dinsdag 29 januari 2019

Beetje vakantie




Ik wist meteen wat ik zou gaan maken toen ik voor de januari blogswap het blog Saudalicious kreeg toebedeeld.
Likkebaardend zocht ik op dit Portugees geïnspireerde blog naar het recept van de heerlijke pasteis/pastel de nata, de wereldberoemde custardtaartjes, Portugals trots.
Hm, alleen een gezondere versie in de vorm van een dadelgezoet amandel/havermeelcupje met kokosmelk/honing custard.
Oók lekker waarschijnlijk, maar niet het decadente origineel waar ik voor ging!

Met een Portugese moeder voelt Portugal voor Sabine Koopmans als een 2e vader(moeder)land, met een zwak voor de cultuur, het lekkere eten en de hele relaxte way-of-live. Zij promoot dit alles enthousiast waarbij ze de soms zware/boeren/vette kost passend maakt voor een bewuste levensstijl met gezonder eten en sport.

Goed, op naar plan B dus.
Ik bleef in de pasteis-hoek, maar nu hartig: Pasteis de bacalhau, gedroogde kabeljauw-kroketjes, ook een nationale trots.
Overal verkrijgbaar als snack voor bij de gekoelde vino verde.


In Scandinavië wordt de vis in het najaar maanden aan stokken in de koude wind gehangen om te drogen (stokvis), in het mediterrane zuiden wordt de vis gezouten en op de kades/klippen te drogen gelegd (klipvis). In Suriname is de vis vooral gezouten, minder gedroogd (bakkeljauw).

Sabine had het oorspronkelijke recept gemoderniseerd door ipv aardappel en frituren, kikkererwten en de oven te gebruiken.
Ik behield de oven, maar keerde terug naar de aardappel. 1 van mijn vakantieliefdes is namelijk brandade de morue, de Provencaalse aardappelpuree met gezouten kabeljauw.
De Portugese bacalhau is niet overal gemakkelijk verkrijgbaar, de bakkeljauw kun je bij grote supermarkten vinden. De structuur is wel anders, minder vezelig.


Door deze terugwijziging werd het recept natuurlijk wel een vraagteken, is 300 gr kikkererwten evenveel als 300 gr aardappel? Ik gokte maar wat.
Ik experimenteerde met au naturel, gewenteld in bloem en gepaneerd in amandelmeel.
Voor ons gaf naturel het beste resultaat.
De smaak vroeg nog wat tweaken, teveel vis, te weinig aardappel. Gelukkig aten we die avond stamppot andijvie, 1+1=…
Hm, toch niet zo slim om aangemaakte puree toe te voegen, de melk en boter maakte de mix slapper ipv steviger. (ook niet de geschikste aardappel
Het eind resultaat zag er niet heel bijster uit, maar de smaak bleek 'best chill' !

(groot compliment van mijn oudste)



Pasteis de bacalhau

450 gr gezouten kabeljauw (LUFO)
750 gr bloemige aardappelen, koken, prakken
1 grote ui, gesnipperd
3 tenen knoflook, uitgeperst.
2 a 3 eieren
(4 el bloem)
zwarte peper
hand gesneden peterselie

Week de bakkeljauw langere tijd in koud water, ververs het water meerdere keren.
Kook de vis in wat water 5-10 min tot gaar. Laat afkoelen en pluk de filets tot vlokken.
Verhit de oven tot 175C.
Bak de ui met de tenen knoflook glazig. Mix met de vis, aardappel, ei, peper en peterselie.
Evt verstevigen met de bloem.
Vorm met 2 grote lepels meerdere quenellen en bak deze op een bakplaat met bakpapier in ongv. 20 min. bruin en stevig. Evt. omkeren en nog 5 min. bijbruinen.

Lekker als snack of met een groene salade als hoofdmaaltijd. Kneepje citroen doet het altijd goed, net als een pittig citroenig mayodipsausje.
In de vulling zou je nog kunnen experimenteren met stukjes rode paprika of bijv. sambal.


amandelmeel-bloem en naturel
vakantie op een bord, alleen de wijn ontbrak (alcoholloze maand)
Oja, en de zon!

zaterdag 19 januari 2019

Do ist der Bahnhof !!!

   


Net na de feestdagen hadden we zin om er een paar daagjes tussenuit te gaan, ik twijfelde tussen Frankrijk en Duitsland. Uiteindelijk kozen we voor ons buurland, Frankrijk zie ik toch liever met een zonnetje en ik had zin in Duitse boerenkost, om preciezer te zijn zuurkool!
Toen wij ooit in Dusseldorf waren heb ik zulke lekkere zuurkool gegeten, ik had de idiote hoop dat dat overal in Duitsland zo zou zijn.
We kozen voor Bremen, niet te groot, oude Hanzestad (=pittoresk) en ook niet onbelangrijk: dicht bij de grens. We hadden namelijk geen winterbanden en dat is in Duitsland verplicht als er winterse omstandigheden zijn.
We boekten zeer kort vt voren zodat we de weersomstandigheden goed konden inschatten, overdag 5-7 graden, moest kunnen.
Toch kneep ik 'm wel en was blij toen we weer netjes in Nl waren (hoewel iemand in een parkeergarage via onze auto had geparkeerd. Netjes een briefje achtergelaten, maar op onze oude wagen konden we geen nieuw krasje ontdekken!)

lees ik later dat je beide ezelpoten vast moet houden en een wens kunt doen, kans gemist!


