donderdag 24 november 2011

Doorzichtig recept.


Het blogverkeer lag even stil: meerdere probeersels pakten niet zo goed uit (oa glühwein-chococake). Ons dagelijks eten was niets bijzonders (boerenkoolstampot en weekendrestjes). Recepten genoeg, maar ik wil ze wel eerst getest hebben.
Gisteren was mijn man de hort op en zouden de kinderen poffertjes eten (alvast compensatie voor 'vieze' gezonde vegetarische pasta met geroosterde wintergroenten en geitenkaas later in de week).
Ik vind poffertjes geen avondeten en zocht dus naar luie alternatieven. Laat er nu net vorige week een Thaise afhaal/toko in ons dorp geopend zijn! We halen bijna nooit iets af. Soms Indisch, af en toe roti, zelden Chinees (slappe hap), nooit pizza. Ideaal probeermoment.
Een aardige Thaise dame had een klein assortiment zelfgekookte heerlijkheden. Ik ging voor een combo van rijst, garnalencurry, groene kipcurry en rundvlees met champignons. Omdat ik niet zeker wist of het genoeg was voor 2 eters (oudste dochter) nam ik voor de zekerheid ook een soort Thaise bami. Natuurlijk was het veel teveel. Het smaakte prima, maar de volgende keer ga ik toch weer naar onze Indische afhaal.
Voor mijn idee kan ik zelf ook aardig wat rommelen met verse groenten, kaffir lime leaves, kokosmelk en evt. currypasta's. Indisch is vaak bewerkelijker of tijdrovender.
(De overgebleven bami was trouwens met extra oestersaus een heerlijk ontbijt, dat dan weer wel.)

Ik dacht opeens weer aan een recept die ik al zeker meer dan 15 jaar bewaar, ooit uit de Allerhande gescheurd.
Het is een beetje Hollands-Thais, maar erg gemakkelijk en smakelijk. Geen actuele foto, maar wel ooit zelf vaak gekookt (pré-kids, wordt weer eens tijd, lusten ze vast wel, kan nooit zo 'erg' zijn als bovengenoemde pasta)

Roergebakken kip met kerrie en basilicum (2-3 personen)
200 gr kipfilet, in blokjes (kippendij kan ook)
1 ui, gesnipperd
1 groene paprika, in blokjes
2 teentjes knoflook
2 el olie
1 1/2 el kerriepoeder
1 zakje santen (creme, 30 gr. Conimex)
1 1/2 dl water
4 el vissaus, nam pla
2 el bruine basterdsuiker
3/4 el sambal badjak (gebakken sambal, minder heet)
1 zakje verse basilicum, 15 gr

Bak de kip, ui en kerriepoeder rondscheppend in de olie. 5 min. Knijp de teentjes knoflook er boven uit. Paprika, santen, vissaus, suiker, sambal en water aan de kip toevoegen. 5 min sudderen (langer in geval van kippendijen, dan evt extra water toevoegen).
Op het laatst reepjes gescheurde basilicum doorroeren. Serveren met pandanrijst.

Alternatieve groenten: witte kool, sperziebonen, doperwten, spinazie, mais, aubergine
Ipv kip kun je natuurlijk ook tofu gebruiken of ei of cashewnoten

Het is trouwens een wonder dat ik het recept nog heb, het was geminimaliseerd tot een fotoloos vodje (wilde het ooit inplakken) dat ooit tussen vettige ingrediënten had gelegen. Het papier was helemaal doorzichtig geworden. Mijn man vindt al die tassen (!!!) uitgescheurde recepten vreselijk. Scan ze toch voor de computer zegt hij dan, maar ik wil bladeren en in mijn handen houden. Net als echte foto's/digitaal. Goed, deze staat nu in de computer, zal ik het vodje misschien dan eindelijk maar weg gooien? Of toch nog maar even bewaren, voor de zekerheid, computercrash etc, toch....?

