Chemisch klinkt als een echt vies woord in combi eten, zeer kunstmatig en ongezond.
Maar eigenlijk is koken en zeer zeker bakken een opeenstapeling van (meestal beoogde) chemische processen, reacties tussen ingrediënten, invloed van temperatuur etc. Allemaal basic scheikunde!
Gek eigenlijk dat ik er op school geen snars van snapte...
Voor de boekproeverij vond ik in het nieuwe kookboek van Yotam Ottolenghi 'SWEET' een leuk recept waar dankbaar gebruik werd van de bijkomende chemische eigenschappen van een anders bekendstaand product, vitamine C!
Vitamine C heet scheikundig ascorbinezuur, E 300, C6H8O6, bekend ivm verbetering van weerstand, goed voor botten, zenuwstelsel, ons bloed en bevorderd de opname van ijzer uit onze voeding.
Voor het recept is echter het zure aspect interessant, zuur vertraagt oxidatie, in dit geval de verkleuring van bietjes.
Het sprak mij direct aan zo 'n 'geheim' ingrediënt, een double agent, maar toen ik het eenmaal ging toepassen voelde het opeens toch best wel kunstmatig terwijl verse citroensap heel gezond gevoeld zou hebben...
Maar wie a zegt... en ik was ook wel nieuwsgierig of het zou werken.
Van mijn collega kon ik gelukkig een klein beetje in poedervorm lenen zodat ik niet een hele pot hoefde te kopen en tabletjes moest gaan verpulveren (ik heb nooit enig voedingssupplement in huis).
Het werkte als een tierelier! De geraspte biet bleek na het bakken nog perfect bordeauxrood, een mooi accentkleur. Het roze beslag was weer deels vanillekleur geworden, bijzonder.
Een 2e verrassing was voor mij de toepassing van grote hoeveelheden bakgember, niet mijn favoriete ingrediënt (proef nog de sucadekoek van mijn oma, jeugdtrauma)
Eigenwijs had ik de bolletjes geraspt ipv gehakt en dit gaf de hele cake een subtiele warme kruidige smaak, zeker in combi met de frosting een beetje carrotcake-style.
Luchtig, zoetig en smeuiig.
Nieuwe familiefavoriet en ik heb begrepen dat het bij de boekproevers ook goed in de smaak valt, lekkere chemie! Life is SWEET
Gember-bietentaart van Ottolenghi
eenheden voor kleine bakvorm Ø 20 cm, zie onderschrift
75 gr walnoten, in stukjes gehakt
200 gr bloem
150 gr fijne kristalsuiker/rietsuiker
2 tl bakpoeder
1/4 tl zuiveringszout/baking soda
1/4 tl zout
250 rauwe bieten, geschild en geraspt
fijne rasp van 1 grote sinaasappel (1 el)
100 gr stemgemberbolletjes, fijngeraspt
2 grote eieren
60 gr zure room/yoghurt
125 ml zonnebloemolie
1 groot tablet vitamine C (1500 mg), vermalen of als kristallen 1/4 tl
glazuur
150 gr roomkaas op kamertemperatuur
60 gr poedersuiker
70 ml slagroom, stijfgeklopt
eventueel 6 cm verse gemberwortel, fijn geraspt (microplane) rasp uitgeknepen, ca. 20 ml
Verwarm de oven op 175C, beleg de bakvorm met bakpapier.
Meng de bloem, suiker, bakpoeder en zouten door elkaar
Voeg de biet, sinaasappelrasp, noten en geraspte gember toe, maar meng niet.
Mix de eieren, zure room, olie en vit. C. door elkaar, in geval van schiften gewoon blijven roeren.
Voeg bij de andere ingrediënten en schep rustig door tot een egaal ROZE beslag, let op verspreiding van de gemberrasp. Misschien deze ook eerst bij de eieren losroeren?
Bak de taart afhankelijk van de maat 30-50 min. Gaar indien een pin er droog uitkomt en de taart veerkrachtig voelt.
5 min. laten staan dan omdraaien op een afkoelrek, verwijder het bakpapier. Laat compleet afkoelen.
Klop voor de frosting de roomkaas met de poedersuiker los met een handmixer en roer er de stijve slagroom (en optioneel de verse gembersap) doorheen tot een luchtig geheel en verdeel over de taart.
Officieel is de voorgeschreven bakvorm Ø 20 cm, dat is best klein voor een taart, zeker als je graag veel stukjes wilt snijden. Uiteindelijk heb ik het recept verdubbeld zodat er een aardig formaat van 30x22 cm uit kwam.
De frosting heb ik aangepast naar een combinatie van 250 gr mascarpone met 1 blokje Mon Chou + poedersuiker naar smaak en evt wat citroensap.
Mijn fijnste rasp bleek te oud voor het raspen van gember, het metaal reageerde waardoor het sap grauwgrijs werd, niet echt smakelijk voor een witte frosting!
Tijd voor een nieuwe rasp...
Gemberpoeder rook te muf, een scheutje gembernat (vd bolletjes) is wel een idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten