Valentijnsdag, übercommercieel maar altijd leuk om een blogje aan op te hangen.
Ik had ook al een tijdje een projectje op het oog, bladerdeegrozen.
Vaak gespot in foodieland en nu leek de ultieme gelegenheid. Leek.
Het klonk zo simpel:
Snij helften van een rode appel in zeer dunne plakjes. Overgiet deze met kokend water zodat ze buigbaar worden.
Vervolgens snij je een rol bladerdeeg in repen, bestrijk met abrikozenjam, bestrooi met amandelmeel en leg appelschijfjes dakpangewijs op elke reep.
Rol elke reep tot een roosvormig geheel. Easy peasy.
't Probleem kwam toen in de oven de appelschilletjes te hard gingen en het bladerdeeg binnenin maar niet gaar werd. Zelfs na extra oventijd.
Andermans blogfoto's toonden ook verdacht ongare exemplaren teneinde een mooie foto te kunnen maken. (picture perfect etc.)
 |
| 'Roses are |
Ook poging 2 liep op niets uit. Ongare verbrande hap, onverteerbaar!
Niet voor 1 gat te vangen deed ik poging 3: rozenmuffins.
 |
| Still looking good... |
Zelfde principe, maar dan met een speculaassmaak muffinbeslag.
Zelfde principe, dus ook zelfde resultaat!!!!
Kleffe hap met bijna verbrande buitenkant en donkere droge schilletjes.
Niks romantische roosjes.
Ik was ondertussen wel helemaal klaar met valentijn.
De enige valentijnskaart kreeg ik/we nota bene van de Hartstichting, als dank voor onze donaties. Romantisch.
Husband belde nog wel van uit China.
Met een hartvormige gevulde koek van de DEEN (ieder een klein stukje) kon ik nog een enigszins nep-gezellige foto maken.
Het leven van een foodblogger gaat niet altijd over rozen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten