Wil ik lekkers of wil ik de roe?

We zitten weer midden in de Sint-voorbereidingstijd, altijd een beetje ambivalente gevoelens.
Aan de ene kant wil ik er helemaal voor gaan, de hele dag knutselen, en aan de andere kant is het maar de Sint, hebben we nog 2 verjaardagen èn moet ik nog een uitnodiging voor mijn komende Kerstborrel in elkaar flansen. Wat zeker niet helpt is de (voor mij) nieuwe website die ik ontdekt heb: Pinterest!
Dit is een prikbord-website waar mensen allerlei ideeën op plaatsen, ik kies steeds de DIY (Do It Yourself) met knutselideeën.
Verslavend, ik heb er vanochtend alweer/maar 2 (!) uur achtergezeten. (mijn man leest mee)
Mijn hoofd zit propvol knutselideeën, ik wil de achterdeur op slot doen en alleen maar knutselen!
Voordeel is wel dat ik in de suprise-mood kom, ik heb alweer de wildste plannen. Ik zit er ook midden in, om mij heen ontstaan langzamerhand ook al interessante bouwwerken voor school en/of vriendinnenclubjes. Veel papiermaché.
Naast mijn eigen suprise(s) help ik Antal met zijn school en familiesuprise. Ik haal overal materiaal vandaan, van de bouwmarkt en zelfs van klanten! (een fietswiel (???!!!!) later de details).
Waarschijnlijk doe ik weer veel te moeilijk, maar dat is de aard van het beestje!

Gelukkig hebben we ook nog tijd om wat lekkers te maken.
Antal is dol op gevulde speculaas en wilde het graag eens zelf maken, ik had al heel lang een recept liggen dus we gingen aan de slag.
De spijs hebben we niet zelf gemaakt, misschien een ander keertje.
Wel hebben we goed gekeken of het wel echte amandelspijs was en geen bonenpasta met amandelsmaak. (zó nep!)
Met een hongerige maag begonnen we aan ons bakproject. Tot onze grote teleurstelling moest het deeg eigenlijk een hele nacht rusten zodat de specerijensmaken goed mixten, zolang konden wij niet wachten!
In andere recepten kwamen we een wachttijd van een paar uur tegen, dat klonk al beter. We besloten deze keer 4 uur te wachten (kon de taart net voor bedtijd uit de oven), als experiment. Viel het tegen dan zouden we de volgende keer gewoon langer wachten.
Het was best een moeilijk deeg, erg droog dus heb ik maar wat melk toegevoegd. Toen het uit de koelkast kwam was het keihard, dus maar weer een beetje gekneed tot hanteerbaar. Hier en daar een beetje up-patchen gaf de taart een rustiek uiterlijk. HOMEMADE !!!

De taart viel goed in de smaak, zo erg zelfs dat hij bijna op was toen ik om 19.00 uur thuis kwam van mijn werk. (was om 13.00 weggegaan en toen was 3/4 er nog!)
Navraag bij alle huisgenoten leerde dat iedereen toch maar echt een klein stukje gehad had. Jaaa, tuurlijk, maar dan waarschijnlijk wel heel vaak een klein stukje !!!!!

Onze pacman, zoveel was er dus over.......

Gevulde speculaas

225 gr bloem
1 tl bakpoeder
75 gr bruine basterdsuiker
3 el speculaaskruiden
snufje zout
150 gr boter, in blokjes
evt. scheutje melk

