Broodnodig

De middelste zijn van mij!

Vorige week was het eindelijk zover: ik ging een cursus broodbakken bij Levine volgen!
Levine, ook bekend als 'Arden' heeft een blog die bijna geheel in het teken van broodbakken staat. Toevallig bestaat haar blog vandaag 6 jaar, je kunt dus wel indenken hoeveel recepten er ondertussen op staan.
Nou heb ik zelf niet veel/geen ervaring met broodbakken (alleen pizza), maar ben er wel altijd door gefascineerd. Het is een echt ambacht met tips/tricks, precisie maar ook gevoel. Niet iets om zo even aan te schuiven.
Toch lijkt het mij supercool (ouderwets hè?) om eigengebakken brood te serveren. Ik ben zelf geen grote broodeter, maar de uitdaging zit 'm in het zelluf doen. Nergens te koop. 
Donderdagochtend toog ik vroeg met de trein naar Voorburg (2x overstappen!).
Omdat ik best wat tijd over had besloot ik aan te bellen bij een oud-collega van mijn reisburo in Den Haag (cheffin zeiden wij altijd) en bij toeval was ze ook nog thuis. Na de 1e verrassing hebben we gezellig thee gedronken. 
Ik moest vooral op de terugweg nogmaals langs komen want dan was haar man ook thuis (we hadden elkaar denk ik minstens 5 jaar niet gezien).
Via kruipdoor/sluipdoor weggetjes kwam ik bij Levine's huis. 
Even later kwamen ook de andere cursisten, Theo (55+) en een zwangere dame waar ik de naam niet meer van weet.
Na wat geklets over en weer begonnen we met het echte werk.
Van Levine kregen we een hele stapel A4'tjes met achtergrondinfo en recepten.

Het brood vd dag was een Frans landbrood. Hierbij gebruikten we ook een  poolish (soort voordeeg) die Levine al vooruit gemaakt had.
Het deeg werd gekneed in een zware keukenmachine. Dat vond ik een beetje jammer want ik had juist gehoopt te leren voelen wanneer het deeg klaar was. 
Met de hand kneden zou minstens 20 min duren, hoewel je de gemengde ingredienten ook 20 min weg kon zetten en dan maar 10 min. hoefde te kneden. We vormden een bal van het deeg en lieten het de 1e keer rijzen. Tussendoor moesten we het nog extra vouwen. Voor de 2e rijs gingen we het brood vormen: de lucht eruit slaan en licht opbollen, 20 min wachten en dan strak vormen tot een boule of batard, weer rijzen. (nu 45 min. tot dubbele volume)
Vervolgens  stortten we de deegbollen op onze werkplaats. We mochten de broden versieren met ondiepe snedes en bakten de broden af op een hete steen in de voorverwarmde oven. (waar ook waterbakje in stond) 
Na iets meer dan een 1/2 uur waren de broden gaar en klaar.
Ze waren prachtig! Op een rek lieten we ze uitwasemen en je hoorde ze echt knisperen.

Tussendoor hadden we geluncht met huisgemaakt brood en lekker beleg. Het brood was heerlijk, vooral een donkere zuurdesem. Vol, knapperig, luchtig en zeker niet zuur.

Na de lunch maakten we ook nog lichtbruine deeg met lijnzaad. Dit vormden we naar voorbeeld tot mooie vlechtbroodjes en een bloembrood.
Ondertussen werd gepoogd ons de bakkersformule toe te lichten.  Deze houdt in dat elk recept een bepaalde verhouding moet hebben tussen meel/water/gist. Met een foute verhouding kun je nooit een goed brood bakken. 
Het verwarrende was echter dat er meerder formules zouden bestaan, begreep ik althans. Ik hou het maar bij de recepten van Levine denk ik, already tested.
Voldaan en met een tas vol heerlijk brood (en rijsmandje) vertrokken we  aan het eind vd middag.