vrijdag 18 november 2011

Hoge hakken, hopelijk alleen echte chocoliefde



We zitten midden in ons verjaardags-hoogseizoen: gisteren was onze nr 2. Ilja jarig. Mevrouw werd 14!
Tijdens een lekker ontbijtje (afbakbagel met roomkaas/avocado en zalm) was het kadootjestijd. De jarige had weinig wensen, eigenlijk alleen veel geld en een luxe mobiel. Ik vind principieel dat een 14 jarige niet met een apparaat van een paar honderd euro hoeft rond te lopen, dus waren het luxe shampoo's, mascara en sloffen geworden en een beetje cash. Voor de mobiel had ze al een oplossing gevonden: de moeder van een vriendinnetje had er één over, problem solved.
Zelf een verjaardagsfeestje organiseren was ook niet aan nodig: er was 's avonds een mega-schoolfeest!
Voor dit feest waren natuurlijk nieuwe schoenen nodig. Met toestemming op pad voor ballerina's, komt mevrouw thuis met mega hakken!
Zonde, dit werd dus ook een verjaardagskadootje, waarschijnlijk 1-malig gebruik.
Ze kon er aardig op lopen, maar ik had nog nooit zulke hoge hakken gehad, laat staan toen ik 14 was! Tijden veranderen?

Bij een verjaardag hoort taart, maar de jarige was eigenlijk helemaal niet thuis, uit school direct naar vriendinnetjes voor het optutten.
Ik wilde al heel lang een 5 minuten chococake uitproberen en dit leek mij de ideale gelegenheid, chocoliefde is toch van alle (leef)tijden?

5 minuten chococake

4 el gewone bloem
3 el suiker (evt bruine basterd)
3 el cacao of paar blokjes gesmolten chocolade
3 el gesmolten boter
1/4 tl bakpoeder
3 tl melk
1 ei
beetje vanille-extract
beetje zout

Mix alles in een mengkom en giet over in een koffiemok. Zet 1,5 min in de magnetron (1000 watt?)  KLAAR!


Hmmm, ik ben niet helemaal overtuigd. De cake kwam geweldig omhoog in de magnetron, zeker 5 cm. Daarna zakte het echter als een souffle in. Het resultaat was een beetje rubberige, sponzige chococake in een mok met een vieze wand. De smaak was aardig voor de minimale inzet en tijd, maar ik vind 1 ei, 3 el suiker en 3 el boter best veel voor een 1 persoonsportie!
Weet niet of ik het weer ga doen, misschien alleen om het ultieme recept te vinden.

PS. Het schoolfeest haalde de (lokale) krant en dat is niet positief. Voortijdig gestopt vanwege vechtpartijen en alcohollevels wegens indrinken. Gelukkig was dit nog niet van toepassing op mijn kinderen en directe vrienden en ik hoop dat ze zich nog lang bedenken dat plezier geen drank nodig heeft!