1 ei, losgeklopt
evt. ganeeramandelen

300 gr amandelspijs
1 ei, losgeklopt
scheutje slagroom
1 el citroensap

Kneed een deeg van alle deegingredienten, evt. met een scheutje melk. Niet te lang.
Verdeel het deeg in 2 gelijke ballen en druk deze tot schijven. Leg deze schijven in plastic in de koelkast. (4-12 uur)
Verhit de oven tot 160C.
Meng de ingrediënten voor de vulling door elkaar tot een smeuiig geheel.
Vet de springvorm (24 cm) met een beetje boter. Haal het deeg uit de koelkast en kneed tot een beetje hanteerbaar en en rol 1 schijf tot een lap die royaal in de vorm past (= bodem+wand). Bedek de bodem en de zijkant (+/- 3 cm) van de vorm. Gaten gewoon patchen. Verdeel de vulling over de bodem. Rol de 2e lap uit tot een ronde lap en leg op de vulling. Beetje aanduwen. Gaten patchen. Garneer evt. met amandelen. Bestrijk met een beetje losgeklopt ei en bak ca. 50 min. in de oven.
Laat goed afkoelen anders zakt de wand misschien door.

Bron: Boodschappen 11-2007

Doe mij maar dit lekkers! Fijne Sinterklaas!

Rupsje Nooitgenoeg (verjaardagstractatie)

Bij een verjaardag hoort natuurlijk ook een traktatie. Mijn oudere kinderen zijn intussen (semi)pubers: vooral niet afwijken vd norm: traktatie=zakje chips.
Mijn jongste daarentegen ziet in afwijken juist (nog) de uitdaging. Hij wil iets creatiefs, iets wat een ander niet heeft!
Enig speurwerk op Google ter inspiratie leverde de volgende traktatie:



Rupsje Nooitgenoeg

Oorspronkelijk een kaaskoekje met rozijnenoogjes. Wij dachten dat niet elk kind kaas lekker zou vinden en gingen voor een zoete variant. Als decoratie gebruikten wij glazuurstiften. Het leek simpel maar het is natuurlijk altijd meer werk dan je denkt.

2 eenheden koekjesdeeg leverden 45 rupsjes (45x5=225 rondjes uitsteken). Hoewel er een paar de eindstreep niet haalden (je moet toch weten hoe het smaakt) was dit natuurlijk genoeg voor een klas van 35 kids. Ik heb een redelijk grote oven, maar deze hoeveelheid moest in een paar rondes gebakken worden. Afkoelen en decoreren, het leek wel een lopende band mini-fabriekje. Halverwege snapte ik natuurlijk wel weer waarom anderen dit niet meer doen! Vanwege lactose-intolerantie van 1 vd kinderen hebben wij voor de ene helft roomboter en voor de andere plantaardige margarine gebruikt. Gelukkig beide met goede bakresultaten.
Eén koekje hadden we met zijn naam (4 letters) beschreven, altijd fijn als iedereen gewoon mee kan eten.
We hebben een standaard zandkoekjesdeeg gebruikt, maar ik vind het altijd zo jammer dat de koekjes zo hard worden, toch maar eens op zoek naar een ander recept.

Koekrupsen

200 gr bloem
150 gr boter, kleine stukjes
125 gr witte basterdsuiker (kan best minder)
2 eetlepels geklutst ei
3 gr zout

Kneed alle ingredienten tot een soepel deeg. Laat rusten in de koelkast. Rol uit tot een 1/2 cm dikke lap en steek rondjes met behulp van een plastic flessendop. Maak rupsen door 4 rondjes een flauwe boog te laten maken, licht overlappend, en de 5e weer omhoog (als gezicht). Leg op een bakplaat waar bakpapier op ligt. Evt. besmeren met rest ei voor glans. Weer afkoelen in de koelkast ( beter behoud vorm). Verwarm de oven op 150C. Bak de koekjes blond/lichtbruin in 15-20 min. Vooral niet te bruin laten worden. Het is normaal dat ze zacht zijn, als ze afkoelen worden ze hard. Afkoelen op de plaat of andere rechte ondergrond.
Decoreren met glazuur.
Decoreren voor het afbakken kan natuurlijk ook: suiker of sprinkels strooien in nat ei en meebakken. 

De meesters en juffen mochten kiezen: òf een overgebleven rupsje òf een feestelijke fruitspies. (ze krijgen al zoveel ongezonde tractaties).
Iedereen blij!