Zoals beloofd wipte ik nog even bij mijn oud-collega aan. Ik had grote plannen om te stadten in Den Haag, maar ik ben nooit meer verder gekomen dan Voorburg.
Na een wijntje vroegen ze of ik bleef eten en dat was toch wel erg aantrekkelijk. Na een prima pasta (vroeger kookte hij nooit!) kwam ik wel iets later thuis dan gedacht.
Thuis vonden ze de broden erg mooi en lekker. Van de laatste sneden maakten we lekkere tosti's en de kapjes gingen naar het konijn.
Je ziet, geen kruimel verspild!

lekker met ui/oregano of banaan/ui (kids)

kookworkshop bij Keizer Culinair Amsterdam

Afgelopen zaterdag was het zover, samen met mijn schoonzusje nam ik deel aan de NUON actie ter bestrijding vd winterblues. Gezellig samen Italiaans koken. Als 2 dames die niet zo vaak in de grote stad komen hadden we ruim vt voren afgesproken zodat we nog even lekker rond konden lopen op de Eland- en Rozengracht.
Brood gekocht bij het Vlaams Broodhuys, prulletjes bij Kitsch Kitchen en gesnacked bij Mazzo (übermooi gestylde zaak, las echter ook veel negatieve commentaren over de service).

Toen was het tijd voor ons grote avontuur (ik had nog nooit eerder geworkshopt). Aan de Elandstraat werden wij ontvangen met een glaasje prosecco. Na een korte inleiding en uitleg werden de deelnemers verdeeld in groepjes van 6 of 4. Wij vormden een groepje met onze 2 buurmannen, overduidelijk aanhangers vd herenliefde. Zij hadden de workshop kado gekregen, 1 kon nog niet eens een ui pellen!
Eerst leek ons kleine groepje een bezwaar, maar het werkte juist perfect. We konden de 3 gangen prima splitsen in 4 taken. Elk groepje kreeg een werkeiland toegewezen en toen gingen we aan de slag. Beetje chaotisch in het begin, waar is alles, wat heb ik nodig, maar al snel werd er druk gekookt.

We konden alle 4 geen foto maken met mobiel/fototoestel dus een gejatte foto

Op het menu stond:  met gekruid kalfsgehakt gevulde uien, in ovengesudderde kip met een pesto en peterselie vergezeld van een risotto met groene asperges en gedroogde tomaat en als toetje gecarameliseerd fruit met een zabaglione
(sabayon).
                                                            
Ik was 'chef kip' wat ook betekende dat ik de kip moest uitbenen/portioneren. Nu had ik dat thuis ook al wel eens gedaan , maar nu was het natuurlijk voor het 'echie'.
Ging aardig, de filets waren niet perfect, maar thuis kluiven wij ook altijd graag het karkas af.
Met de geplastificeerde receptkaarten konden wij de 'mise en place' voor de 3 gangen uitvoeren. Het was alleen onhandig dat er niet voldoende gereedschap voor elk groepje was, zo moest je steeds bij elkaar lenen (staafmixer, uitbeenmes etc.). Zeker in de grote stad krijgt dan iedereen zo'n dat-is-van-mij houding. Stel je voor dat we met nog meer mensen zouden zijn (nu 35) dan was het echt te vol geweest. Met kookondersteuning van 4 alleraardigste dames lukte het uiteindelijk om alle gerechten bijna klaar te maken.

Aan lange tafels genoten we van het voorgerecht, de vulling was heerlijk (net zoiets als mijn paprikavulling), maar de ui was nog veel te hard.
Vervolgens moesten we nog even aan de bak voor het hoofdgerecht, risotto afmaken met de asperges enz. Dat je risotto gewoon weer kon opwarmen en afmaken was voor mij wel een eye-opener. Het hoofdgerecht was heerlijk, ga ik vast thuis nog een keer maken.
De sabayon voor het toetje werd natuurlijk ook lastminute gemaakt, iets teveel drank en het fruit was niet echt gecarameliseerd!
Na nog een kopje thee/koffie en met 45 min. uitloop (slecht timemanagement tijdens maaltijd) kwam aan onze geslaagde avond een einde.

Geslaagd, maar ik was wel blij dat het 2=1 was. Nu had je voor 40 Euro p.p een avondje uit met onbekende mensen, doorgaans lekker eten en onbeperkt wijn. 80 Euro had ik echt teveel gevonden zeker gezien het feit dat ik eigenlijk alles ook wel alleen had gekund. (ahum).
Met een leuk receptenboekje (nog 3 extra recepten) keerden wij tevreden huiswaarts.
Ik heb alweer een workshop surinaams gespot en sushi lijkt mij ook erg leuk, what's next?