 |
| mooi waterval-effect door plasticfolie |
Op de dag zelf vond ik het eigenlijk al een idioot plan, maar wie A zegt moet ook B zeggen.
Huis en haard netjes achterlatend vertrok ik dus met enig schoolreis-buikpijn naar de gróóte stad.
Eenmaal aangekomen vraag ik mijzelf altijd waarom ik dit niet vaker doe, heerlijk zo'n dagje voor jezelf.
Lekker slenteren langs winkels, zoeken naar schoenen maar ondertussen een leuk vestje scoren!
Ruim op tijd ging ik richting NRC-gebouw, je wist maar nooit hoeveel anderen er zouden zijn en ik wilde wel een leuk plekje hebben.
Wat een deceptie, het concert was afgelast, hij had zijn vlucht gemist uit Wenen.
Het was best komisch om de reacties van andere arriverende fans te zien.
Het gaf een soort verbroederend wij-gevoel. Sommigen bleken speciaal helemaal uit Twente gekomen te zijn, mocht ik toch niet klagen met mijn 25 min. treinreisje.
Ik had geen zin om naar de vervangende succesvolle pianist (Michiel Borstlap) te gaan luisteren, ik zocht liever een ander leuk plekje voor een kopje thee enzo.
Een extra leuk kopje thee zelfs, verdiend door deze tegenslag!
Ik wilde al lange tijd naar Gartine, het mini-restaurantje in de Taksteeg (zijstraatje v Kalverstraat). Zit altijd afgeladen vol, maar deze keer bleek er wonder boven wonder nog een plekje vrij.
Over Gartine had ik al vaak gelezen in de Delicious etc., de eigenaren ploeteren in hun vrije tijd in hun moestuin en de oogst vind je op je bord.
Ontbijt, lunch en taart in een piepklein pijpenlaatje met no-nonsense decor.
Alles home-made met liefde en aandacht, veel geroemd om de goede high-tea.
Ik hield het bescheiden bij 1 stukje taart, lemon-meringue.
In mijn idee was dat een soort Franse 'tarte au citron' met eiwitschuim, maar het was meer een citroenmousse-taart, licht en luchtig en zeker lekker.
Mijn buurvrouwen (wel aan de high-tea) bleken een Canadese en Amerikaanse op zakenreis in Europa. We hebben gezellig zitten kletsen over alle cultuurverschillen. Zulke onverwachtse gesprekjes vind ik altijd zó leuk!
Thuis had ik de smaak van de taart nog in mijn mond en besloot deze na te maken.
Makkelijker gezegd dan gedaan!
Ik dacht dat wanneer ik een citroenkwarkmengsel met gelatine iets liet opstijven en er vervolgens opgeklopte eiwitschuim door zou mengen het gewenste resultaat zou ontstaan.
Nee dus, het was een lekker taartje, maar meer gewoon een citroenkwarktaart, geen mousse.
Binnenkort dus op herkansing, dan met opgeklopte slagroom ipv kwark of eerst gewoon pudding maken. The proof is in de pudding!
Mocht iemand beschikken over het Gartine kookboek (Zoete&hartige heerlijkheden) en staat daar het recept in: graag!
Citroenkwarktaart
150 gr bloem
100 gr amandelmeel
1/2 ei
50-100 gr suiker
100 gr roomboter (geraspt)
rasp 1 citroen
snufje zout
tl vanille-extract
1 kg franse (magere) kwark
sap van 2 limoenen, 2 citroenen
1/2 bekertje slagroom
suiker naar smaak
evt. 3 opgeklopte eiwitten, met beetje suiker
7 blaadjes gelatine
Verwarm de oven tot 180C.
Maak van alle deeg-ingrediënten een stevig deeg en druk dit uit in een springvorm. De bodem en een opstaand randje.
Bak in de oven 20-30 min tot mooi bruin. Laat in de vorm afkoelen.
Haal de bodem uit de vorm en bekleed de vorm met plastic huishoudfolie.
Let de bodem weer terug in de vorm, het plastic steekt boven de rand uit.
Roer de kwark los met het citroensap en de suiker.
Week de blaadjes gelatine in koud water.
Verwarm in een pannetje de slagroom tot warm. Los 1 voor 1 de uitgeknepen blaadjes gelatine op in de hete slagroom. Wacht tot het mengsel iets lobbig wordt. Roer met een garde het gelatinemengsel door de kwark en vouw evt. de geklopte eiwitten erdoor.
Of laat dus eerst de kwark een beetje opstijven en vouw dan pas de eiwit er door, voor een mousse effect.
Giet het over de afgekoelde bodem.
Zet lange tijd in de koelkast, misschien zelfs wel een nacht.
Als de taart stevig is kun je de folie en springvorm verwijderen.
Evt. versieren met geconfijte citroenschijfjes: verwarm 1 deel suiker met 2 delen water in een pannetje. Laat borrelen tot siroopdikte, daarna uit.
Leg de plakjes citroen voorzichtig in de siroop en laat iets zacht worden.
Vis de (niet tè) zacht geworden citroenen uit de siroop en decoreer de taart.
Gooi niet, zoals ik deed, de rest vd warme/hete siroop over de taart!
De kwark smelt namelijk weg en je krijgt een soort Niagara-waterval aan prut.
Wanneer de siroop goed koud is, misschien zelfs bijna hard, kan dit waarschijnlijk wel! Of wanneer de taart zelf heel koud is (diepvries?) zodat de siroop gaat stollen tot een caramellaagje (was mijn bedoeling).
 |
| te warme siroop geeft een bijzonder effect! |
Altijd lekker een taart met citroen, lekker fris!
BeantwoordenVerwijderenIk heb dat boek niet in mijn bezit, dus kan je niet helpen. Misschien heeft de plaatselijke bibliotheek dat boek van Gartine. Kun je een kopie maken. Ook als je niet lid zou zijn, is die mogelijkheid er.
groeten, Caroline