Zelf bakken, zelf eten?

Sacha's boterkoek

Mijn nr.3 (dochter Sacha) is een lekkerbek. (De andere dochter trouwens ook). Altijd in voor een hapje of een snaaitje.
Helpt graag mee met eten koken waarbij er ook flink wordt geholpen met proeven. Dit alles natuurlijk met mate anders krijg ik vierkante kinderen.
Toen zij van het weekend mee ging boodschappen doen (goede manier om te zorgen dat je favoriete spullen in huis komen) gaf ze aan zondag graag iets te willen bakken. Ze was al op weg naar de kant-klaar-mixen.
Toen heb ik mijn veto uitgesproken. Bakken mag, wordt zelfs aangemoedigd, maar zonder zakjes en pakjes. Nr 2., de andere dochter Ilja, bakt wel eens uit verveling brownies uit een pak en ze zijn niet lekker. Er zit een chemisch, nep, weeïge zoete smaak aan. Jak.
Gewoon bakken met een recept, uit kookboek of computer.
Ze ging voor de boterkoek. Dat hadden wij eigenlijk nog nooit zelf gemaakt terwijl het zo easy is.
Ze is nu ruim 11 en best handig in de keuken, ik heb mij dus totaal niet met het geheel bemoeid. Alleen het recept uitgezocht. Een recept van NRC next, Janneke Vreugdenhil.
Sacha heeft alles zelf gedaan en het ging prima. Ze had alleen de ring vd springvorm ondersteboven op de bodem geklemd, ik wist niet eens dat dat ook kon! Het stond ook niet op mijn lijstje van mogelijke problemen.
Gelukkig geen lekschade in de oven.
De boterkoek is uiteindelijk prima gelukt. Wel leek het beslag vrij dun en moest het ook langer in de oven. We hebben zelfs de koek zonder vorm ondersteboven nogmaals gebakken zodat ook de bodem een korst kreeg.
Hij smaakte prima, kon voor mij iets kruimeliger. Geheel volgens recept zat er geen zout in, volgende keer dus wel. Technisch gezien hoeft er geen ei in. Er bestaan varianten met citroenrasp/sap, geconfijte gemberstukjes of spijs.
Alles is mogelijk.
Onderstaand recept is dus een combinatie van meerdere recepten voor het beste resultaat!

Sacha's boterkoek

225 gr. bloem
200 gr. witte basterdsuiker
200 gr zachte ROOMboter
snufje zout
1 ei/beetje melk
evt citroensap/rasp

Verwarm de oven voor op 175C.
Meng alle ingrediënten, behalve het ei (of 1/2 ei) in een kom tot een natte deegbal. Goed doorkneden, mixen kan ook.
Plaats de deeglap in een 20-24 cm beboterde bakvorm. Strijk de bovenkant glad met de achterkant van een lepel. Maak een mooi streeppatroon met een vork.
Klop het ei los en verspreid de helft over de bovenkant vd koek. Of een paar eetlepels melk. Bak de koek ongv. 30 min, of tot het er goed uitziet. Misschien nog ondersteboven? Afgekoeld wordt hij krokanter.

Warm is de koek erg breekbaar, dus pas aansnijden tot hij afgekoeld is. Blokjes, punten, alles kan, maar voor mij is een blokje groot genoeg.
Nu nog zorgen dat Sacha niet alles zelf opeet, onder het mom van: ik heb 'm zelf gebakken, nu mag ik 'm ook zelf opeten!!!

Het is niet altijd wat het lijkt!

