vrijdag 24 februari 2017

Eindelijk weer eens foodblog-swappen!

 


Voor het eerst na onze keukenverbouwing heb ik weer eens meegedaan aan de blogswap van mijn facebookgroep Foodbloggers.
Onbedoeld uitgelopen op een pauze van 1,5 jaar!
't Kwam er gewoon niet meer van, deze maand heb ik mijzelf maar gewoon een schop gegeven.
Blog 'Taste our Joy' werd mijn toebedeeld. Dit 2 jaar oude/jonge blog wordt beheerd door 2 vriendinnen, Joyce en Irene.
Beide met een Hogere Hotelschool achtergrond (jaloers!!!!), de recepten zijn echter redelijk simpel.
Ik sloeg het zoete deel over, bak al genoeg.
Bij de diners viel mijn oog op de entrecote met appelstroop/peperkoeksaus, leek mij zeer smakelijk met eendenborst (ipv entrecote).
Omdat het 's middags nog steeds vroeg donker wordt verlegde ik mijn keuze uiteindelijk toch naar een salade, rond lunchtijd is er nog genoeg licht voor een aardige foto.
Couscoussalade met gerookte kip, feta en blauwe bessen ging het worden, kon ik eindelijk het pakje feta in de koelkast eens opmaken.
Zelf ben ik een groot liefhebber van couscous, jammer genoeg bijna al de andere familieleden niet.
Heerlijk als tabouleh of warm met tomatige groente-kikkererwtenstoof, comfortfood!
Leuk om nu eens buiten het bekende pad te stappen.
Voor een deel vd ingrediënten waagde ik 'mijn leven' tijdens een rustig momentje in de serieuze storm, windkracht 10 was beloofd.


Natuurlijk moest ik wat kleine wijzigingen in het recept aanbrengen, ipv de opgegeven veldsla gebruikte ik spinazie (direct ingrediënt voor de curry van 's avonds), druiven voor extra fruitigheid en kleur en walnoten voor de crunch.
Dom genoeg had ik over de peterselie heengelezen en gebruikte nu restantje koriander, paste ook prima.


Couscoussalade met kip, fruit en feta

250 gr couscous, liefst medium
2 handen kleine spinazieblaadjes/veldsla
1 pakje feta, in kleine blokjes
grote hand druiven, gehalveerd en ontpit
1/2-1 rode ui, in dunne plakjes, in kwarten
2 handen blauwe bessen
1 verpakking gerookte kip, in kleine blokjes
1-2 handen walnoot
1 grote of 2 kleine avocado's
handje koriander/peterselie
olijfolie
ciderazijn
zout/peper

Kook de couscous volgens de gebruiksaanwijzing en laat afkoelen.
Meng alle ingrediënten door de salade, voeg olie, azijn en peper/zout toe naar smaak.

Goed, prima salade. Weer eens iets anders, toch bleef ik iets missen in de smaak. Avocado voegde voor mij in het geheel behalve gezonde vetten niet veel toe, zou ik een volgende keer misschien weglaten.
De druiven deden het goed, de noten ook, maar de salade mocht het voor mij wel iets sappiger. Ook na toevoeging frambozenazijn, citroensap en extra olie bleef het vrij droog. Een soort pesto van verse kruiden als munt en dus peterselie klinkt goed. Net als notenolie.
Mocht je voor vega gaan is gerookte tofu een optie, zeker samen met gerookte, gezouten amandelen. Blauwe kaas geeft ook meer smaak en pittiger sla.
Duidelijk, opties genoeg, nu nog mooi zomerweer!

www.thefoodvoyage.com gaat iets van mijn blog koken, ben benieuwd!
Ze maakt altijd prachtige foto's.


donderdag 16 februari 2017

Niet over rozen



Valentijnsdag, übercommercieel maar altijd leuk om een blogje aan op te hangen.
Ik had ook al een tijdje een projectje op het oog, bladerdeegrozen.
Vaak gespot in foodieland en nu leek de ultieme gelegenheid. Leek.