woensdag 16 november 2011

Linzer Torte: inzending duurzaam thema Foodblogevent November




Ook deze maand is er een Foodblogevent, gehosted door Kralings Kroken.
Bijzonder thema is deze keer: "Toen er nog geen koelkast was!".
Of te wel: wat doe je om ingrediënten/overschot een langere levensduur te geven?
Vroegâhh, leefde men natuurlijk veel meer met de seizoenen. Veel mensen hadden wel een groentetuin en als er iets rijp/klaar was had je in één keer heel veel. In de winter zijn verse producten echter schaars dus werden de zomerproducten geweckt, gezouten, gedroogd, gezuurd en natuurlijk gerookt!
Tegenwoordig is het, ondanks de koelkast en eeuwig open supermarkten, weer hip om met deze duurzame processen een eigen stempel op je eten te drukken.
Hmm, wij hebben geen groentetuin (op 1 aardappelplant na) en dus geen oogstoverschot. Natuurlijk kun je los gaan op de markt aan rijpe tomaten, paprika's en fruit voor inmaak van sauzen/ketchups/chutneys, maar bij mij komt het daar niet zo van. Het blijft bij recepten lezen, misschien volgend jaar.
Wat ik dit najaar wel voor het eerst heb gedaan is zelf jam maken: bramenjam.
Ik ben dol op bramenjam. Mijn moeder maakte het vroeger (wel gezeefd anders kauw ik nog dagen op de pitjes) en het was alle keren mijn zwangerschapstic: beschuit met bramenjam (van Natuurwinkel), heerlijk fruitig zoet maar ook fris.
In het kader van dit blog besloot ik het dit jaar maar eens zelf te gaan maken. Na een insidertip voor een geweldige geheime plukplek gingen mijn jongste en ik half september met emmertjes op pad. En het was geweldig, het was niet plukken, maar gewoon oogsten. Rijen dikke, rijpe zwarte bramen. We konden er zo ons emmertje onderhouden en ze vielen er bijna in. In mum van tijd hadden we een half emmertje vol. Eénmaal thuis bleef het emmertje echter staan. Ik had het idee dat ik me eerst in de theorie moest verdiepen en daar had ik niet direct tijd voor. Na 2 dagen MOEST ik aan de slag: de fruitvliegjes waren ook dol op mijn bramen.
Omdat ik daardoor toch al twijfelde aan het eindresultaat werd ik ook een beetje gemakkelijk met de gebruiksaanwijzing van de Marmello-jampoeder.
Goed verwarmen en dan beetje poeder erbij, misschien nog een beetje, even doorkoken en klaar! In uitgekookte potjes gieten en op de kop af laten koelen.

De volgende dag draaide ik de potjes om en wat bleek: waarschijnlijk IETS teveel gelatinepoeder toegevoegd! De jam zakte niet naar beneden, het was veel te stijf. Wel een komisch gezicht, maar niet handig om te smeren.
Gelukkig kreeg ik een helder idee: de jam was prima bruikbaar als taartvulling.
Extra stevig was juist een voordeel: minder vocht voor het deeg.



Linzer Torte met bramenjam

125 gr roomboter, kamertemperatuur
125 gr suiker
125 gr amandelmeel (Natuurwinkel)
150 gr bloem
1 tl bakpoeder
rasp van 1 citroen
1 groot ei, kamertemperatuur
1 tl vanilleextract
beetje zout
1/2-1 pot jam
extra ei

Oven voorverwarmen op 175C. Boter en zout samen tot lichte massa kloppen. Rasp, ei, vanilleextract toevoegen. Bakpoeder met meelsoorten mengen. Dit mengsel in 3 delen bij eideeg voegen, licht mengen tot soepel deeg. Evt extra bloem toevoegen.
Deeg in koelkast laten stijven. (15 min). Uit koelkast 2/3e uitrollen voor ingevette springvorm of kartelvorm met losse bodem (Dille en Kamille). Jam over bodem verdelen, 1/3e uitrollen voor strips (mooiste resultaat met kartelrader). Weer 15-20 min in koelkast (of vriezer), ei erover smeren voor glans.
35-40 min. bakken, evt voortijdig afdekken.


De Linzer torte komt oorspronkelijk uit de Oostenrijkste stad Linz. Officieel met gemalen hazelnoten in het deeg en frambozenvulling.
Ik had een Amerikaans recept als basis, maar het deeg was veel te slap. Op de gok heb ik dus maar extra bloem toegevoegd, geen idee meer hoeveel, tot het een beetje prettig voelde (extra al in recept verwerkt). Het blijft een slap deeg, koeling zorgt voor meer stevigheid. De taart was heerlijk, zelfs met de pitjes in de bramenjam!