Voor mijn gevoel horen citrusvruchten typisch bij de zomer. Zo'n Zuid-Frankrijk gevoel. Er zal wel niet veel van kloppen (wanneer wordt er überhaupt geoogst?), maar midden in de winter heb ik niet zoveel zin om een citroen/sinaasappeltaart te bakken.
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik dat mandarijntjes en citroendrank tegen de griep natuurlijk juist wel bij de winter horen.
Anyway, ik lees graag Noord-Amerikaanse blogs (fantastische bakrecepten) en kwam de laatste tijd wel erg veel 'lemon'recepten tegen. Van ingesneeuwde Amerikanen.
En het ging niet zomaar om ordinaire citroenen, nee, ze werden steeds Meyer lemons genoemd. Na het zoveelste aantrekkelijke recept ben ik toch maar eens gaan Googe'len.
Meyer Lemons, food snob's favorite fruit!

Wat blijkt: het is ook geen gewone citroen. (sowieso zijn de citroenen in Amerika een ander soort dan onze Mediterraanse).
Het gaat om een kruising van 2 citrusvruchten: Citrus limon, de ons bekende citroen, and Citrus reticulata, de mandarijn. In 1908 ontdekte een Amerikaanse plantenscout Frank Meyer ( vandaar Citrus Meyeri)  de speciale vrucht in China ( waar voornamelijk de decoratieve waarde gewaardeerd werd) en nam het mee naar de VS. Eind veertiger jaren werden de planten vanwege een ernstige plantenvirus, tristeza, verboden ter bescherming van de overige citrussoorten. Uiteindelijk heeft de universiteit van Californië in 1975 een virusvrije Meyerboom ontwikkeld en sindsdien is de soort erg populair, vooral bij thuiskwekers. Martha Stewart schijnt petemoei te spelen: sinds zij een jaar of 7 de Meyer citroenen ging gebruiken in haar recepten is de vraag ongekend gestegen.

Wat is er nu zo speciaal/anders aan?
De vrucht is oranjer van kleur, net als het vruchtvlees en dus het sap. Door de verwantschap met de mandarijn is de smaak zoeter en minder scherp. De schil is veel dunner en wordt zelfs ook gewoon gegeten. De vrucht is door deze dunne schil wel kwetsbaar. Omdat transport daardoor lastig is, vind je de citroenen het meest in de echte citrusstreken (Texas, Californië) en niet vaak in supermarkten.
Het schijnt een vrij winterharde( min. 13C)  plant te zijn die gemakkelijk te houden is. Het is wintergroen en heeft 2x per jaar witte, zoet ruikende bloemetjes. Na ongeveer 4 jaar geeft een boompje zijn eerste vruchten. Veel mensen hebben een boompje in de achtertuin, in grote potten zodat ze in de winter naar binnen kunnen.  De oogstpiek ligt in de wintermaanden, dec-mrt. Dan schijnen local markets er mee overspoelt te worden aangezien elke boom veel vruchten draagt.  Ze worden veel gebruikt in gebak, als schijfjes in salades, dressings, ijs, cocktails en gerechten waar je anders gewone citroenen in zou gebruiken.

In ons land is de Meyer nog niet zo verspreid of bekend. Hoewel ik wel een artikel vond van foodwatcher Marjan Ippel waar ze een Meyer-hype in 2010 beschrijft (in de VS) Die hype is dus nog niet echt overgewaaid naar ons of heb ik iets gemist?
Waarschijnlijk wel verkrijgbaar via groothandels ( Duda-Farm) en ik las dat restaurant De Kas ze ook heeft staan.
Ik heb verschillende recepten van Martha Steward doorgelezen, maar dus ook alle commentaren. Deze sprak me wel aan:



gekopieerde foto

http://www.marthastewart.com/recipe/little-lemon-souffles

Bij gebrek aan de M lemons, heb ik het niet zelf uitgeprobeerd. Misschien is het iets om citroen en sinaasappelsap te combineren.
Andere suggesties:
http://becksposhnosh.blogspot.com/2008/01/recipes-for-meyer-lemons.html
en deze wil ik echt zelf gaan maken:
http://everylastcookie.blogspot.com/2011/01/cookie-097-cream-cheese-lemon-bows.html


Eigenlijk had ik deze post voor 30 maart moeten bewaren want dan schijnt het Lemon Day te zijn (die Amerikanen vieren elke dag iets, echt waar!).
Gelukkig kunnen we bij die gelegenheid nog het broertje/zusje voorstellen: de Bergamot, ook wel 'citron doux' genoemd.

