vrijdag 31 januari 2014

Happen en tappen voor de 1e Foodblogswap van 2014!

't Is alweer Foodswaptijd, de 1e keer van 2014!
Altijd weer spannend en leuk: wat gaat een ander van jouw blog maken en natuurlijk vooral wat ga jìj maken?!


Ik kreeg deze het Belgische blog Hap & tap toegewezen.
Myriam Minne is een kok in de overdrive, niet alleen rent ze sinds haar 40e marathons, ze heeft zich ooit ook maar gewoon aangemeld bij de Hotelschool Spremalie in Brugge. Nu dus in het bezit van een echt koksdiploma en 2 jaar Patisserie! Over gedreven gesproken, a cook on the run.
Dit heeft natuurlijk ook z'n weerslag op haar blog, de recepten zijn van zeer hoog niveau, niet effe voor door de week.
De receptenlijst leek wel de menukaart van een heel chique restaurant, het ene klonk nog lekkerder dan het andere.
Het gaf mij een dubbel gevoel, aan de ene kant wilde ik ook zo iets moois maken, way uit je comfortzone, maar tegelijkertijd is het wel een heel gedoe, speciale ingrediënten (waar te krijgen?), veel hogeschool-kooktechnieken, en gaan ze het thuis na al die moeite wel lusten?
Ik had natuurlijk de easy way out kunnen kiezen (iets zoets bakken), maar dat
voelde toch een beetje flauw. Zo bleef ik de keuze voor mij uit schuiven.

Toch had ik 2 favorieten en toen de deadline naderde koos ik heel laf (nu had ik echt geen tijd meer voor strooptochten naar ingrediënten) voor een haalbaar recept waarbij ik toch over een barrière heenging!
Ik ben namelijk altijd bang geweest om vlees 'en croûte' te bakken, verpakt in bladerdeeg in de oven. Zoals de Beef Wellington.
Zou het vlees wel/niet gaar worden, sap gaan lekken waardoor het bladerdeeg soggy zou worden, zou het bladerdeeg wel gaan oppuffen?
Allemaal vragen en pijnpuntjes.
En ik moet zeggen, ik ben blij dat ik daar doorheen ben, met wat vallen en opstaan is het namelijk prima gelukt.
Verlost van mijn 'en croûte'-fobie!

'koninklijke' uitvoering

Italiaanse varkenshaas en croûte (6 pers.)

2 mooie varkenshaasjes
6 plakjes bladerdeeg
8sneetjes gedroogde Italiaanse ham (prosciutto)
1 bol mozzarella (bij voorkeur buffelmozzarella), goed uitgelekt!
basilicumblaadjes
1 dooier aangelengd met een beetje melk
Olijfolie
Peper en zout


Verwarm de oven voor op 180° C. (200?)
Snijd de mozzarella in plakjes van een halve centimeter dik.

Leg de bladerdeeg plakjes per 3 op elkaar en rol uit tot een rechthoek 15x20 of zo. Schik in het midden van het deeg de sneetjes ham. Laat die mekaar een beetje overlappen.
Leg er de plakjes mozzarella op en tenslotte de basilicumblaadjes. Laat een beetje ruimte vrij bovenaan en onderaan om het deeg over het vlees te kunnen sluiten. Kruid met peper en zout.

Leg het varkenshaasje bovenop de mozzarellaplakjes. Strijk het vlees in met een beetje olijfolie.
Kruid naar smaak met peper en zout. Maak de plakrand vochtig met wat water.
Vouw het deeg om en snijd het evt. bij. Je hebt ongeveer 3/4 cm deeg bovenaan en onderaan nodig om het pakketje makkelijk te kunnen sluiten.
Je kunt het versieren met motiefjes die je uit de afgesneden stukken bladerdeeg maakt.

