vrijdag 30 september 2011

Zo simpel kan het zijn....

Volgende week viert mijn jongste alsnog zijn verjaardagsfeestje (was al 10 aug. jarig!). We gaan iets nu nog geheim culinairs doen, maar daar volgende week meer over. Vorig jaar hadden we ook een leuke verjaardag die eigenlijk uitblonk in simpelheid. Na de traditionele activiteiten (kadootjes verstoppen en zoeken/ cakejes versieren met vla, hagelslag en slagroom) gingen we koekjes maken. Gewoon simpele zandkoekjes, maar ik kreeg het idee dat de meeste het al heel lang niet hadden gedaan.
Vervolgens het uitstapje: niks geen zwembad/paintball/karten etc. maar een tochtje naar een aardappelboerderij. Elisabeth Hoeve in Nieuw Vennep (NH).
Met de boerin (die volgens mij in het onderwijs zat) gingen ze het land op en hoorden ze hoe aardappelen groeiden en bloeiden. Daarna mochten ze met gieken/tandvorken zelf aardappelen rooien. Gelukkig hadden we een stralende dag en konden ze lekker wroeten in de aarde zonder helemaal zwart te worden.
Met een kruiwagen vol zanderige aardappelen keerden we terug naar de boerderij waar de aardappelen gewassen werden in een soort grote wasmachine. Vervolgens werden er reepjes van gemaakt en bakte de boerin heerlijke verse patatten. Met limonade en en natuurlijk mayo hadden de kids een echt feestmaal.
Tussendoor mochten ze nog de kippen voeren, dit was ook bijzonder want hoe vaak hadden ze nu kippen van dichtbij gezien en dan nog zulke mooie! Op het erf stonden allemaal kleine fietsjes en tractors van de kinderen des huizes en daar mochten de heren heerlijk op crossen. Ik had er geen kind aan! Met een lekker appeltje voor onderweg keerden we enthousiast terug naar huis.
Thuis nog even de afgekoelde koekjes versieren en lekker buiten spelen. Met een zakje eigen koekjes vertrokken de heren daarna trots naar huis.
Ik heb nog heel vaak gehoord dat het zo'n leuk feestje was. Gelukkig wordt eenvoud nog gewaardeerd.

De hele week had ik meerdere blog-onderwerpen in mijn hoofd, maar er ontbrak altijd iets, geen foto of geen passend recept.
Bij dit blog had ik dus een leuk aardappelrecept willen plaatsen, maar ik had er geen klaarliggen die ik zelf getest had, laat staan een foto.
Wat ik wel heb is een leuk cakerecept. Hoort tenslotte ook toch wel bij een feestje.

Lamington's

 recept van quatre quart cake (gelijke delen van alles)

200 gr patentbloem (of 160 gr bloem+ 40 gr aardappelmeel)
200 gr boter
200 gr suiker
3 à 4 eieren (200 gr)
beetje bakpoeder
tl vanille-extract/merg
2 gr zout

Als de eieren zwaarder zijn, ook de andere hoeveelheden aanpassen.

Oven voor verwarmen op 150 C.
De boter met suiker tot room mixen. De eieren 1 voor 1, zout en vanille toevoegen.
De bloem in gedeelten bij mengen en iedere keer luchtig doorroeren.
De cakevorm (vierkant) invetten en bebloemen, evt bakpapier op de bodem.  Het beslag er direct in gieten en in 60-75-90 min (afhankelijk van vorm) lichtbruin bakken. Even laten rusten en dan los maken van bakvorm en omkeren op taartrooster om volledig af te koelen.

chocolade (melk-puur-wit), hoeveelheid afhankelijk van aantal blokjes cake
el water/melk (afhankelijk zie boven, niet te dun maken)
blokje boter
geraspte kokos

Koude cake in blokken snijden. Chocolade smelten met wat water/room. Beetje boter door heen roeren en iets laten afkoelen. Blokjes aan een vork/prikker prikken en boven bakje begieten met de chocoladeglazuur(ganache). Boven een ander bakje alle kanten met kokos bestrooien. Laten drogen. Simpel lekker.

Lamington's zijn een typisch Australische lekkernij. Soms zit er een tussenlaagje van jam of creme in. Ipv chocoladeglazuur zit er ook wel jam of lemoncurd aan de buitenkant. Voor het gemak kun je natuurlijk ook een kant-klare cake gebruiken.
Ik heb eigenlijk een beetje gecheat: mijn dochter Sacha had de cake gebakken en ik heb delen daarvan mishandeld tot blokjes. Mijn chocolade was misschien iets te puur (85%) maar het is een lekkere combo. Ook handige oplossing als je cake is aangebrand of niet zo goed gerezen. 
(camouflage truc)

PS. Er komt net een piña colada variant bij mij naar boven: cake bakken met rum, witte chocolade glazuur met kokos buitenkant. Is vast lekker!

vrijdag 23 september 2011

Galgenmaal

Met kinderen raak je soms verzeild in de vreemdste gesprekken. Zeker met mijn jongste (10). Gisteren kregen wij het over de doodstraf. Het hoe, waarom en waarom niet. Ik vertelde dat je je liefste eten mocht kiezen als laatste maaltijd ever. We praatten over wie het maken zou? De kok vd gevangenis, afhalen of misschien wel je moeder, want volgens Antal was sommig eten toch het lekkerst als je moeder het maakt. Goed he?

Vanochtend lees ik vervolgens in op Telegraaf.nl dat in Texas per vandaag als galgenmaal alleen nog maar gewoon gevangeniseten wordt geserveerd want de slachtoffers hadden dit voorrecht ook niet. Dit naar aanleiding van een Ku Klux Klan-lid die een overvloedige maaltijd besteld had, maar uiteindelijk geen honger zou hebben en niets at.
Ik loop nu al de hele dag te denken wat mijn laatste maaltijd zou zijn.
Ik kan eigenlijk niets verzinnen. Ik heb niet één lievelingsmaaltijd (ook zo'n kindervraag, wat is je lievelingseten/kleur/dier?)
Vaak spelen omstandigheden een grote rol: schijnt de zon, regent het? zomer, winter? alleen of in gezelschap? zelf gekookt of afhalen? haute-cuisine of comfortfood?
Gelukkig hoef ik er nog niet serieus over na te denken en dat houden we ook maar zo (en anders in ieder geval Texas mijden).


Vandaag heb ik bijvoorbeeld zin in een lekkere groentencurry, bij toeval vegetarisch. Zomer op je bord met een winterse touch door de spruitjes.
(als koolvariant)

Hollandse curry (4-6 pers.)
1x grote aardappel in blokjes, gekookt/ongekookt
1 stengel bleekselderij
1 grote wortel, blokjes
2 handen boontjes, kleine stukjes
1 grote hand spruiten, in 1/2 of 1/4
1 gr ui
2 teentjes knoflook
1 laurierblaadje
1 djoeroet poeroet
evt. bloemkoolroosjes
1-1 1/2  tl komijnpoeder
1/2-1 tl korianderpoeder
1/2-1 tl kardemompoeder
1-1 1/2 tl garam masala
1/2 tl chilipoeder
1/2 tl kerrie
1-1 1/2 bouillonblokje, verkruimeld (voor 0,2 dl)
1/2 tl gemberpoeder
3 tomaten, grove blokken
2 à 3 dl water
koriandersteeltjes +blaadjes (bosje)
zout

Bak de rauwe aardappelen aan in hete olie. Voeg de stukjes wortel toe en schep regelmatig om. Dan de ui en knoflook en vervolgens alle andere groenten, net als het laurierblad en de djoeroet en de koriandersteeltjes.  Lekker bestrooien met alle specerijen. Beetje water erbij zodat het lekker op een laag vuurtje kan pruttelen. Als de aardappelen bijna gaar zijn kunnen de tomaten in de pan. Tussendoor indien nodig water aanvullen. Zout? Vlak voor het serveren bestrooien met gesnipperde korianderblaadjes. Lekker met rijst en een hard ei.


Tijdens het koken had ik geen aantekeningen gemaakt dus de maat vd kruiden is een grove inschatting. Als je gekookte aardappelen gebruikt voeg je deze met de tomaten toe. Extra pittig met gesnipperd rood pepertje.

PS. er zijn meerdere kookboeken uitgebracht met een verzameling galgenmalen. Eén vd bekendste: 'Meals to die for', geschreven door een voormalige inmate van een Texaanse gevangenis.

Er is ook een grappige persiflage voor Martha Steward-fans: 'Martha cooks in Prison, met bijv een 'Bread and Water' categorie.

Tot slot nog een fotocollage van 'Last Suppers' van ontwerper James Reynolds

dinsdag 20 september 2011

De gouden briket, BBQ-wisseltrofee

Echt goud
Hoewel ik collecte moet lopen voor de Nierstichting zou dit best wel eens een rustig weekje kunnen worden: mijn man in China en 1 dochter op zeilwerkweek. Dan zijn wij maar met z'n 4'en!
Culinair gezien niet zo'n goede start, vanavond patat gegeten ivm laat werken en dan dus 1/4 van mijn rondje collecte. Soms moet je voor gemak gaan.
'K ben wel blij met een rustig weekje: afgelopen weekend hadden wij onze  (schoon)familie BBQ-wedstrijd.
Na het succes van de quiche-wedstrijd werd al snel besloten dat we er een vervolg aan moesten geven, ook met een thema.
Toen nog in zomerse sferen werd gekozen voor een BBQ wedstrijd met een uitdaging voor de mannen (BBQ Kings) deze keer: wie maakt de lekkerste spies?
De organisatiemolen draaide al snel op volle toeren: er kwam een officiële uitnodiging, wedstrijdregelement en een vakjury.
Wij (ik) hadden al snel een idee die we natuurlijk niet met onze concurrenten wilden delen. Tot zaterdag wisten we alleen dat één andere partij iets met coquilles/St. Jacobsschelpen ging doen.
Ons masterplan was een spies van grote garnalen, gewikkeld in een blaadje basilicum en een plakje ontbijtspek. Thuis in de grillpan geprobeerd en het was heerlijk. (ook goede tapa)
Stel je nu eens het toeval voor: de coquilles werden ook in (katen)spek gewikkeld!!!! Gelijke zielen, gelijke gedachten!
Gelukkig hadden zij ook nog verse ananas en geconfijte sjalotjes aan hun spies en een pittig sausje.  Een goede combo: hartig, zilt en zoet.
Zij kregen dan ook mijn stem. (kon toch moeilijk op onszelf stemmen).
Tevens was er nog een merquez-combo met paprika, brood en knoflooksaus.
Last but not least was er een lamsspies, die de vakjuryprijs won. De jury (ondertussen geminimaliseerd tot 1 persoon) is een echte vleesliefhebber dus dat sprak voor zich. Wij wonnen echter de publieksprijs, zijnde 'DE GOUDEN BRIKET' (creatieve schoonzus). Direct maar een wisseltrofee van gemaakt , voor volgende BBQ's, in zomerse tijden.
voor het keffertje vd familie!!!
Voor de poedelprijs was er eigenlijk maar 1 geschikte kandidaat (de maker vd lamsspies) want het was namelijk een vreselijk ordinair opzichtig wit T-shirt met 'diamantjes' opdruk: I'm the KING of FUCKING everything. (Te bestellen via de website van Gerard Joling). Ik weet zeker dat hij het ook echt gaat dragen. 

Met ook nog ijs, koffie (toch?) en taart (creatie van mij, soort piña colada lemon merengue die nog wat verder uitgewerkt moet worden) en best veel alcohol hadden wij een hele gezellige avond. Gelukkig bestond er nog een zondag.


Door alle commotie heb ik geen foto gemaakt van de taart en de spies, maar ik vond een instructiefilmpje op internet van 'onze' garnalen. Voor iets meer pit had ik ze zelf nog gemarineerd in knoflook en beetje olijfolie. Het is handig als je lange plakjes spek gebruikt en geen cirkels. Met één groot blaadje basilicum en de spek goed uitgespreid kun je aan de uiteinden zien of de garnaal al gaar is. Evt met basilicum-citroenolie als dip.

Beetje laat voor een BBQ-recept, maar later in de week worden er toch echt zomerse temperaturen voorspeld, dus voor een laatste keertje????????

vrijdag 16 september 2011

24 kitchen en de pasta timballo

Strijken zal nooit mijn lievelingsklusje worden. Jarenlang heb ik niet gestreken, niet voor mijzelf en de kinderen tenminste (ging toch na 1 dag in de was, of 1/2 dag). De overhemden voor mijn man deden we samen ( jouw beurt = jouw TV-keuze), en in de winter droeg hij er een trui overheen (deden we alleen het boord). Nu de kinderen groter worden vind ik het belangrijker dat ze er niet zo kreukelig uitzien. Dus sta ik nu geregeld aan de strijk. Door alle vakantiewas had ik deze week een hele stapel. Gelukkig had ik ook een hele stapel kookTV op de harddisk. Ik had net 5 dingen gedaan toen ik een vreemd geknetter hoorde: het snoer stond in de fik!
Vreemde gewaarwording, duurt even voor je reageert. Snel de stekker eruit gehaald maar de strijkijzer was in ieder geval overleden. Gelukkig verder geen schade, stel je voor dat ik even naar de WC was gegaan of zo. Nooit aan gedacht dat zoiets kon gebeuren. Zo oud was íe ook niet (5+?), maar wel met een erg gekruld snoer door het opbergen.
Ontzettend jammer natuurlijk dat ik niet verder kon strijken (!).

TV kijken kon natuurlijk nog wel steeds en zo kwam ik terecht op de 24 kitchen-zender. De nieuwe Nederlandse food-zender, 24 uur/dag. Officieel gaat de zender op 1 oktober beginnen, maar er zijn nu al wat voorproefjes die steeds herhaald worden.
Best leuk, nu veel 'Taste of life' van Rudolph van Veen. Ik moet zeggen dat ik wel een beetje allergisch ben voor zijn blije stem, maar hij maakt leuke dingen. Met René Mioch maakte hij een leuke uitzending met eetfragmenten uit films zoals de heerlijke Ratatouille, Chocolat, No Reservations en een voor mij onbekende pizza film Big Night, (wil ik echt zien). Na elk fragment kookt hij een passend gerecht. Bij Big Night was dat een Timballo di maccheroni, in Napels Timpano/i genoemd.
Op zich een eenvoudig gerecht, maar de verschijning is indrukwekkend.
Diverse lagen in een timbaalvorm zodat na het storten een soort laagjestaart tevoorschijn komt.

internetfoto van gelijksoortige timballo
 Timballo di Macceroni(Timpano)
Voor de tomatensaus:
olijfolie, 1 gesnipperde ui, 1 gesnipperde knoflookteen, 300 g gehakt, 1 klein blikje tomatenpuree, 1 blik gepelde tomaten, zout en peper
Voor het pastadeeg:
300 g bloem, 3 eieren, 1 el olie, zout
Voor de timballo:
olijfolie, 2 eieren, 300 g geraspte kaas, 2 dl bechamelsaus, 400 g gekookte en koud gespoelde penne, 300 g geblancheerde spinazie, 2 el groene pesto, 400 g gekookte ham in reepjes, 8 hardgekookte eieren in partjes, 1 bos basilicum
Extra nodig: ronde (bolvormige) ovenvaste schaal met een inhoud van circa 3 liter

Verhit voor de tomatensaus een scheutje olijfolie en fruit de ui en knoflook. Voeg het gehakt toe en bak het rul. Bak de tomatenpuree 1 minuut mee, voeg de gepelde tomaten toe en breng op smaak met zout en peper. Laat de saus enigszins inkoken en vervolgens afkoelen.
Kneed de ingrediënten voor het pastadeeg door elkaar en rol er met de pastamachine (of deegroller) vellen van (net als voor lasagne). Of koop kant-klaar vellen, voorgeweld. Verwarm de oven voor op 180 ºC (heteluchtoven 160 ºC).
Vet de vorm in met olie (ERG BELANGRIJK) en bekleed hem met de pastavellen. Laat ze ruim overhangen. Meng de 2 eieren met de helft van de geraspte kaas door de bechamelsaus. Schep de saus door de penne. Meng de spinazie met de pesto.
Bouw de timballo als volgt op: een vierde van de penne, beetje spinazie, beetje geraspte kaas, een vierde van de penne, de helft van de tomatensaus, reepjes ham, beetje spinazie, de partjes ei, blaadjes basilicum, een beetje geraspte kaas, een vierde van de penne, de rest van de spinazie, de rest van de ham, een beetje geraspte kaas, de rest van de tomatensaus en de rest van de penne. Sla de vellen pastadeeg terug over de vulling.
Bak de timballo ca. 1½ uur in de oven, kan langer.  Laat de timballo dan 15 minuten afgedekt rusten voordat je hem lost op een groot bord of op een schaal. Laat de timballo dan nog minstens 15 minuten staan voordat je hem aansnijdt, anders is hij te warm en zal hij snel inzakken.