Als laatste nog een leuk Amerikaans gezegde: When life gives you lemons, make lemonade!
(van alles valt iets te maken, positive thinking!)

Van-alles-wat-koek

Koek 2

Ik hou van recepten. Ik scheur ze uit tijdschriften en kranten, kijk veel kookprogramma's, lees andermans Blogs, heb redelijk wat kookboeken, leen extra in de Bieb (deze week nog Home Made van Yvette van Boven). Naast ontelbare kranten (oude van mijn werk) zijn recepten mijn enige leesvoer (als ik eenmaal aan een boek begin ben ik niet meer te stoppen= zelfbescherming), MAARR ik gebruik ze eigenlijk zelden.
Al lezend sla ik alles op op mijn interne harde schijf (hersenen) en kook vervolgens uit de losse pols, geïnspireerd door de ingrediënten, ooit gelezen recept en vertrouwend op mijn smaakgevoel. Of ik neem wel een recept en verander dan alles!
Als we ooit eters krijgen (eigenlijk zelden) zie ik dat eerst als een mogelijkheid om eens goed uit te pakken en vervolgens zie ik alleen maar beren op de weg: waar is het recept, zal het wel lukken/lekker smaken, kost uren shoppen voor speciale ingredienten, enorme afwas aan potten, pannen en schalen. En dus grijp ik terug naar iets vertrouwds.
Dit is soms best jammer want je blijft een beetje in je comfort zone hangen.
Ik ga echt proberen mijn leven te beteren, al is het maar voor dit blog.

Een ander nadeel van het uit de losse pols koken is dat ik na afloop echt niet meer precies weet wat/hoeveel ik er van alles in heb gedaan.
Ik heb diverse foto's van geslaagde experimenten waar ik eigenlijk achteraf nog het recept bij moet verzinnen.
Voor koekjes/taarten gebruik ik meestal wel een recept ivm de scheikundige verhoudingen (boter/ei/bloem etc). Maar ook daar gaat het soms mis: zo ook deze koek: ik wilde graag een gezonde schoolreep maken, het liefst zonder toegevoegde suikers. Ik heb een beetje gesurfd op het net en vervolgens lukraak allerlei gezonde ingredienten met elkaar gecombineerd.
De koek lukte wonderwel, maar ik had geen hoeveelheden opgeschreven. Gisteren dus een 2e poging. Achteraf gezien ben ik en paar dingen vergeten en ik vond hem eerst ook minder geslaagd dan poging 1, maar vanochtend heb ik nog een stukje geproefd en nu alle smaken goed doorgetrokken zijn is hij echt heerlijk!
Het zal wel een caloriebom zijn, maar alles is puur natuur en fruitsuikers schijnen minder van invloed te zijn op je bloedsuikerspiegel.

Granola Bar (zo noemen ze het in de VS)

150 gr gemengde noten (amandelen, hazelnoten, walnoten etc.)
50 gr pecannoten
6 grote geconfijte (gedroogde) dadels, of meerdere kleine
10 gedroogde pruimen,voor het gemak pitloos
3 EL gedroogde cranberries
6 gedroogde abrikozen
4 EL sesamzaad
5 EL havermout
5 EL ongezoete appelpuree (Natuurwinkel, erg lekker)
4 EL kokos
6 EL polenta
3 EL amandelmeel (Natuurwinkel of Turkse supermarkt)
2 TL kaneel
 1/2 TL kardemompoeder
1/2 TL zout
beetje cayennepeper
beetje nootmuskaat
beetje gemberpoeder
2 eieren, los geklopt
evt. 4 EL dadelstroop (Natuurwinkel, jammie)
4 EL yoghurt
4 EL olie
5 EL peren/kersensap (Natuurwinkel, het wordt saai, maar ook heerlijk)

