Doorgeschoten cupido!

Ik was al best vroeg op dreef voor Valentijnsdag, had veel goede voornemens en inspiratie.
Misschien was ik tè vroeg want nu, op de dag zelf, ben ik er allang wel een beetje klaar mee.

Meerdere ideetjes mislukten namelijk, zo had ik ergens een recept opgescharreld van een bloedsinaasappel-merengue taart. Mooi contrast rood en wit.
De maizena waarmee de vulling gebonden werd maakte de kleur echter tot een soort ziekenhuis zacht oranje, 't zag er niet uit en lekker was het ook niet (zonde van alle eieren en boter). Zó de prullenbak in.

Vol goede moed ging ik over op plan B (of F of zo),
een magere mini-cheesecake gedecoreerd met hartjes. (geïnspireerd door mijn valentijns gelukskoekjes)
Natuurlijk gekleurd met puree van geroosterde bietjes.

Na aardig wat werk kon de cheesecake eindelijk in de oven, ik was best tevreden over het resultaat, de hartjes waren redelijk gelukt.
Minder tevreden was ik toen de taart uit de oven kwam: dwars door de hartjes liep een klassieke cheesecake-breuklijn, de taart was niet meer stralend wit en de hartjes een soort vleeskleurig!

Ik had nog hoop dat de smaak in ieder geval nog goed was, maar de bodem (van chocoladekoekkruimels) was soggy en pruttig en de vulling zo/zo.
Te ver door geschoten in mijn fantasie. De kids zaten er niet zo mee want aan het eind van de dag was de taart toch echt weer verdwenen!

Voor het eerst in jaren (ooit?) heb ik wel iets voor Valentijn ontvangen, mijn husband stuurde va India een foto vd bloemen op zijn hotelbalkon.
It's the thought that counts, hè?
Ik heb hem dus ook maar iets moois gestuurd:

HAPPY VALENTINE !!!!!!!!