Het klonk zo simpel:
Snij helften van een rode appel in zeer dunne plakjes. Overgiet deze met kokend water zodat ze buigbaar worden.
Vervolgens snij je een rol bladerdeeg in repen, bestrijk met abrikozenjam, bestrooi met amandelmeel en leg appelschijfjes dakpangewijs op elke reep.
Rol elke reep tot een roosvormig geheel. Easy peasy.
't Probleem kwam toen in de oven de appelschilletjes te hard gingen en het bladerdeeg binnenin maar niet gaar werd. Zelfs na extra oventijd.
Andermans blogfoto's toonden ook verdacht ongare exemplaren teneinde een mooie foto te kunnen maken. (picture perfect etc.)
 
 
'Roses are red black, violets are blue etc.etc.'
Ook poging 2 liep op niets uit. Ongare verbrande hap, onverteerbaar!
Niet voor 1 gat te vangen deed ik poging 3: rozenmuffins.
 
Still looking good...
Zelfde principe, maar dan met een speculaassmaak muffinbeslag.
Zelfde principe, dus ook zelfde resultaat!!!!
Kleffe hap met bijna verbrande buitenkant en donkere droge schilletjes.
Niks romantische roosjes.
 
Ik was ondertussen wel helemaal klaar met valentijn.
De enige valentijnskaart kreeg ik/we nota bene van de Hartstichting, als dank voor onze donaties. Romantisch.
Husband belde nog wel van uit China.
Met een hartvormige gevulde koek van de DEEN (ieder een klein stukje) kon ik nog een enigszins nep-gezellige foto maken.
Het leven van een foodblogger gaat niet altijd over rozen....
 
 
 
 
 

zondag 5 februari 2017

Sacher(ijn) taart

 




Kortgeleden mocht ik voor onze lokale boekhandel een taart bakken.

 
          
Dit ter ere van een boekbespreking over Het bleekblauwe handschrift van een vrouw (Franz Werfel)
Het verhaal is gesitueerd in het voor-oorlogse Oostenrijk (1936), een Sacher torte leek op z'n plaats.

Tuurlijk zei ik, nog nooit een Sachertorte gemaakt hebbende....
Wèl gegeten, ooit had mijn husband een mini-formaat meegenomen uit Wenen.
Ik was niet eens errug onder de indruk, best lekker maar niet spectaculair.
Ik startte een speurtocht naar het optimale 'geheime' recept, daar bestonden er veel van.... met mini verschilletjes.
Help!
Het zoekwoord sacher leverde ook het woord sacherijn op (ipv chagrijn), had ik dat maar als voorteken gezien...
 
Het recept van 24Kitchen's Rudolph leek een mooi beginpunt.
Het leverde een aardige taart op, maar niet wat ik helemaal voor ogen had.
Het moest losser/luchtiger en chocoladiger.
Het gezin hielp graag bij het verwijderen van dit afgekeurde baksel.
99 more to go.....
Niet dus, de 2e poging moest de definitieve worden. Beetje commercieel proberen te worden.
Met wat kleine 'geheime' aanpassingen kwam de 2e taart door de ballotage commissie. Proeven kon niet, maar het voelde allemaal beter (gevoelsmatig dan)
Tijd voor de finishing touches: abrikozenjam, glanzend chocoladeglazuur en handgeschreven tekst.
 
 

 
Bereslim besloot ik het lot niet te tarten en het opschrift niet direct op de taart te schrijven. Op bakpapier maakte ik meerdere ontwerpen met gesmolten chocolade.
Het chocoladeglazuur was anders dan ik kende, chocolade gemengd met een hete suikersiroop en boter.
Niet zo puur als ik in mijn hoofd had en mierzoet, maar ja, het was het meest gebruikt in de sacher-recepten.
 
 
Mega trots op het eindresultaat wilde ik de taart in de doos tillen.
Ik voelde het barsten, als zwak ijs.
Krak zei het glanzende glazuur, ik brak mee....allemaal barsten dwars over de taart!
Even overwoog ik al het glazuur er af te schrappen voor een nieuwe poging, maar er zou te weinig tijd zijn om de chocolade opnieuw te laten uitharden.
 
So be it, mijn taart is gewoon een Sacher met craquelé.
Uiterst uniek. Signature dish etc.etc.


De boekbespreking was een succes bij 60(70?)+, de taart gelukkig ook.
Iedereen zou z'n mini-stukje lekker hebben gevonden, pfieuw.
Van de boekhandel kreeg ik een foto met de taart in uiterst ondergeschikte rol, door mij dus een beetje aangedikt.
'k Heb niet voor niets zo lopen stressen/sacherijnen!!!!!