Leg het in bladerdeeg gewikkeld varkenshaasje met de sluiting van het bladerdeeg naar beneden op een bakplaat. (met bakpapier?)
Maak 2 gaatjes in het bladerdeeg en plaats hierin 2 'schoorstenen' die je maakt uit aluminiumfolie zodat de warmte en stoom kunnen ontsnappen tijdens het bakken.
Bestrijk het bladerdeeg met een mengsel van eidooier en melk (of alleen melk)

Schuif in de oven voor 35 à 45 minuten naargelang de grootte van het haasje.

soort aangespoelde walvis
Halverwege had ik er echt een hard hoofd in, maar het resultaat mocht er zijn.
Na veel stress in de keuken genoten wij van lekkere Italiaanse smaken in een krokant jasje.
Zeker voor herhaling vatbaar, oefening baart hopelijk kunst.
En dan hopelijk ook betere foto's. Winterlicht is een drama.
Zelf vond ik de ham best zout, misschien de volgende keer gekookte ham proberen, voor mij ging de varkenhaas ook een beetje verloren, de bewuste eters onder ons (ja ja) hekelden het bladerdeeg als caloriebom (en dan ook nog de mozzarella), maar Antal was zeer lovend.
Hij vond het héérlijk.

Wat ging er fout:
- waarschijnlijk had ik niet goed verpakt, de mozzarella ging lekken waardoor    het deeg lag te zwemmen in lekvocht. Heb het een paar keer omgedraaid.
- ik bakte ook direct aardappeltjes in de oven, de grote schaal hield waarschijnlijk veel hitte weg vh bladerdeeg, het werd lang niet krokant/gekleurd
-daarom moest het langer in de oven en werd het vlees ienimienie te gaar
- best lage oventemperatuur voor bladerdeeg, oorzaak van late kleuring?
- rond de schoorsteentjes werd het deeg minder gaar
Nog veel te leren dus, zal ik mij toch ook maar eens aanmelden bij een koksschool?

Myriam had het recept van de blog Cuisine-Addict. Ook een heerlijk blog.
Oorspronkelijk 1 varkenshaasje voor 6 personen, leek mij een beetje weinig.
Smalle porties staan wel elegant!

zaterdag 25 januari 2014

Winterblues



Na mijn bezoekje aan de bloggersbijeenkomst ligt mijn blog een beetje stil.
Het was best wel confronterend te zien wie er allemaal nog meer blogde.
Niet dat ik dacht dat ik de enige was, maar vooral het generatieverschil.
Zoveel 'jeugdigen' die hartstikke leuke blogs voortbrengen.
Veel actiever/professioneler en modieuzer dan ik, met ook nog goede recepten en uitvoeringen. (minderwaardigheidsgevoel)
Mijn bloggen voelt een beetje als zinloos tijdsverdrijf, blijkbaar heb ik niks beters te doen....
En wat deed ik toen ik 20+ was? Niet heel erg veel, voornamelijk werken. En koken stelde ook niet echt veel voor.
Beetje midlifecrisis gevoel, 20+ ouder en niet veel verder dan zij...

Het helpt ook niet echt dat wij op het moment allemaal oude filmpjes op DVD aan het zetten zijn, babyfilmpjes, kinderfilmpjes.
We kunnen er uren naar kijken, wat waren ze schattig en wat was het leuk (hoewel we ons daar toen niet van bewust waren). 
Veel prachtige kinderlogica conversatie.
Tegenwoordig wat minder leuke: Antal merkte nu op dat ik er toen veel vrolijker uitzag! (correctie, hij zei: zorgelozer)
En bedankt!
Gisteren toch maar eens een anti-rimpelcreme en camouflagestift gekocht.

Bovenstaand is natuurlijk allemaal waar, maar ook gewoon een beetje een smoes omdat ik gewoon last heb van mijn jaarlijkse winterblues!
Vandaag is het prachtig weer, maar er liggen echt nog wel winterse maanden in het verschiet en ik wil ZOMER!!!!!!
Zoals elk jaar ben ik op het moment weer druk bezig met het zoeken naar een leuk vakantiehuisje en daardoor ook direct maar naar een te koop staande ruïne/schuur.
Dag en nachtdromend over het perfecte eigen Franse huisje.
Liefst Quercy of Lot-Garonne waar we ons meerdere keren per jaar Frans kunnen voelen wanneer we tussen het klussen door naar de lokale markt gaan of een oogstfeest bezoeken.
Not to mention de vide-greniers (rommelmarkten).
Voorals nog blijft het waarschijnlijk bij dromen, een aanbouw in ons NL-huis lijkt logischer en de kids gaan waarschijnlijk ook nog wel studeren....
Ondertussen laven wij ons aan de near best thing: Franse appeltaart.
Mijn schoonzusje heeft dit recept ooit uit de Elle eten, ik heb 'm extra verfranst door lavendel in de melk mee te laten trekken en wat spijs toe te voegen.
Mijn eigen stukje douce France! Zooo lekker...