1/2 TL bakpoeder
1 TL baksoda

Verwarm de oven tot 150 C. Hak alle noten in kleine stukjes. Niet te fijn.
Al het gedroogde fruit wel zo klein mogelijk snijden. Mix alle droge ingredienten (behalve bakpoeder en baksoda). Vervolgens alle overgebleven dingen. Roer alle tot een bedenkelijke brij. Leg een stuk beboterd bakpapier in een bakblik (ik had een 4-kant brownieblik).
Duw het beslag/de brij een beetje plat. Bak vervolgens ongeveer 35 min tot de bovenkant een beetje bruin ziet. Let wel: de bodem gaat snel te hard, ik had het op een bakplaat onder gezet, als dikkere bodem. Evt kun je de koek ook 5 min zonder bakblik afbakken zodat ook de zijkant bruin wordt.
Evt. soort ganache maken door 6-8 blokjes pure chocolade te smelten met een paar EL water (magnetron), klontje boter er door roeren, naar smaak slagroom en dadelstroop. Dit alles even laten opstijven in de diepvries en vervolgens over de koek uitsmeren. Nu er 1 dag afblijven!!!!!!



koek poging 1

Het is een hele lijst ingredienten geworden. Misschien is niet alles nodig geweest. De kruiden proefde ik niet echt terug. Volgens mij kun je alles variëren en dan zal het nog lekker zijn. Appelsap zal ook lekker zijn, net als gedroogde appelstukjes. Als je glutenvrij wilt kun je de havermout weg laten. Yoghurt is natuurlijk te vervangen door iets plantaardigs. Zelf was ik deze keer de bakpoeder/soda vergeten, was toch prima. Omdat ik ook de dadelstroop vergeten was, heb ik het door mijn extra pure ganache gedaan zodat deze iets minder straf werd.
Ipv de ganache zou je ook kruimels chocolade DOOR de koek kunnen doen. Of helemaal geen chocolade (poging 1).
Alles is mogelijk, maak je kast leeg, er kan van-alles-wat in!

Ze hebben ' voetjes' !!!!!!!!

happy feet

Eigenlijk schijnt het de hype van 2010 geweest te zijn: macarons. Zelf heb ze wel eens op vakantie in Frankrijk gekocht. Meer voor de naam en het idee dan dat ik ze echt zo heerlijk vond.
Wat mij eigenlijk het meest aantrok was het feit dat het best een beetje een kunst is om ze zelf te maken. Die uitdaging moest ik natuurlijk een keertje aangaan. Afgelopen weekend was het eindelijk zover.
Eerst heb ik uren het internet afgespeurd naar zoveel mogelijk details en aanwijzingen voor de optimale bereidingswijze. Volgens mij kun je er op afstuderen. Het leek wel scheikunde. Fantastische sites met nog mooiere foto's en stap-voor-stap aanwijzingen. Veel verschillende recepten en methodes. Uiteindelijk koos ik een gulden middenweg. Fully prepared trok ik ten strijde.
Mijn bakplaat was niet supergroot, dus ik moest in 2x bakken. Gelukkig maar want nadat de 1e serie mislukte kon ik een paar kleine wijzigingen doorvoeren en voila: mijn 1e macarons ever, met 'voetjes'!
Dit voetjes-ding is errugg belangrijk bij het bakken van macarons. Het zijn namelijk de kleine karteltjes onder de gladde koekjes.
Het kenmerk van ECHTE (!) macarons. Als het goed is zijn het 2 identieke 'koekjes', gladde, glanzende, licht krokante buitenkant, chewy van binnen, meestal pastelkleurig, best zoet en op elkaar geplakt met een romige, ook gekleurde, smaakvolle vulling.
Deze vulling hoort niet buiten de voetjes uit te steken. Als je een hap neemt heb je dus eerst een krokantje, dan iets taai's en dan iets romigs. Alles in 1 hap! Een soort minigebakje.

