donderdag 11 januari 2018

Je doet wel eens wat



Bij ons thuis vindt bijna iedereen spaghetti carbonara lekker. Niet mega gezond met spek, ei, (slagroom) en veel kaas, maar: ultiem comfortfood!
Zelf vind ik een frisse salade erbij wel een must, even de rijkheid doorbreken.

In de kerstvakantie stond mijn aantal eters nooit heel erg vast, iedereen vloog in en uit.
Zo hield ik opeens een aardige portie spaghetti over.
Natuurlijk zou zich daar de volgende dag wel een liefhebber voor (ontbijt?) melden, maar ik kreeg opeens een brainwave: van overgebleven risotto maakt men arancini (gefrituurde rijstballetjes), zou dat ook kunnen met leftover spaghetti? We hadden toch onze 1xjaarlijkse frituurpan paraat staan.
Een speurtocht naar 'spaghettiballs' leverde op internet alleen recepten van spaghetti met gehaktballetjessaus (ook lekker), 'spaghetti arancini' was wel raak.
Meerdere sites leverden recepten, ik was dus niet bijster origineel in mijn gedachten....
Met wat tips/tricks ging ik vol goede moed aan de slag.
Risotto is smeuiig en koud ook plakkerig, ideaal om balletjes te vormen. Met spaghetti is 't anders/droger dus sneed ik de sliertjes korter en voegde een extra dooier, wat creme fraiche en meer kaas toe voor binding en sjeu. (Achteraf gezien niet zo'n slim plan)

 
Eenmaal gepaneerd, gekoeld en gefrituurd zagen ze er geweldig uit.
Eenmaal een hap genomen verdween de glans, de ballen waren veel te zwaar, log, dicht en vlak van smaak. Type meelbal.
Zonde van alle tijd en moeite.
Toch blijft het in mijn achterhoofd kriebelen, met wat aanpassingen moet dit toch een fantastische bal kunnen worden, toch?
Ultiem ultiem comfortfood?

Mijn goede voornemen voor 2018....





Geen opmerkingen:

Een reactie posten