Franse appeltaart met lavendel

Voor het deeg:
125 g koude roomboter; in blokjes
75 g witte basterdsuiker
250 g bloem
1 ei
mespunt zout
Voor de vulling:

6 friszure appels
25 gr boter
6 kardemonpeulen,1 tl gemalen kardemon
325 ml crème fraîche, of zoveel als handig is qua bekertjesmaat
2 eieren
150 g suiker
(100 gr amandelspijs
1 à 2 el water
3 el melk
1 tl lavendelbloemetjes

paar el amandelsnippers)


Extra: plasticfolie, ingevette lage ronde taartvorm (28 cm.)
Vijzel, evt. keukenmachine

Kneed in een kom of keukenmachine alle ingrediënten voor het deeg kort tot een samenhangend deeg. Vorm er een platte schijf van, wikkel in plasticfolie en laat minimaal 1 uur in de koelkast rusten. Verwarm de oven voor op 190 graden. Rol het deeg uit tot schaalgrootte Druk goed aan, zodat de bodem en randen van de vorm zijn bedekt. Zet even in de koelkast.

Maak de vulling: schil de appels, verwijder de klokhuizen en snij ze in dunne partjes van 1 cm dik. Verwarm de boter in een ruime koekenpan en bak de plakjes appel op middelhoog vuur 3 min. Tot ze zacht beginnen  te worden.
(Verdun de spijs met wat water en smeer op de deegbodem. )
Rangschik de appels in cirkels op de taartbodem.
Kneus de kardemonpeulen en haal de zaadjes er uit. Wrijf de zaadjes in een vijzel fijn. (Verwarm een paar el melk en laat 1 tl lavendel er in wellen.) Meng in een kom de crème fraîche met de (melk), eieren, suiker en kardemom. Schenk het mengsel over de appels in de vorm. (Verdeel de amandelsnippers erover. )

Bak de taart in het midden van de oven in ca. 40 min. Gaar en goudbruin.
Haal eruit, de taart zakt wat in.
Laat tot lauwwarm afkoelen en snij in punten.
Alles tussen de haakjes is mijn eigen variant, beetje ingeschat want ik heb deze taart afgelopen zomer gebakken. Toen het ècht zomer was!


zondag 12 januari 2014

'n mooi oepke.



Afgelopen donderdag was ik bezoeker van een hoogtepunt in bloggers-land:
foodbloggersevent 2014, georganiseerd door Kroon op het werk.
Dit is een reclamebureau gespecialiseerd in culinaire promotie.
Het schijnt tot de commerciële wereld doorgedrongen te zijn dat bloggers de toekomst zijn!
Onafhankelijk oordelen en mededelen, past erg bij de lifestyle van de huidige consument.
Onder de naam 'Snelkookplan' werden ongv. 70 foodbloggers uitgenodigd om diverse lezingen te volgen en elkaar te ontmoeten. (soort nieuwjaarsborrel) 
Op dus naar Koog a/s Zaan. Lekker dichtbij voor mij, maar er waren ook deelnemers uit Brabant en Groningen!
In restaurant 'de vijfde smaak' werden we ontvangen met een welkomstdrankje.
Spannend al die vreemden die je misschien kende als blognaam, veel tijd om elkaar te leren kennen was er echter niet, er stonden 3 lezingen op het program!
We konden kiezen uit:
  • Onno Kleyn,( columnist, wijn en Italiëkenner bij uitstek) over de do en don'ts van bloggen.
  • Esmée en Simone, (blogger-dino's en de opzetters van het nieuwe 'to be a blogger') over tips/tricks voor Wordpress-websites.
  • Robert Kroon/marketing over het optimaliseren van je Google-zoekkansen.
 
Ik koos voor de laatste 2, Onno Kleyn had ik al eens in Castricum ontmoet.
De lezing van Esmée en Simone werd met enthousiasme voorgedragen, maar de inhoud kwam bij mij niet echt binnen.
Ik heb geen Wordpress en zou echt de computer er naast moeten hebben om de uitleg te kunnen volgen! (digibeet)
De 2e lezing was zeker interessant, je staat er meestal niet bij stil dat het gebruik van bepaalde steekwoorden je vindkansen aanmerkelijk vergroten.
En elke bloggers wil natuurlijk zoveel mogelijk bezoekers/lezers!

Hierna was het tijd voor meet/greet en de innerlijke mens, lekkere paté en keuze uit 2 soepen.
Ik had een overheerlijke knolselderij-safraansoep, ga 'm binnenkort eens namaken.
De meet/greet was wat lastiger, zoveel mensen op een klein oppervlak en je voelt toch een beetje schroom om op iedereen af te stappen.
Zelfs een eeuwige kletser als ik.
Ik voelde ook een beetje een generatiekloof, 't gros was 30-!
Toch heb ik een paar leuke mensen ontmoet, van sommigen kende ik ook hun blog. Leuk om te kletsen over bijv. het moeizaam foto's maken bij winterlicht.
(en we willen allemaal een foto bij onze blogpost)


Om 20.00 was het alweer voorbij, we kregen allemaal een soort mega kerstdoos mee naar huis, ook mega zwaar dus. Lopend naar het station heb ik wel 10x een tussenpauze gemaakt.
Eenmaal thuis bleek de doos gevuld met heel scala aan lekkernijen, Italiaanse producten van Sacla, diverse graanmelken, een fles bruine jenever, thee van Simon Lévelt, voorgekookte aardappelen, chutney's, olijfolie, Marokaanse instantmaaltijd, mangosap, avocado, gerookte makreel, Spaanse fuet (soort salami), dresseerfles voor sausjes en een inventieve pannenlap.
Geen wonder dat die doos zo zwaar was!

De fuet hebben we direct soldaat gemaakt en met een ander deel heb ik een soort mysterybox maaltijd gemaakt: een variant op huzarensalade met de aardappelen, makreel, stukjes snijboon, wortel  en bosui, daarnaast de penne met spinazie, de gerookte knoflook-tomatensaus, doperwten en de kikkererwten.
Vreemde vrijdagavondcombo, maar wel lekker.
Think inside the box!

Het was een mooi oepke. (Gronings voor uitstapje)






dinsdag 7 januari 2014

Rozengeur en maneschijn.......

 


De Kerstvakantie zit er weer op, de kids zijn weer gewoon naar school.
Lekker dat gewone ritme (hoewel zij daar anders over denken...).
Het is buiten heerlijk weer, > 10 C en een lekker zonnetje. Warmste 6 januari ooit gemeten (sinds 19..) 't Lijkt wel lente, dat geeft de burger moed!
De natuur doet ook mee, veel knoppen aan de bomen en mijn rozen hebben zelfs nog bloemen!
Dit is een mooi bruggetje naar iets waar ik al langer over wilde bloggen: het suikeren van rozenblaadjes.
In onze voortuin staan een paar mooie oude rozen.
Door mijn husband beschermd en vertroeteld. Beetje stokkig omdat we nooit genoeg durven te snoeien, maar elk jaar komen er weer de prachtigste rozen uit.
Deze zomer had ik daar een paar close-up's van gemaakt. De kleur is op de foto wel wat vertekend (zijn roder), maar het resultaat is toch best wel prachtig.