De basis is een soort meringue. Er is een Franse en een Italiaanse methode. Bij de Italiaanse methode maak je een soort suikerstroopje van suiker en water dat je verhit tot een exacte temperatuur (122C ofzo), dit stroopje voeg je toe aan je opgeklopte eiwit.
Dit is een methode voor gevorderden maar wel met het meest constante resultaat. Ik had echter geen vloeistofthermometer (mogelijk verjaardagskadootje?) dus gokte ik op the French way.
Ik heb het volgende recept gebruikt, ongv. 20 macaronsetjes:

110 gr poedersuiker
60 gr amandelmeel
60 gr eiwit
40 gr kristalsuiker of minder, min 25 gr.(fijne tafelsuiker schijnt beter te zijn)
evt Cream of Tartar/zout
evt kleur/smaakstof

Het schijnt belangrijk te zijn om je eiwitten te 'agen', te verouderen. Dit doe je door je eiwitten minimaal 24 uur (kan tot 5 dagen) in een half afgesloten bakje in de koelkast te bewaren. Ze worden hierdoor gedehydrateerd/minder vochtig waardoor het schuim stabieler zou worden. Voor gebruik op kamertemperatuur laten komen. Zeef de poedersuiker. Eigenlijk ook het amandelmeel maar dat lukte niet in mijn bloemzeef. Ik heb het dus een beetje met mijn vingers gedaan. Poedersuiker en amandelmeel mengen.
Voor topresultaat maal je het mengsel kleiner in een foodprocessor (heb ik ook niet).
Klop de eiwitten een beetje stijf in een vetvrije kom. Evt. een beetje Cream of Tartar of zout toevoegen. (stabiliteit). Voeg dan beetje bij beetje de kristal/tafelsuiker toe, tot je glanzende, sierlijke, badschuim pieken kunt trekken. Je moet de bak op de kop kunnen houden maar het eiwit mag ook geen droge eilandjes vormen.  Voeg het amandel/poedersuikermengsel bij de merengue, net als de evt. kleur/smaakstof. (paar druppels, door het bakken wordt de kleur minder intense) of bijv. 2 theelepels cacao, voor dit laatste schijn je dan nog een eetlepel ongeklopte eiwit toe te moeten voegen)

Nu begint een 2e belangrijk proces: macaronage. Dit is het terugslaan van de merengue door ongv. 30 sec. redelijk stevig het mengsel te mengen. Daarna rustiger tot een egaal, dikke vla-achtig, vloeiend mengsel. Vaak wordt het met magma vergeleken. Als je het van de pollepel laat lopen zou het een dik lint moeten zijn die na een paar sec. in de massa wegglijdt. Dit is zeer belangrijk voor het eindresultaat: te kort is: oneven macarons die niet goed omhoog komen, te lang geeft barsten en geen VOETEN! . Oefening schijnt kunst te baren.
Zet een deels omgeslagen spuitzak (mondje 1 cm) in een hoog glas/kan zodat je 2 handen kunt gebruiken voor het vullen. (en er komt niets onderuit zoals bij mij, op de keukenvloer). Sla de spuitzak terug en houdt op één plek net boven de bakplaat (waar bakpapier op ligt) en spuit langzaam tot een hoopje van ongv. 4 cm. (net als soesjes) Het loopt nog een beetje uit. De evt piek kun je met je natte vinger gladstrijken. Tap met de bakplaat zodat luchtbelletjes verdwijnen.