Ik heb het nog niet zelf gemaakt, maar het zag er fantastisch uit, geschikt voor een feestje/buffet. De vulling is natuurlijk naar eigen smaak in te vullen en ipv pastavellen worden er soms ook repen gekookte/geroosterde groente gebruikt zoals aubergine of courgette. De spiesjes geïnspireerd door 'Çhocolat' heb ik al wel gemaakt: zeker voor herhaling vatbaar al is het alleen voor een foto.

                                       Big Night

Ps. Ondertussen alweer in het bezit van een strijkijzer, dus ik ben weer op stoom. Ook maar gelijk een nieuwe mixer gekocht (de oude was 20+ en had nog maar 1 werkzame garde). Een simpele vd Hema, 10 euro. Prima ding en ik wacht op ooit een nieuwe keuken voor ik een echt mooi apparaat koop, Kitchen Aid ofzo want ik nu toch geen plaats.
Ps2. op You Tube ook nog de trailer vd film.

dinsdag 13 september 2011

Belofte maak schuld!

Het is alweer enige tijd geleden dat ik gratis 6 flessen original Caesar Salad dressing van Cardini kreeg. Dit was een hele slimme marketingstrategie. Het was namelijk de bedoeling dat je deze flessen verspreidde onder kennissen/buren/familie zodat ook zij het product konden uitproberen. Als tegenprestatie moest je er een blog aan wijden en een enquête invullen.
Het verspreiden ging gemakkelijk, het proeven en bloggen wat minder. Eerst gingen wij namelijk 4 weken op vakantie naar het land vd Caesar dressing: USA.
Ter plekke heb ik meerdere malen een "real" Caesar geprobeerd, maar ik ben niet echt fan geworden. Ik heb altijd een beetje moeite met de smaak van Parmezaanse kaas, vind het soms een beetje spuugachtig, à la blauwe kaas. Klinkt niet echt culinair hè?
Bij je maaltijd kreeg je bijna altijd salade. Toch nog een beetje vitamine's in koolhydraatland.
Alleen vond ik bijna alle dressings te zwaar mayonaisig: Ranch, Blue cheese, Thousand Islands, allemaal opgeleukte mayo. Vaak koos ik french/italian dressing, een soort vinaigrette, wel zo fris.

Thuis maakt mijn man altijd zijn "caesar"salade (naam klopt echt niet, te veel veranderd) en daar zijn wij allemaal dol op. Het is een combo van romaanse sla, rucola, ggedroogde tomaat, spekjes, pijnboompitjes, ui, parmezaan met een pittige dressing van mosterd/olie/witte wijnazijn/knoflook en ansjovis.
Soort klok-klepel. Maar dit heb ik dus voor ogen als ik aan Caesar denk (fout dus).
Ik heb geprobeerd onbevooroordeeld de Cardini dressing te proeven. Belofte maakt namelijk schuld. Uitslag: ook weer te mayonaisig, wel pittig. Voor mij was het meer een soort shoarmasaus. Hierdoor is de saus natuurlijk multi-inzetbaar!
Op de site van Cardini's vind je veel recepten van salades, ingestuurd door deelnemers van de Cardini saladewedstrijd. Ook in blogland kun je nog andere toepassingen vinden ( van medebloggers die ook een schuld moesten inlossen). Zeker een geslaagd marketingoffensief.
Ook maar direct de familieleden Ranch en Honey Mustard proberen? Allemaal zonder stabilisatoren kleur/geur/smaakstoffen, puur natuur dus. Beperkt houdbaar. Te koop in diverse supermarktketens.

vrijdag 9 september 2011

Bits and pieces.

Tijdens onze vakantie heb ik mij over veel dingen verwonderd. Eigenlijk wilde ik daar vaak over bloggen, maar het was soms maar een klein item.
Dit allerlaatste vakantieblog is dus een verzameling curiosa en losse opmerkingen. Ook kan ik nog wat van onze 1000 foto's kwijt.

Typisch Amerikaans:
 - de grote hoeveelheid kerken, soms in the middle of nowhere, soms meerdere in een klein dorp. Volgens mij begint iedereen gewoon z'n eigen kerk.


- enorm aanbod van fruit/groenten in de supermarkten. Niet gewoon alleen groene peper, maar wel 10 soorten, ieder met z'n eigen sterkte/herkomst. Gewoon in het schap! Net als bijv. losse stengels bleekselderij. 


De tomatillo, peperig tomaatje, zeer geschikt voor groene salsa's
(zie Jamie Magazine aug/sept)
Veel soorten tomaten, groen/rood/zwart. Ook bijzonder: automatische verneveling boven de groente, om uitdroging tegen te gaan. Soms met onweer geluid en flits.
Uberhaupt onbekende groenten/fruit zoals de pluot (combo van abrikoos en Japanse pruim). Typisch voor California ivm vroege bloesem.

- waanzinnig aanbod van suiker/meel/tomatenblikken/diepvriesassortiment

-in een iets grotere supermarkt kun je gewoon Wilton bakaccessoire kopen. kleurstoffen/bakblikken/kant-klare frostings en smaakextracten. Bij ons alleen te vinden in goed geoutilleerde kookwinkels.

-voor alles is een drive-thru! we hebben het gezien voor banken, drogisterijen,
Starbucks en restaurants. (anders dan Mc Donalds)













- wel bekend natuurlijk, maar wij stonden weer versteld van de portionering van al het eten. Vaak deelden de kinderen een portie omdat het anders teveel was. Ook de smoothies and softijsjes (size small) konden ze niet op. Misschien is het marketing, je betaald natuurlijk wel voor de portie, als ze kleiner worden gemaakt zullen de prijzen omlaag moeten. Toch hebben wij niet eens zoveel echt dikke mensen gezien, komen die niet meer op straat of ben ik er in NL ook al aan gewend?


- overal legale verkoop van wapens, zelfs in supermarkten. Alcohol en sigaretten zijn echter niet altijd verkrijgbaar. (vooral in Utah/mormonen)


- ander metricstelsel, cups/teaspoons/ounces/sticks. Vooral de boterverpakkingen zijn amusant.


ons favoriet pancake merk

- leuke brievenbussen langs de kant de kant vd weg. Als er post in zit staat een vlaggetje omhoog, hoef je niet voor niets te lopen.


Bijzondere combo's onderweg
 

- onze wheels. Perfecte auto. Zou 'm zo willen hebben, ruim plek voor iedereen. Wij schreven in het stof, iemand anders ernaast. LOL.

nationalistische gevoelens


Antal aan de slushpuppy


onbekende (nou ja) cowboy
Het was een leuke reis. Ik had niets willen missen, ook niet langer willen blijven maar wel iets meer willen relaxen. Ook bedacht ik in het vliegtuig wat ik allemaal had willen kopen (kleurstoffen/bakblikken/chocolade/smaakstoffen/specerijen/bakmixen/etc).
Dat had ik dus beter moeten voorbereiden. Zo blijft er altijd iets te wensen over.
   
Real end of story!!!!!!!!!

 


dinsdag 6 september 2011

End of story

Ik blijf echt een beetje hangen in mijn reisverslag. Aan de ene kant wil ik het graag afronden zodat ik weer over iets anders kan bloggen, en aan de andere kant kan ik er maar moeilijk zin voor maken. Toch maar even doorbijten voor het beste resultaat.
Mijn man heeft een zwak voor Olijfje
Vanuit onze camping bij Los Angeles maakten wij natuurlijk weer vele uitstapjes. Hollywood was een must, flaneren over de sterren in de stoep, rijden door de hills (fantastische huizen in de bergen), shoppen op Rodeo Drive ( windowshoppen) en natuurlijk veelvuldig naar the Beach!

1x Santa Monica Beach met bekende pier (gebruikt in vele film, oa Falling Down met Michael Douglas)). Ik was wel toe aan een beetje vis dus wij gingen op zoek naar een idylisch strandrestaurant. Ik vond alles te toeristisch dus we bleven rijden. In Malibu kochten we alvast maar een flesje wijn voor later bij de tent en informeerden naar iets leuks. Het aangewezen restaurant was meer mediteraans dan speciaal vis en ook niet simpel. Duurste van de hele reis. Het eten was prima, niet fantastisch, maar de entourage wel gezellig. De eigenaar (Fransman van 80) maakte aan ieder tafel een praatje, dat vind ik altijd leuk.
Een andere keer 'stranden' we buiten Santa Barbara (heerlijke plaats). Naast de universiteit van California SB, ik weet wel waar ik zou willen studeren. Heerlijk relaxed met picknicktafels aan de rand (met BBQ's) en daarna lekker beachen. Uitzicht op het ultieme strandrestaurant, maar wij moesten op z'n Hollands de restjes opmaken voor we weer gingen vliegen.





De laatste avond hadden we kaartjes voor de ultieme Amerikaans sportbeleving: honkbal! 
Club de Dodgers.
Het was de 1e wedstrijd vh seizoen dus iedereen had er zin in. Zeeën blauw-wit (clubkleuren) togen naar het stadion.
Bijzondere avond. Het werd snel duidelijk dat de sport zelf niet het belangrijkst was. Het was een komen en gaan van mensen die iets gingen eten/plassen/who know's. Er was deels ook niet veel te beleven op het veld. Wat een trage sport. Volgens mij kun je wel een breiclubje beginnen. Ik snapte ook helemaal niets vd spelregels, maar dat is bij alle sporten zo.
Ik ging dus ook maar een stukje lopen, op zoek naar een (hete) kop thee en iets fatoenlijks te eten. Beiden waren te hoog gegrepen: "we don't do hot tea in de States" zei een surveillant en qua eten kon je kiezen uit hamburger/hotdogs etc. Er zou ook nog ergens iets gezonds zijn, maar ik kon het niet vinden. Logisch dat al die Amerikanen zo dik zijn. Het eten leek belangrijker dan de sport. De helft van de supporters liep te snacken.

Uiteindelijk kwam er toch nog enige actie op het veld en de Dodgers wonnen dik. Wel zo handig voor de sfeer.
Op elke vrijdagavond hebben ze ter afsluiting een vuurwerkshow. Heel mooi en heel veel herrie, maar het gaf wel iets extra's aan onze laatste avond. Net alsof het speciaal voor ons was!
De volgende dag was het zover, we gingen weer terug naar huis.
Onze huurauto was 10.000 km en vele vlekken rijker. Ik had nog wat kleine boodschappen gedaan (Farmers Market LA, soort souk van heerlijke deli's met grote openlucht Mall) maar was bang voor overbagage. Jammer, er had veel meer bij gekund, alles paste perfect. Na een prima vlucht (ik kon niet slapen, zeker 6 films gezien, oa. documentaire El Bulli) weer veilig geland in Amsterdam.
Home Sweet Home.

The Great British Book of Baking: 120 best-loved recipes from teatime treats to pies and pastiesPS. Toch nog even reclame maken voor weer een heerlijk BBC product: The great British bake-off, straightforward bakwedstrijd voor gepassioneerde amateurs met erg leuke vakkundige jury, sympathieke sfeer.  Vorig jaar ook genoten. Er zijn al een paar delen geweest, maar je kunt er prima invallen, elke aflevering heeft een ander thema.
Dinsdagavond BBC2, 21.00 Nl-tijd, herhaling zondagochtend.
http://www.bbc.co.uk/food/programmes/b013pqnm en http://www.thegreatbritishbakeoff.com/ voor info en alle fantastische recepten.

donderdag 1 september 2011

When life gives you lemons, make lemonade!

Hoewel wij eigenlijk al weer een paar dagen thuis zijn wil ik toch nog een paar blogjes wijden aan onze Amerika reis. Onze reis eindigde namelijk niet in San Fransisco, maar daarna hadden wij weinig tijd/elektriciteit om te bloggen. Inspiratie genoeg, maar ik moet daar echt even voor gaan zitten en dat lukt niet altijd als je op reis bent. Sowieso ben ik ook niet zo'n fan van laptops, ik ben er niet zo handig in.

Na SF gingen wij zuidwaarts voor een paar daagjes strand. Sunset Beach Statepark, klinkt goed toch?
Hmm, naarmate wij zuidelijker kwamen zagen wij ook meer wolken. Eenmaal op de camping (eenvoudig, met sanitair) zagen wij geen zon maar mist: zeemist! (1 duinrij vd oceaan)
Compleet in nevelen gehuld, nat en bovendien koud. Wat een afknapper. Ik zakte in een diepe vakantiedip. En daar ben ik héél goed in. Uit armoede gingen we maar uit eten.
Iets noordelijker gelegen Santa Cruz is een vreemd plaatsje. Beetje hippie-achtig en vergeven van zwervers. We konden moeilijk iets leuks vinden , maar streken uiteindelijk neer in een soort jaren-50 diner. Culinaire verrassing van de reis: het bleek een vegetarisch/veganistisch restaurant te zijn!
Dat was even slikken. Gelukkig hadden we een zéér gay ober, dit ter vermaak van onze kids. Het eten viel deels mee: ik had een prima brown rice vegatable curry (soort nasi) met pinda saus, de nachosschotel was ook prima te doen (bruine bonen/kaas/tomaat/chips/guacamole), maar de fake kipburger en de FLT (fake-bacon Lettuce Tomato) op sourdough viel de kinderen zwaar. Toch een kleurrijke vakantieanekdote rijker.
In het plaatsje bleken sommige winkel nog tot 22.00 uur open en wij gingen op zoek naar een goede boekenwinkel. Mijn oudste zocht namelijk een nieuw deel van een vervolgserie. Bij de 1e winkel slaagden we niet, MAARRRRRRR...... ze hadden wel uitverkoop in kookboeken!!!!!!
Ik wilde alles wel meenemen. Het was dat de rest in de auto zat te wachten anders had ik er nog lang rondgedwaald. Uiteindelijk 2 leuke boeken gescoord voor 7 dollar!!!!!

The doughmakers cookbook gaat over de ervaringen van 2 zussen die een bakvormenimperium hebben opgezet, met allemaal typisch Amerikaanse bakrecepten.
In Nonna's Kitchen is ook een mix van levensverhalen (van oude Italiaanse oma's) en zeer persoonlijke succesrecepten.
Helemaal geweldig. Ik weet niet of ik er veel mee ga doen (heb nog stapels kookboeken/tijdschriften thuis), maar het was lekker leesmateriaal.
Net voor sluitingstijd vonden we in de 2e (mooie) boekhandel het gezochte boek. Wat een opluchting nu hoefden we niet steeds naar een boekenwinkel uit te kijken. Zelf ben ik later nog wel eens zo'n fantastisch winkel ingedoken, met mijn handen op mijn rug, kijkend naar de Dorie Greenspan's.
(2 dagen later had hij het alweer uit, nonstop bijna 500 blz. in het Engels lezen, toch wel knap).

school sardientjes
Een ander leuk plaatsje in de buurt in Monterrey. Vroeger bekend vanwege de canning industry ( sardientjes in blikken), maar opeens waren alle sardienen verdwenen en nu zijn de oude fabrieken een toeristische trekpleister vanwege de huisvesting van leuke winkeltjes/restaurants (Cannery Row) Er is trouwens ook een heel groot zeeaquarium. Terwijl ik ging window shoppen heeft de rest mooie vissen bekeken en zeer mooie foto's gemaakt.
 

De omgeving vd camping was trouwens fantastisch, de tuin van Californië ofzo. Voetbalvelden vol aardbeien/artisjokken/ avocado's/ citrusvruchten en vreemd genoeg spruitjes. Veel gesnoept van overzoete aardbeien.
In de velden werkten legioenen Mexicaanse (illegale?) seizoensarbeiders. In de 40+ hitte. Op de radio was een stukje van een stand-up comediant die vertelde over al haar kennissen die tegenwoordig opeens vegetarisch/vegan waren omdat ze het zo zielig vonden voor de dieren. What about de illegalen die in de hitte moesten ploeteren bij het oogsten van de door hun geliefde groenten? Ik kon er wel in meevoelen.


Het weer op de camping is niet verbeterd, na 2 dagen trokken wij weer verder naar Los Angeles. Eerst een stukje 17 Mile Drive. Hadden we niet hoeven doen, tol betalen voor een rondrit langs miljonairshuizen. Natuurlijk had je ook mooie uitzichten op zee (met dolfijnen), maar er waren nog steeds flarden mist. Verder dus met Highway 1 naar de 'city that never sleeps'. (of was dat New York?)
17-mile drive
voorgaand reisdeel