Heel Holland Bakt..... (zonder mij)

Ik schreef in mijn vorige post al dat ik met spannende dingen bezig was waar ik nog niets over kon zeggen, nou, ze zijn niet spannend meer.......
Ik mag namelijk niet meer meedoen

Iedereen (?) kent wel het succesvolle programma Heel Holland Bakt (HHB), de Nederlandse variant op het Engelse Great British Bakeoff, waar amateurbakkers op charmante wijze strijden om de titel van beste thuisbakker vh jaar! 
Het leek mij altijd al leuk om een keertje aan zoiets mee te doen, al was het maar omdat zelfs Evert, als laconieke 'down to earth' Brabantse opa bij de 1e 3 eindigde! Zonder pretenties of fratsen, gewoon op smaak!
Ook was ik nieuwsgierig welke deuren er door open zouden gaan, gewoon een schop onder mijn kont, uit de comfortzone. (en ik wilde Martine Bijl ook wel een in het echt zien!)
Kort voor het sluitingstermijn (eind jan'14) heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en mij opgegeven als kandidaat.
Eind feb. werd ik opgebeld door de productiemaatschappij voor een kort gesprekje, dat ging blijkbaar OK want begin maart kreeg ik de uitnodiging voor een echte auditie!

Met knikkende knieën meldde ik mij op 20 maart in Hilversum.
Mèt 2 taarten, 1 appeltaart (vaste opdracht) en mijn carrotcake (vrije keuze).
Omdat ik dacht dat mijn normale appeltaart te simpel zou zijn had ik gekozen voor de Franse appeltaart met kardemom, lavendel en speltmeel. 
Gepresenteerd in de mooie blauwe aardewerk bakvorm, la douce France.
De carrotcake had ik gekozen vanwege mijn eigen, samengeraapt, recept en zelfverzonnen frosting. Uiting van inzicht en creativiteit (dacht ik).
De technische keuring vond plaats door 2 bakkerij-medewerkers van jurylid Robèrt van Beckhoven.

de boosdoener

Ze vonden de appeltaart er mooi uitzien, maar toen na het aansnijden de appelpunt werd omgedraaid zag ik het direct: de bodem was niet gaar!!!!!!!!
Geen 'soggy bottem', maar gewoon de kleur van rauw deeg.
Geen moment had ik over de bodem getwijfeld. Wel voelde het ongebakken deeg vetter dan anders.
Ik had mij meer zorgen gemaakt over de kartelrand, bang dat ze deze ter plekke moesten gaan loswrikken. Na het bakken had ik dus zorgvuldig de kartelkorst losgemaakt vd bakvorm. Even overwoog ik een puntje aan te snijden voor meer gemak, maar besloot dat dat er minder mooi uit zag.
STOM, STOM, STOM. Ik had altijd veiligheidsmarges in moeten bouwen, had ik de taart aangesneden, had ik het gemerkt en kunnen fixen!
Ik was niet geheel uit het lood geslagen, meer flabbergasted. Waar zat de fout?
(mijn husband denkt dat ik misschien zelf te veel nadruk heb gelegd op de mislukte korst, (zo ben ik wel), dat ik gewoon had moeten doen of het zo hoorde, maar kom op: een korst is toch echt het kritieke punt!)
De lavendel proefden ze niet echt en waarschijnlijk waren het ook geen spelt-types.
Waarom heb ik niet gewoon oma's appeltaart gebakken??????
Gelukkig hadden we nog de carrotcake, deze vonden ze smakelijk maar of ze nu onder de indruk waren? (van mijn inventiviteit?)



de redder in nood?

Daarna had ik nog een gesprek met een eindredacteur/programmamaker over motivatie en wie je was. (niet over je taart zelf)
Naar mijn idee ging dat goed maar misschien hadden ze wel zere oren toen ik weg was!
Ze vonden mijn blog er in ieder geval professioneel uitzien.
Door het succes van vorig jaar zal het kwaliteit/aanbod vd deelnemers denk ik dit jaar ook wel veel hoger zijn. Ook zullen ze een leuke kandidatengroep willen samenstellen, beetje jong, beetje oud, man/vrouw en mijn groep aanmelders(40+ desperate huisvrouw) zal wel het grootst zijn geweest. Just my luck.

Thuis heb ik iedereen nog mateloos lastig geval met mijn gezeur over het hoe/waarom van de mislukte korst. Had ik de ingrediënten verkeerd afgewogen/ temperatuur verkeerd/ ovenstand/ ander merk speltbloem? Nog steeds geen enkele clou!
De voorgaande keren was de taart zonder moeite gelukt (zegt altijd elke falende deelnemer)
Ilja zei dat ik mij er niet zoveel mee bezig moest houden, duh, hoe vaak doe je zoiets?

Het grote wachten begon. Een ongare bodem is natuurlijk eigenlijk altijd een enkeltje naar huis, maar ik hoopte dat mijn 'charme' mij kon redden naar de 2e voorronde. (5 april, 20 personen live-bakken waarna er 10 kandidaten worden geselecteerd). Mijn blog kon misschien ook nog een ondersteunende rol spelen, bewijs dat ik niet altijd faal.

Maar het sprookje is uit, ik heb bericht gehad dat ik niet door ben naar de volgende (voor)ronde.
Vette, vette pech natuurlijk, deels ook wel een beetje een opluchting.
Mijn time-management is niet om over naar huis te schrijven, misschien had ik mijzelf wel hopeloos voor schut gezet (of mijn kids, ik moest vooral niet gaan huilen, dat zou het ergst mogelijk zijn in hun ogen)
MAAR ik had mij zo verheugd op de reactie van de klanten. Ook had ik al bedacht dat ik voor elke aflevering nieuwe kleren nodig had....!!!!!
Ik zag mijzelf echt niet winnen, maar ook niet direct afvallen in de 1e aflevering.
Misschien een middenmoter.
Navraag bij de HHB-redactie leerde dat ik toch nog enige selectierondes had doorstaan, ze hadden honderden aanmeldingen gehad, velen gesproken en een selectie (moi) uitgenodigd voor auditie. Toch een beetje een pleister op mijn gekwetste ziel.

Het zal wel even duren tot ik weer appeltaart bak en het programma kijken zal ook lastig zijn (bij alles denk ik misschien: had ik ook gekund), maar......

over naar plan 2: taarten op verzoek bakken. Gewone eerlijke taarten of speciale dieetverzoeken.
Op mijn blog ga ik een basisassortiment aanbieden en voor elke allergie/voorkeur kan er iets speciaals ontwikkeld worden.
Van uit mijn werk heb ik echt het idee dat daar in Castricum een doelgroep voor is (die mij ook nog kent).
Ik zal daar echt niet 'rich and famous' van worden, maar wel hart/ziel in kwijt kunnen. Ik word blij van hulp bieden. Je gunt iedereen lekkere taart!

Blij dat ik even mij hart heb kunnen luchten. Misschien onderneem ik volgend jaar een 2e poging.
Met nog meer ervaring en zeker een ingebouwde safety-check!