Bremen dus, veelal bekend vanwege de Bremer muzikanten, het sprookje van Gebroeders Grimm.
De stad is de broers ook zeer erkentelijk,
je struikelt over beelden, souvenirs, logo's en andere verwijzingen.

Maar Bremen is zoveel meer! (ahum)
Nee, echt.
Een leuke kleingrote stad met gelukkig nog veel oude, sfeerverhogende gebouwen en wijken (ondanks oorlogsbombardementen)

 

 
Ons hotel lag op loopafstand van het oude centrum, pittoresk aandoende Anton Pieck sfeer (oudste gebouwen uit 1405!) gecombineerd met hedendaagse winkels en horeca.


Op het raadsplein gingen we een taartje eten bij een bekende Konditorei, over de stad zijn 3 filialen. Gelukkig was dit een kleine want ik kan nooit kiezen uit het schmeckliche Angebot.





hé, die kennen we
 




De bekendste wijk is Schnoor, sprookjesachtige pakhuizen wat vroeger de touwmakers(slager)wijk was. Nu vol artistieke winkeltjes, eethuisjes etc.
Leuk, Leuk.



Voor ons 1e avondeten had ik daar een restaurantje met typisch Duitse keuken uitgezocht, Becks im Schnoor, op zuurkooljacht!
Bleken ze alleen braunkohl/grünkohl=boerenkool te hebben.
Mijn vraag naar zuurkool werd zelfs vreemd gevonden, het was nu immers grünkohlseizoen…
Niet als stamppot, maar 3 uur doorgestoofd als losse groente met vette gebakken aardappelen, spek en Noord-Duitse worst.
Overal zijn va januari speciale Kohl menukaarten.
Ja, boerenkool eten we thuis ook wel dus maar een schnitzel met patatjes gegeten. Nou, sla dit restaurant maar over: smakeloos eten, snotgekookte broccoli, levenloze andere saus dan vermeld op het menu.
Eenmalig en wij waren niet de enige.


Daarentegen zou ik een andere keer nog wel eens mijn hoofd om de hoek willen steken bij Teestübchen im Schnoor, wat een snoeperig pandje.

 
Al rondwandelend kwamen we nog leuke plekken tegen, ook een soort Bio foodmarkt, Markthalle 8.
Allemaal kleine eetwinkeltjes onder 1 dak, zag er leuk uit, maar we zaten nog vol vd taart.

Goethe theater
We liepen en we liepen (er is ook prima openbaar vervoer) en opeens dacht ik dat ik de windmolen zag (replica v een Hollandse), nieuwsgierig een brug overstekend belanden we opeens in een hele leuke wijk waar ik niet eens naar gezocht had, Ostertor (in de volksmond Das Viertel=wijk)

Meer jaren 1900 stijl, vol oude klassieke gebouwen, mooie oude huizen, leuke hipperige winkeltjes + eettentjes.
Het was al later in de middag, we hebben een beetje rondgesjouwd, maar later zag ik op internet nog huizen met geweldig mooie grafitti. Leuk voor een ander keertje.






kauf dich glücklich

deed m'n best, helemaal in luv, maar ze waren te smal
zwitsrse salade, soort boterhamworst, uien, emmentaler, tomaat, augurken
Overal struikelde je over de Grünkohl, Pinkel (rulle braadworst met havergrutten), van alles met zoute haring, Labkaus (soort smak met ui, aardappelen, spiegelei, maatjesharing, rode biet en augurken) en Knipp (plakken gerookte worst van slachtafval, bouillon, ui, met havergrutten, type haggis)).
Nog steeds op zoek naar de zuurkool had ik een Beiers restaurant gevonden die het op de kaart had staan, Paulaner an der Schlachte. Compleet met serveersters in dirndl.
Het alcoholvrije Paulaner Hefe-weissbier scheen ook lekker te zijn (ook bij AH)

Münchener schinkenhaxe met kartoffelknödel, bruinbiersaus und sauerkraut

Echt zuidelijke kost, nu wel lekkere schnitzel, tot het bot gare varkenspoot met eindelijk ook zuurkool. Natuurlijk niet zo lekker als in Dusseldorf, jammer genoeg ook geen aardappelpuree, maar vage knödel (soort ongare macaronistructuur zonder smaak)

buiten kon je grote weinvaten privé zitten
De volgende ochtend gingen we buffetontbijten in een leuk uitziend restaurant, zag pas later de omschrijving vh arrangement...


wij waren gewoon decent hoor
 
Voor thuis scoorden we nog wat vd Pinkel en Knipp en hielden de volgende dag een proeverij met boerenkoolstamppot,  hm, viel niet echt in de smaak, daar hoeven we niet voor terug...
Do ist der Bahnhof (Kooten en de Bie)