Belangrijk onderdeel 3: De bakplaat laat je nu ongv. 1 uur staan. Zo ontstaat een dun vliesje op de macarons waardoor ze zo dadelijk goed rijzen.
Mijn oven (op normale stand) had ik op 140C omdat hij volgens mij altijd heter wordt (losse oventhermometer nodig, kado 3). Officieel 150-160C.
Voor de beste warmtegeleiding schijn je 3 professionele bakplaten op elkaar te moeten stapelen, als 1 superdikke plaat dus.
Ik hield na een paar minuten een pollepel tussen de deur voor het verlagen van de temperatuur. Na een paar minuten verschijnen hopelijk de VOETJES. Maximale baktijd voor deze maat macarons 12-13 minuten. Geheel laten afkoelen.
Als het goed is kun je ze makkelijk van het bakpapier afhalen. Ik heb ook gelezen dat sommigen ze er eerder afhalen en als het dan niet lukt schijn je wat water onder het bakpapier te kunnen laten lopen zodat ze los stomen. Ze kunnen echter ook soggy worden!

Net als bitterkoekjes (natuurlijk een beetje familie) schijnen macarons het lekkerst te zijn als ze even liggen, ze worden dan taaier. Zonder vulling kun je ze en paar dagen ingepakt bewaren. Of invriezen.

De vulling is natuurlijk een verhaal apart. Ik kwam de meest fantastische smaak en kleurcombinaties tegen. Zover kwam ik niet. Ik heb wat nutella met een beetje zachte boter gemengd en dat was erg smakelijk. Een soort bonbonpralinévulling. Ook had ik zachte boter met aardbeienjam en een beetje rode kleurstofpoeder gemengd. Nog niet helemaal fantastisch.

Een heel lang, misschien beetje saai verhaal, maar ik hoop dat het anderen over de streep trekt om het ook eens te proberen. Als je alle stappen precies volgt , is het best te doen. Ik lees ook verhalen van mensen die zeggen dat je alle poespas moet vergeten en gewoon niet te lang moet mengen.
Binnenkort ga ik het zelf, ook beginneling, nog eens proberen: misschien de Italiaanse manier, waarschijnlijk minder en fijnere suiker, en toch het amandelmeel proberen te malen. (nu hadden ze pukkeltjes).
Ook de kleur is voor verbetering vatbaar. Ik had erg veel foto's gemaakt en voor mijn gevoel zagen ze er steeds onsmakelijker uit: net lachende kunstgebitjes met een bruine tong.
Ik wilde lavendelkleur en mengde met rood en blauw. Het werd toen een soort vies-grijs-wit. Door extra rood eindigde ik met Bubblegum-rose!
Ze smaakten wel goed, naar meer!

Voor wie meer achtergrondinformatie of ideeën wil:

• http://www.pastrypal.com/2011/01/master-the-french-macaron/ document om te downloaden, erg duidelijk en veel smaakideeën
• - http://www.bakerella.com/macarons/ met extra bijlage van Tartelette in: http://issuu.com/helened/docs/demystifying_macarons_-_updated?       mode=a_p
•    http://www.syrupandtang.com/200712/la-macaronicite-1-an-introduction-%20to-the-macaron/ 
• -   http://lemacaronartisan.blogspot.com/search/label/Macarons
• -  http://www.davidlebovitz.com/2008/09/making-french-macarons/
• -   http://macarons.info/macaron-fillings/macaron-buttercream-recipes/

Naschrift 14/3/2011: gisteren heeft mij dochter(13) met een vriendinnetje ook gewoon macarons gebakken,
zonder hulp, zelfs zonder verouderde eiwitten, en ze werden prima. Weg mystiek.


Ik begin op een televisiegids te lijken, maar naast Masterchef heeft de BBC op het moment nóg een paar leuke kookprogramma's:
Net voor Masterchef(BBC 1) op donderdag: Hairy Bikers(BBC 2) 21.00 met als leuke subtitel : Mum knows best. Of course!
2 Harley-Davidson types reizen langs allochtone moeders in Engeland en leren de beste recepten uit verschillende culturen. Vorige week een Nederlandse die oa. kroketten maakte.: Recepten.
Ook altijd leuk: maandags BBC 2, 21.30: Raymond Blanc's Kitchen Secrets, per aflevering laat hij tips en tricks zien voor bijv. desserts of groenten etc.
Recepten van alle leuke foodprogramma's BBC HIER