma gebruikte de schilmesjes al en mijn moeder heeft exemplaren waarvan het lemmet voor de helft is weggesleten.
Superscherp door speciale slijpwijze en staalsoort. Niet roestvrij en niet vaatwasser-safe.
Ik ken alleen de schilmesjes maar het assortiment bleek zoveel groter. Na lang dubben kocht ik een mes met een iets langer lemmet, fijn als je bijv. door een bos andijvie wilt snijden. In the pocket.
Ook bij Caulis konden wij ons culinaire hart ophalen. Geen wonder, in 2012 zijn ze uitgeroepen tot lekker winkeltje van het jaar!
Dat zag ik er niet helemaal vanaf, best een klein assortiment, wel veel yuppige dingen. Zonder de cateringactiviteiten lijkt het mij geen dikke boterham.
We kochten boudin blanc-worsten (soort sauzijzen met room) van de bekende worstemakers Levie en Brandt. Ze vielen thuis erg in de smaak.
Minder enthousiast waren we over de meegenomen ganzenrilette van de Pasteibakkerij. Wij vonden 'm te zout.
Jammer want ik hou echt van rilette.

We hadden nog net plek in onze tas voor de laatste aankopen bij de winkel waarvoor we eigenlijk naar AMS gingen: Marqt, het ruwe neefje/nichtje vd Natuurwinkel.
Lokaal en lekker gaat hier voor keurmerken en stempels. Een deel vh het assortiment overlapt onze winkel, maar voor de rest is het aanbod wat luxer/culinairder.
Zo kochten we varkensvlees v Piet vd Berg, Texelse lamsbout, panko broodkruimels, desembrood en lekkere boerenpate.
Ook was ik erg gecharmeerd van de kroketten van bij Schiphol neergeschotten ganzen. Project van de Keuken vh Ongewenste Dier.
Ik heb ze laten liggen omdat ze onderweg zouden ontdooien, de volgende keer beter?
Vele euro's armer vertrokken we huiswaarts. Ik had nog veel langer willen blijven, 'k zag nog zoveel leuke zaakjes. Gelukkig binnenkort een herkansing (hè Stef?)

-Bij onze lokale 'Turk' verkochten ze kleine ananassen, superschattig.
Misschien wel minder handig om te eten, er is nauwelijks plek voor vruchtvlees!



-Naast onze keuken bewaren we oud papier en lege flessen tot we het wegbrengen. Voor ons afgedaan, maar niet voor alles/iedereen! Zo bleek een koolmeesje de kartonnen dozen erg interessant te vinden, zaten er insecten op of was het nestmateriaal?


-Mijn theepost heeft een broertje/zusje gekregen!
Mijn erg geliefde theepot (lees hier) gaat de laatste tijd toch wel hard achteruit. Naast de beschadigde tuit is er nu ook een probleem bij het handvat. Het eind is in zicht!



Tot nu toe was ik te zuinig om een nieuwe te kopen, maar nu werd het toch wel urgent. Stel dat ik geen andere meer kon vinden. De serie wordt niet meer gemaakt!
Gelukkig bestaan er servies-banken en Uw servies.nl  is gespecialiseerd in 2ehands Villeroy and Boch. En ze hadden de theepot op voorraad, op een extra groen streepje en een kleiner deksel (?) een echte kloon.
Nu heb ik er 2, de oude gebruik ik tot hij er bij neervalt (letterlijk?), maar de nieuwe staat ook te popelen.

Nou, ik ben alle losse eindjes kwijt in een verhaal waar je hopelijk wel een touw aan vast kunt knopen!

maandag 1 april 2013

Vrolijk Pasen gehad?

 
Het zijn vreemde paasdagen, gisteren hebben we zelfs een beetje sneeuw gehad! Soort witte Pasen ipv witte Kerst.
Vorig jaar om deze tijd hadden we onze 1e BBQ achter de kiezen (gemakkelijk terug te zoeken met een blog), nu lopen we nog rond met muts en sjaal.
Dit weekend is nota bene de zomertijd ingegaan. Ondanks het vrolijke zonnetje van vandaag lijkt de zomer nu nog wel héél ver weg .
Om in de paasstemming te komen heb ik geprobeerd paasei-macarons te maken. Technisch gezien zijn ze volkomen mislukt (bijna geen voetjes, allemaal verschillende grootte, deels ongaar) maar na decoratie werd het toch een vrolijk geheel. Macarons voor Pasen.

Voor het paasontbijt heb ik een soort spiegelei-broodjes gebakken. Echt leuk voor pasen, deze paasbroodjes.
Een leuk recept en de broodjes waren lekker. Beetje eierkoek-cake-puddingbroodje. Worden extra lekker denk ik als er ook citroenrasp of vanille-extract in zou gaan. De pudding was een beetje geklieder, de volgende keer zou ik het na het bakken opspuiten of zo, denk ik.


Spiegelei-broodjes

Voor de pudding

250 ml melk
16 gram custardpoeder of maizena met vanille-extract
16 gram suiker

Voor de broodjes

300 gram bloem + extra om aanrecht te bestuiven
1 zakje bakpoeder
75 gram witte basterdsuiker
1 zakje vanillesuiker
snufje zout
150 gram magere/volle kwark
6 el zonnebloemolie
1 ei, losgeroerd
5 el melk
8 halve abrikozen (pot of blik)
(1 tl citroen/sinaasappelrasp?)
(1 tl cointreau/rum/vanille-extract?)
poedersuiker om te bestuiven
bakpapier

Roer de custardpoeder (of maizena+vanille) met 6 el melk los. Laat de overige melk met de suiker bijna aan de kook komen, voeg het custardmengsel toe en breng echt aan de kook. Goed roeren met een garde.
Laat op zacht vuur nog 3 min. bubbelen. Van het vuur af koud laten worden. Leg een vel huishoudplastic op het oppervlak tegen velvorming.

Meng alle droge ingrediënten (bloem, bakpoeder, suikers en zout), voeg vervolgens de natte ingrediënten toe (melk, ei, kwark, olie en evt. smaakjes). Meng alles tot een soepel deeg. Officieel met deeghaken, maar met mijn HEMA-mixer lukt dat niet, eerst met een pollepel en dan met de hand gaat ook prima. Maak vh deeg een worst van Ø6-8 cm.
Verhit de oven tot 180 C. Snijd je deegworst in 8 of 10 stukken. Bij 10 porties maak je cirkels waardoor de pudding beter over het brood verdeeld is. (of natuurlijk 10 kleinere ovale broodjes)
Duw elke portie deeg plak (ovaal/rond) met een lichte kuil in het midden.
Leg de deegvormen op bakpapier op een bakplaat. Redelijk uit elkaar want ze worden groter.
Verdeel de pudding over elk broodje en leg er een uitgelekte abrikoos bovenop.
Bak de broodjes in 18-20 min. goudbruin, let op de onderkant.
Na het afkoelen bestuiven met een beetje poedersuiker en lekker opeten!

Recept met foto-uitleg: HIER


paasboeketje met narcissen, forsythia en magnolia uit de (winterse) tuin