De 1e (halve) schoolweek zit er weer op, de kop is er af.
Ze hebben het allemaal overleefd, ook Antal.
Wel is hij al een aantekening rijker (geen schrift mee), beetje streng voor de 1e dag.
Hoewel, hij heeft ook al een keer een boek op school laten liggen (gelukkig is ons buurmeisje zijn klasgenootje) en zijn kluissleutel vergeten.
Beginnersfouten, hoop ik.
Mijn verven gaat goed, alleen nog de dakkapel aan de achterkant.
Piece of cake natuurlijk. (ahum)
Ik ben er echt wel klaar mee, zeker nu het zulk mooi weer wordt deze week.
Ik wil naar het strand, nu alle vakanties weer voorbij zijn zal het niet meer zo belachelijk druk zijn.
Ik gun natuurlijk anderen ook strandplezier, maar drukke Scheveningse taferelen zijn toch minder plezant.
Het is op en top luxe om met je fietsje in een kwartiertje naar het strand te karren en neer te ploffen in een strandstoel.
Roseetje erbij (of een kopje thee), nieuwste kooktijdschriften bij de hand en je te laven aan de zon.
Kletsen met volstrekt vreemden en misschien zelfs wel iets lekkers bestellen, alsof er geen huis en gezin bestaat.
Herboren fiets je na een paar uurtjes weer terug ( waar de huishoudelijk taken wachten).
Ik doe het echter bijna nooit, dit jaar nog maar 1 keer, voelt vaak te luxe, er is altijd nog genoeg te doen.
Maar deze week moet ik echt nog even profiteren van ons mooie nazomerweer.
Ik ga het ècht, ècht, ècht doen!
Op mijn vorig fietstochtje spotte ik heel veel rijpe rozenbottels langs de kant vh pad. Ik dacht direct: jam, Roosvicee...
Op de terugweg een zakje vol geplukt.
Aangezien ik nog nooit iets met rozenbottels had gemaakt heb ik eerst even geGoogle'd.
Gezond zijn ze in ieder geval, veel vit C (12x meer dan sinaasappels), A en B.
Dan de bereidingswijzen, er werd gekookt met pitjes en zonder, wel zonder kop/kont.
Aangezien ik ook graag de pulp wilde behouden en niet alleen voor het sap ging besloot ik de pitjes eruit te halen.
Dat wil zeggen, bij de 1e 10, toen ben ik opgehouden, wat een KL-klus.
De pitjes zitten niet echt los, je moet peuteren.
Toch moest ik er iets mee, met latex keukenhandschoentjes aan (tegen de jeuk/irritatie) en veel gezucht en gesteun heb ik denk ik alsnog wel een uurtje zitten rommelen.
De jam moest wel heel erg lekker worden.
Na een tijdje koken met wat water bleven de bottels een beetje schillig (Gronings), het velletje werd niet zacht.
Dan toch maar door een fijne zeef, ging ook nog best moeizaam.
Uiteindelijk had ik een bakje 'jam', 't leek meer op puree/moes.
En zo smaakte het ook, beetje muffige appelmoes. Niks fris en vrolijk.
Had ik daar al die tijd en moeite voor gedaan!
Met een enigszins getemperd enthousiasme heb ik het bakje moes in de koelkast gezet, wachtend op betere tijden.
(ik nam mij voor het aan te lengen met water en er dan alsnog honing/agave door heen te doen voor jam)
Zit ik net (weekje later, dom, dom) helemaal klaar om aan de slag te gaan, twijfel ik of het ondertussen niet al bedorven is of was dit de bewuste muffe smaak?
Nu kan ik natuurlijk voor de foto net doen of het hele lekkere jam is, maar ik ben geloof ik gewoon maar even lui.
Alles in de prullenbak, scheelt toch weer werk.
Hoewel, dan moet alles natuurlijk gewoon nog een keer.....
(zal ik dan toch eerst nog maar even deze prut proberen te fatsoeneren...?)
En ja hoor, mijn calvinistische roots laten zich niet verloochenen, even doorzetten, kop d'r veur.
Ik heb wat water, citroensap, kaneel en (teveel?) suiker toegevoegd. Ik weet niet hoe gezond het nu nog is.
Het eindresultaat is een dikke, mooi rode siroop die best aardig smaakt.
Nog geen idee wat ik er mee ga doen, misschien over ijs of zo, of in een cake.
Pitamientjes in voorraad voor de herfst/winter, maar nu eerst nog vd zomer genieten !!!!!!
PS. ik kwam nog een 'rozenbottel' filmpje tegen op You tube, blijkbaar worden er nog meer toepassingen aan toegeschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten