When life gives you lemons, make lemonade!

Hoewel wij eigenlijk al weer een paar dagen thuis zijn wil ik toch nog een paar blogjes wijden aan onze Amerika reis. Onze reis eindigde namelijk niet in San Fransisco, maar daarna hadden wij weinig tijd/elektriciteit om te bloggen. Inspiratie genoeg, maar ik moet daar echt even voor gaan zitten en dat lukt niet altijd als je op reis bent. Sowieso ben ik ook niet zo'n fan van laptops, ik ben er niet zo handig in.

Na SF gingen wij zuidwaarts voor een paar daagjes strand. Sunset Beach Statepark, klinkt goed toch?
Hmm, naarmate wij zuidelijker kwamen zagen wij ook meer wolken. Eenmaal op de camping (eenvoudig, met sanitair) zagen wij geen zon maar mist: zeemist! (1 duinrij vd oceaan)
Compleet in nevelen gehuld, nat en bovendien koud. Wat een afknapper. Ik zakte in een diepe vakantiedip. En daar ben ik héél goed in. Uit armoede gingen we maar uit eten.
Iets noordelijker gelegen Santa Cruz is een vreemd plaatsje. Beetje hippie-achtig en vergeven van zwervers. We konden moeilijk iets leuks vinden , maar streken uiteindelijk neer in een soort jaren-50 diner. Culinaire verrassing van de reis: het bleek een vegetarisch/veganistisch restaurant te zijn!
Dat was even slikken. Gelukkig hadden we een zéér gay ober, dit ter vermaak van onze kids. Het eten viel deels mee: ik had een prima brown rice vegatable curry (soort nasi) met pinda saus, de nachosschotel was ook prima te doen (bruine bonen/kaas/tomaat/chips/guacamole), maar de fake kipburger en de FLT (fake-bacon Lettuce Tomato) op sourdough viel de kinderen zwaar. Toch een kleurrijke vakantieanekdote rijker.
In het plaatsje bleken sommige winkel nog tot 22.00 uur open en wij gingen op zoek naar een goede boekenwinkel. Mijn oudste zocht namelijk een nieuw deel van een vervolgserie. Bij de 1e winkel slaagden we niet, MAARRRRRRR...... ze hadden wel uitverkoop in kookboeken!!!!!!
Ik wilde alles wel meenemen. Het was dat de rest in de auto zat te wachten anders had ik er nog lang rondgedwaald. Uiteindelijk 2 leuke boeken gescoord voor 7 dollar!!!!!

The doughmakers cookbook gaat over de ervaringen van 2 zussen die een bakvormenimperium hebben opgezet, met allemaal typisch Amerikaanse bakrecepten.
In Nonna's Kitchen is ook een mix van levensverhalen (van oude Italiaanse oma's) en zeer persoonlijke succesrecepten.
Helemaal geweldig. Ik weet niet of ik er veel mee ga doen (heb nog stapels kookboeken/tijdschriften thuis), maar het was lekker leesmateriaal.
Net voor sluitingstijd vonden we in de 2e (mooie) boekhandel het gezochte boek. Wat een opluchting nu hoefden we niet steeds naar een boekenwinkel uit te kijken. Zelf ben ik later nog wel eens zo'n fantastisch winkel ingedoken, met mijn handen op mijn rug, kijkend naar de Dorie Greenspan's.
(2 dagen later had hij het alweer uit, nonstop bijna 500 blz. in het Engels lezen, toch wel knap).

school sardientjes

Een ander leuk plaatsje in de buurt in Monterrey. Vroeger bekend vanwege de canning industry ( sardientjes in blikken), maar opeens waren alle sardienen verdwenen en nu zijn de oude fabrieken een toeristische trekpleister vanwege de huisvesting van leuke winkeltjes/restaurants (Cannery Row) Er is trouwens ook een heel groot zeeaquarium. Terwijl ik ging window shoppen heeft de rest mooie vissen bekeken en zeer mooie foto's gemaakt.
 

De omgeving vd camping was trouwens fantastisch, de tuin van Californië ofzo. Voetbalvelden vol aardbeien/artisjokken/ avocado's/ citrusvruchten en vreemd genoeg spruitjes. Veel gesnoept van overzoete aardbeien.
In de velden werkten legioenen Mexicaanse (illegale?) seizoensarbeiders. In de 40+ hitte. Op de radio was een stukje van een stand-up comediant die vertelde over al haar kennissen die tegenwoordig opeens vegetarisch/vegan waren omdat ze het zo zielig vonden voor de dieren. What about de illegalen die in de hitte moesten ploeteren bij het oogsten van de door hun geliefde groenten? Ik kon er wel in meevoelen.

Het weer op de camping is niet verbeterd, na 2 dagen trokken wij weer verder naar Los Angeles. Eerst een stukje 17 Mile Drive. Hadden we niet hoeven doen, tol betalen voor een rondrit langs miljonairshuizen. Natuurlijk had je ook mooie uitzichten op zee (met dolfijnen), maar er waren nog steeds flarden mist. Verder dus met Highway 1 naar de 'city that never sleeps'. (of was dat New York?)

17-mile drive

voorgaand reisdeel