PS. op het nippertje heb ik de laatste bramen nog in Oktober geplukt en deze keer wel vloeibare jam gemaakt, oefening baart kunst!
PS2. Stuur zelf ook nog een leuk recept in! Er zijn vast genoeg mensen die nog (weer) wel zelf ketchup/chutney/zuurkool/augurken in zuur etc maken.

vrijdag 11 november 2011

Sinte Maarten mikmak


Vandaag was de 11e vd 11e! Voor ons betekent dat St. Maarten. Ik weet dat het niet overal in ons land gevierd wordt, maar wel bij ons in Noord-Holland!
Ik heb zelf goede herinneringen aan mijn eigen lopen vroeger in Drenthe.
Leuke lampionnen maken en dan met vriendinnen op pad, zoveel mogelijk snoep verzamelen. (of stuivers, eigenlijk nog favorieter, soms was ik aan het eind 1 gulden rijker!!!!!). In weer en wind langs de deuren en dan thuis de buit bekijken. Minder lekkere dingen ruilen met familie en vervolgens een eigen trommel vullen. Zeker een half jaar later had ik nog steeds snoep.

Nog steeds vind ik het leuk, nu om bij de deur te staan. Wij wonen in een kinderrijke buurt dus aanloop genoeg! (inclusief 2 eigen kinderen).
Ieder jaar versieren we de oprit met lampjes en lichtjes, opmars naar Kerst.
Dit jaar had ik voor de meelopende kleumende ouders lekker warme glühwein.
Het werd zeker gewaardeerd, maar ik had wel een inschattingsfoutje gemaakt: voor mij zijn al die kinderen nog steeds klein maar dit jaar liepen er ineens een heleboel zonder ouders. Glühwein-overschot dus. Ik had het idee al jaren, maar nu was ik eigenlijk te laat. Dom, dom. Weer wat geleerd: goede ideeën moet je direct uitvoeren.

zondag 6 november 2011

kado's voor het thuisfront


Mijn man gaat voor zijn werk geregeld naar het buitenland. Zo ook de afgelopen weken, deze keer naar China en Japan.
Geregeld krijg ik mailtjes met foto's van bijzondere maaltijden of vreemde ingrediënten.
Daarnaast neemt hij meestal wel verrassende kadootjes voor ons mee, dat kan hij goed. Soms dienen we verzoeknummers in, zoals deze keer nep-All Star gympen. Ook moest hij op zoek naar verjaardagskadootjes voor onze verjaarde dochter.


Mijn verzoeken hebben meestal een culinaire achtergrond, deze keer Japanse mayonaise. Ik had geen idee wat er speciaal aan was, maar vond een leuk stukje van Aziatische- Ingrediënten.nl op internet. Het bleek een zuurdere mayo die ook werd gebruikt bij het samenstellen/plakken van sushi. De slappe plastic fles doet meer denken aan shampoo dan aan eten. Vooral door het Zwitsal-achtige logo van een blote baby! Doordacht design: de halsopening vd fles bevat een stervorm zodat je met de dop eraf een decoratieve kartel spuit. De dop zelf heeft een kleine ronde opening voor fijne lijntjes. Handig toch!




Hij had in Japan natuurlijk erg genoten van overvloedige sushi. Ook na 2 weken was hij het nog niet zat. Dat zag hij ook wel zitten voor thuis dus bracht hij ook speciale rijst, rijstazijn, tamari (sojasaus) en wasabi mee. Nu nog ultra verse vis scoren.
Voor de tamari of shoyu had hij trouwens leuke schenkpotjes meegenomen en  voor de wasabi een dipschaaltje.
In China krijgt hij eigenlijk altijd relatiegeschenken. Soms zijn ze mooi/handig, meestal wanstaltig en zonde vh geld. Deze betrof het een traditioneel wandbord die ik prima kan gebruiken als serveerbord. Leuk in combo met de Japanse aanwinsten. (niemand ziet toch het verschil tussen de Chinese/Japanse lettertekens).

donderdag 3 november 2011

Heeft u ook worteltjestaart?






Mijn beloofde jubileumtaart! 
Ik ben al een tijdje in de ban van de carrotcake.
Als ik het ergens zie liggen moet ik eigenlijk altijd wel even proberen (net als brownies). Een soort quest naar de perfecte cake. Cake-ig, fluffy, vochtig vet, licht gekruid, ook nog fris en zeker niet met overheersende frosting (glazuur).
Vaak valt het tegen, veel te zoet of te kunstmatig. In Amerika zijn ze te grote fan van kaneel waardoor al het gebak dezelfde smaak kreeg.

