Sacher(ijn) taart

 







Kortgeleden mocht ik voor onze lokale boekhandel een taart bakken.

 

          

Dit ter ere van een boekbespreking over Het bleekblauwe handschrift van een vrouw (Franz Werfel)

Het verhaal is gesitueerd in het voor-oorlogse Oostenrijk (1936), een Sacher torte leek op z'n plaats.

Tuurlijk zei ik, nog nooit een Sachertorte gemaakt hebbende....

Wèl gegeten, ooit had mijn husband een mini-formaat meegenomen uit Wenen.

Ik was niet eens errug onder de indruk, best lekker maar niet spectaculair.

Ik startte een speurtocht naar het optimale 'geheime' recept, daar bestonden er veel van.... met mini verschilletjes.

Help!

Het zoekwoord sacher leverde ook het woord sacherijn op (ipv chagrijn), had ik dat maar als voorteken gezien...

 

Het recept van 24Kitchen's Rudolph leek een mooi beginpunt.

Het leverde een aardige taart op, maar niet wat ik helemaal voor ogen had.

Het moest losser/luchtiger en chocoladiger.

Het gezin hielp graag bij het verwijderen van dit afgekeurde baksel.

99 more to go.....

Niet dus, de 2e poging moest de definitieve worden. Beetje commercieel proberen te worden.

Met wat kleine 'geheime' aanpassingen kwam de 2e taart door de ballotage commissie. Proeven kon niet, maar het voelde allemaal beter (gevoelsmatig dan)

Tijd voor de finishing touches: abrikozenjam, glanzend chocoladeglazuur en handgeschreven tekst.

 

 



 

Bereslim besloot ik het lot niet te tarten en het opschrift niet direct op de taart te schrijven. Op bakpapier maakte ik meerdere ontwerpen met gesmolten chocolade.

Het chocoladeglazuur was anders dan ik kende, chocolade gemengd met een hete suikersiroop en boter.

Niet zo puur als ik in mijn hoofd had en mierzoet, maar ja, het was het meest gebruikt in de sacher-recepten.

 

 

Mega trots op het eindresultaat wilde ik de taart in de doos tillen.

Ik voelde het barsten, als zwak ijs.

Krak zei het glanzende glazuur, ik brak mee....allemaal barsten dwars over de taart!

Even overwoog ik al het glazuur er af te schrappen voor een nieuwe poging, maar er zou te weinig tijd zijn om de chocolade opnieuw te laten uitharden.

 

So be it, mijn taart is gewoon een Sacher met craquelé.

Uiterst uniek. Signature dish etc.etc.

De boekbespreking was een succes bij 60(70?)+, de taart gelukkig ook.
Iedereen zou z'n mini-stukje lekker hebben gevonden, pfieuw.
Van de boekhandel kreeg ik een foto met de taart in uiterst ondergeschikte rol, door mij dus een beetje aangedikt.
'k Heb niet voor niets zo lopen stressen/sacherijnen!!!!!