Het andere Halloween

 

Vandaag was het weer de 11e vd 11e. 
St. Maarten!
Nu ik geen lopende kinderen meer heb ebt mijn enthousiasme toch een beetje weg.
Pas gisteren besloot ik toch ook nog zelf iets te gaan bakken.
Iets appeligs met een mooi pompoen/appelvormpje.

 

Omdat ik bang was dat de appel niet gaar zou worden in de korte baktijd heb ik de avond vt voren allemaal dunne schijven kort in de oven gebakken.
's ochtends voor mijn werk begon ik vol goede moed.
Met een simpel 1-2-3 deeg (1 suiker, 2 boter, 3 meel) en wat kaneel maakte ik een herfstig zanddeeg.

 

Het idee was een soort gevulde koek met appel. 't koste natuurlijk veel meer tijd dan voorzien en mijn deeg verdween ook extra snel met dit sandwichmodel.
Na 1 bakplaat stapte ik dus over op een iets simpele variant, 1 laagje koek, sliertje appel in het midden getopt met een soort frangipane-mix (ei/suiker/boter/amandelmeel), ook leuk en een stuk sneller te maken.
De koekjes lukten aardig, misschien ietsjes donker, kon ook de kaneel zijn.
Met achterlating van meerdere instructiepapiertjes (om 17.00 uur buiten kaarsjes neerzetten, 18.00 uur tafeltje met lekkers erbij en feestlampjes aan) ging ik met een bezwaard hart werken.
Daar zat ik natuurlijk niet lekker (op z'n Gronings, op nipnaogels), niemand bij mij thuis vindt St. Maarten nog interessant, iedereen zal proberen onzichtbaar te zijn.
Wat zou er met mijn koekjes gebeuren?
Na mijn werk (18.30) sjeesde ik naar huis, wonder boven wonder waren de lampjes aan, de mandarijntjes stonden op de stoep en mijn oudste was in sight!
Niet allemaal vanzelf bleek later, mijn immer attente buuf had hem opgetrommeld toen bleek dat er ondanks zangpartijen bij ons niemand open deed! We waren de eerste hordes zo misgelopen.
Gelukkig heeft hij het daarna goed opgepakt, er waren al aardig wat koekjes verdwenen (naar de zangertjes hoop ik....)
Eenmaal zelf aanwezig heb ik slechts 2x de deur open hoeven doen, het was een kort avondje. Jammer, volgend jaar hoop ik zelf weer te staan.
Na ons avondeten (19.45) durfden we de paar resterende koekjes wel zelf op te eten, en natuurlijk: tringgg, de deurbel.
Gelukkig vonden ze mandarijnen ook lekker!

 

PS. in het weekend had ik nog een brainwave: ik kon naast iets lekkers ook wel een doos met onnodig geworden kleine speelgoedfrutsels bij de deur zetten.
De dames hadden kort geleden wel 3 vuilniszakken uit hun kamers geschoven, gereed voor het goede doel. Jammer genoeg had ik nog niet de tijd genomen om alles grondig uit te doorzoeken (kan nooit zomaar iets weg doen).
Masterplan is dus niet doorgegaan, nu zorgen dat ik de zakken niet tot volgend jaar laat staan!!!!!!!