Tegen kerst had de NRC een glossy-bijlage over Jotam Ottolenghi.
Als eyecatcher kerstdessert beschreef hij een pavlova met rozenwater en gedroogde rozenblaadjes.
De krant is blijkbaar goed gelezen want wij kregen in de winkel opeens veel vraag naar rozenwater en rozenblaadjes.
Rozenwater hadden we beperkt in huis, rozenblaadjes bleken bij diverse leveranciers onbestelbaar.
Teveel Ottolenghi-liefhebbers waarschijnlijk. Diverse klanten heb ik toen maar de suggestie aan de hand gedaan om zelf een roos in de tuin te gaan zoeken en drogen.
Moest ik het natuurlijk wel ook even zelf uitproberen.
Het voelde wel slecht om zo'n knop af te knippen, maar het doel heiligt de middelen!
Op het net kwam ik tegen dat je de blaadjes op wat bakpapier op de verwarming kon drogen, lage stand magnetron en lauwe oven.
Uit een soort tijdsgebrek heb ik alleen de laatste 2 uit geprobeerd, zonder veel succes!
De mooie roze blaadjes werden donker paars dor en smaakten papierig met een bittere nasmaak. Zonde van je pavlova!
Binnenkort toch maar eens de verwarming uitproberen.




Blaadjes suikeren kon ook op meerdere manieren:
-dopen in/bestrijken met eiwit (en paar druppels water) en dan met suiker bestrooien
- in een suikerstroopje dompelen en dan drogen. 
Dit laatste schijnt vrij moeilijk te zijn, ik ging dus voor het eerste.
Natuurlijk wel met 3 soorten suiker (pietje precies): poedersuiker, kristalsuiker en fijne tafelsuiker.
Wat mij betreft is het laatste de beste keus, poedersuiker plakt teveel, geen roos meer te zien en kristalsuiker is te grof.

Door het blaadje met een kwastje te bestrijken krijg je een zo dun mogelijk laagje eiwit. Bestrooien met suiker of door een bakje halen. Laten drogen op bakpapier. Na 10 min. voorzichtig loshalen en omdraaien.
Meerder keren suikeren schijnt ook een goed resultaat te geven, maar voor mij was 1x wel genoeg.
De smaak was prima, voornamelijk suiker met een toontje bloemaroma.
Echt leuk voor op een taart of toetje!
Waarschijnlijk een paar dagen houdbaar.

Let bij het kopen van gedroogde rozenblaadjes wel op dat ze voor consumptie geschikt zijn en niet geparfumeerd of zo. (voor potpourrie)
Je eigen rozen natuurlijk ook niet bespuiten!
Mogelijke internetsites: pit-pit.com (foto lijkt toch wel op mijn gedroogde expl.) en jacob-hooy.nl


                                      De rozen in volle glorie

woensdag 1 januari 2014

En natuurlijk een gelukkig Nieuwjaar!!!!!


Na een best korte nacht (ruimschoots gecompenseerd met uitslapen) is het tijd voor mijn 1e blog van 2014!
We zijn de kerstdagen relaxed doorgekomen, gezellig snackend bij familie en schoonfamilie.
Daarna moest ik nog wel even werken voor Oud/Nieuw, maar dat vond ik eigenlijk wel gezellig en we moeten elkaar thuis ook niet teveel op de lip zitten.
't Was best druk met klanten en ik kon ook lekker veel culinaire adviezen kwijt.
Het leukst was eigenlijk het feit dat ik "tot volgend jaar" kon zeggen! (simpele ziel)
Bij deze tijd hoort voor mij ook de 'traditionele' Nieuwjaarsfoto, ik had 'm al een tijdje helemaal uitgedacht.
Maaarrr, 1 vd kids had als goed voornemen bedacht niet meer mee te werken, bummer.
Ik ben echter natuurlijk niet voor 1 gat te vangen, 15 jaar traditie gooi ik niet zomaar uit het raam voor een puberende puber!
Met enig creatief knip/plakwerk rolde er dus toch weer een kaartje uit.
Aan allen dus:

een gezond en voorspoedig 2014 !!!!!!!!

Wat zal het jaar ons/mij brengen?

- een verbouwing met grotere keuken?
- een kleine verbouwing vh tuinschuurtje tot keukenwerkplaats?
- toch een begin van een taartenimperium?
- meer activiteiten op het bloggersfront?
- eindelijk een fotoworkshop?
- High tea aan (ons) huis?
- zomers tuinrestaurant?
- ander werk?
- welke spannende vakantieavonturen?
- eindelijk een kortere to-do lijst?
- ...........?????

Volgend jaar om deze tijd een terugblik op deze vooruitblik!!!!