Menig recept heb ik opgeslagen en vergeleken. In de 1e poging ging alleen kaneel. Best OK, maar het leek teveel op de courgettecake.
Bij poging 2 heb ik meer mijn eigen kop gevolgd en ik moet zeggen dat ik zeer te spreken ben over het resultaat. Alle proefpersonen waren het met mij eens (1 buurvrouw vroeg of ik niet met avondeten kon experimenteren: voor 5 personen graag...!)



Carrot cake -the best

4 eieren (of 3 grote)
1/2 mok bruine basterdsuiker (90 gr), 2/3e witte basterdsuiker (115 gr)
125 gr roomboter, iets zacht, kamertemperatuur
200 ml olie (2/3 mok)
2 mokken bloem (samen 290 gr)
1/2 mok zelfrijzend bakmeel (75 gr)
2 tl kaneel, 3/4 tl piment (allpice), 1/2 tl gemberpoeder
1 tl vanillaextract (geen essence)
1 tl baking soda, 1tl bakpoeder
1 tl zout
1 mok gechopte pecannootjes (100 gr)
1 zakje geraspte winterwortels (1 kantklaar zakje, 200-300 gr))
1/2-1 mok uitgelekte ananasstukjes,  fijn gesneden (zoals uien), 5 schijven en een scheut sap
geraspte schil van 1 sinaasappel, fijngesneden

Frosting
1 bakje mascarpone (250 gr)
1/2 blokje monchou , zacht
1 zakje kokoscreme, of meer (Go-Tan)
2-3 el sap van ananas/sinaasappel of citroen
1 tl oranjebloesemwater, of voorzichtig meer
evt tl witte basterdsuiker/poedersuiker
evt. wat slagroomversteviger, half zakje

decoratie
stukjes pecannoot
groene pompoenpitjes

Verwarm de oven op 175C. Vet een braadslee (23x33) in en leg bakpapier op de bodem. Klop in een kom de eieren fluffy. Klop in een andere grote mengkom de boter los met de suiker (tot soort nat zand)  
Mix met de olie tot een vloeibare massa.
Voeg alle andere ingredienten toe behalve de noten, wortels en ananas. Mix alles met de mixer kort tot een stevig beslag. De kant en klare wortelreepjes  (mooie dunne lucifers) korter snijden. Gewoon kriskras over een bergje wortelreepjes. Roer met een houten lepel de resterende ingrediënten erdoor tot alles goed gemengd is. Niet te lang, maar wel ook goed over de bodem gaan.
Giet in het bakblik en bak ongv. 35 min. De cake zal niet veel rijzen.

Maak ondertussen de frosting: smelt de kokoscreme met wat sap in de magnetron tot een stevige brij. Roer met de mixer de zachte monchou met de kokoscreme tot een romige massa, mix vervolgens de mascarpone er door tot een luchtig geheel.
Voeg wat bloesemwater toe (exotische touch) of meer sap tot een prettige consistentie (stevige slagroomdikte, het wordt weer stijver. Misschien wil je meer mascarpone, maar denk eraan dat de kokossmaak meer wegvalt in combi met de cake. Evt. beetje suiker toevoegen.
Haal de cake uit de oven en keer om, trek het bakpapier eraf en laat de cake uitdampen op een rek. Na totale afkoeling verdeel je de frosting over de cake met een spatel/mes. Laten opharden. De volgende dag is de cake het lekkerst en blijft zeker 5 dagen goed.

Opmerkingen: ik weet niet meer precies of ik een dubbele hoeveelheid fosting maakte voor een heel bakblik, dit is genoeg voor een dun laagje. Gewoon een beetje uitproberen, ik wilde niet weer een cake bakken! (kan op het moment geen worteltjestaart meer zien, waar zijn die konijnen?).
Veel recepten kwamen uit de VS, daar werkt men met cups, dit is een stoere rechte koffiemok, ongv 275 ml. Ik had het willen wegen, maar maar de batterij van de weegschaal was leeg.
De cake heeft een mooie licht vettige korrel, precies wat ik wilde.
Voor mij paste het oranjebloesemwater erg goed, zeker door de sinaasappelschil, gebruik echter niet teveel! (eau de cologne-smaak)
Ik had mascarpone gebruikt omdat we in de winkel geen monchou hebben, maar dat is een goed alternatief, iets minder zalvig.
Ik wilde een romige, niet  zoete frosting, kokos past perfect en is van nature zoet (en exotisch).








dinsdag 1 november 2011

Mañana, manãna.........


Ik weet het, ik had voor deze keer taart beloofd. Het was ook de planning, maar er kwam iets tussen. Wel iets taart-related: mini-high tea-verjaardagsfeestje van mijn 12 jarige dochter.
De dagen voor de verjaardag was ik al steeds aan het vissen naar de verjaardagswensen: wat te trakteren, wat als verjaardagseten en wat doe je met vriendinnetjes? Er kwam niet veel uit, meer zoiets als: zie ik wel, weet ik niet, laat mij nou!
Hmm, pré-pubergedrag. Echt bijna 12.
De avond voor de verjaardag kwam opeens de suggestie van een high tea met een paar vriendinnetjes, met van die kleine taartjes. Mijn cateringhart ging in de versnelling, maar dit was natuurlijk veel te korte termijn en mevrouw wilde ook graag perse naar de bakker.
Ook mijn reputatie op traktatiegebied is weg: het werd chips en bonbons. Ik moest wel even slikken.
Tussen de middag togen we samen naar de banketbakker waar bleek dat de kleine taartjes eigenlijk gebakjes waren (in chique kringen noemen ze dat toch ook taartjes?) terwijl ik meer aan petit-fours had gedacht.
Voor mij is een high tea een groot aanbod van veel verschillende hapjes en niet allemaal 1 gebakje. Meerdere gebakjes pp vond ik ook geen optie, dus besloten we de gebakjes in stukjes verdelen, 1 haps porties.
Met herfstbonbons, slagroomsoesjes en 2 soorten plaatcake hadden we een leuk assortiment.

Onder schooltijd heb ik vervolgens de tafel gezellig gedekt met waxinelichtjes, theepotjes en een goed gevulde etagère. (met bloemversiering)
Gelukkig had ik toen al foto's gemaakt want ik werd dringend verzocht afwezig te zijn. Onder genot van zeer vies ruikende vruchtenthee (jak) en luide muziek hebben de dames in een zeer hoog tempo alles verorberd. Tot de laatste kruimel. Ik denk niet dat alle ouders blij met mij waren tijdens het avondeten.
En het ECHTE verjaardagsfeestje komt nog......!




Dom genoeg had ik steeds in mijn hoofd dat ze na het weekend zou trakteren en dan was het Halloween (vandaag dus of eigenlijk alweer gisteren). Ik zag het wel zitten met pompoenmuffins of vleermuiskoekjes maar het waren no-go's en sowieso tracteerde ze natuurlijk vrijdag op haar eigen verjaardagsdag.
Beetje laat, maar hier nog enkele leuke links van Amerikaanse blogs betreffende Halloween:
http://iammommy.typepad.com/i_am_baker/2011/09/halloween-cake-in-a-jar.html
http://www.skinnytaste.com/2011/09/meringue-ghosts.html
http://kitchentablescraps.com/cheap-and-tasty/creepy-coconut-kiwi-panna-cotta/
en de beste van allemaal: http://www.hungryhalloween.com/

Misschien inspiratie voor een sint-surprise?
En die taart komt er echt in mijn volgende blogpost, belofte maakt schuld, wat in het vat zit verzuurt niet, mañana,manãna etc.etc.