Zucchini bread.



Zucchini bread

Mijn tijd op het reisburo in Den Haag was een geweldige tijd. Heerlijke collega's, mooie kamer in een gezellig studentenhuis en natuurlijk mijn leuke werk. De zaken gingen goed, wij waren goed, we namen alle tijd voor iedere reis: groot of klein. Omdat mijn kamer dichtbij mijn werk was zag ik ook buiten werktijd geregeld klanten in bijv. de supermarkt. Het voelde als een klein dorp. De klanten waardeerden onze inzet en we kregen regelmatig bloemen, bonbons of zelfs souvenirs als dank voor onze inspanningen. Toen ik zwanger was van mijn oudste kreeg ik zelfs allerlei kraamkadootjes!

Toch zou ik het nu niet meer willen/kunnen doen denk ik: bij mij is het altijd alles/niets. 0 of 100. Omdat ik nu partime zou moeten werken zou ik dus niet voor de 100 kunnen gaan. Ik heb zelf altijd het idee dat ik het zelf het beste kan en het lijkt mij dan heel moeilijk om bijv. op dinsdag iets over te moeten dragen terwijl je zelf pas vrijdags weer komt. Zo'n vakantie regelen is een heel proces waar ik geen stap van zou willen missen. Bovendien zou ik er thuis over blijven malen.

Ons reisburo zat in een best gegoede buurt van Den Haag. We hadden dan ook veel ambassade-klanten, of van het International Court of Justice.
Van 1 Amerikaanse mevrouw zaten de kinderen  op een kostschool in Engeland en als ze thuis waren voor vakanties gingen ze altijd veel bakken. Als ze dan de terugvlucht moesten herbevestigen (moest toen nog) nam ze altijd brownies of zucchini bread mee! Heerlijk. Toen ze terug naar Amerika verhuisde heb ik dan ook het recept gevraagd en gelukkig gekregen.




Zoals je ziet is het recept veel gebruikt. Iedereen vindt het lekker. Mijn man trakteerde er vaak mee op zijn werk (8 cake's ofzo) en ik geef het ook vaak als kadootje, ook aan de meesters en juffen op de laatste schooldag.
Express noem ik het zucchinicake (Amerikaans en Italiaans voor courgette). Meestal verzwijg ik het mysteryingrediënt en laat de mensen raden. Dat lukt ze dus nooit!
Het is een vochtige cake, soort worteltjestaart maar niet erg zoet. Beetje Indische cake achtig. Bovendien is het makkelijk te maken met mokken als maat. Officieel hoort er een icing op maar dat doe ik nooit. Niet nodig.
Eet smakelijk.

Courgettecake(vertaalde versie), voor 2 cakes

Oven verwarmen op 180C

Klop 3 eieren met de mixer tot een schuimige massa. 

Vervolgens voeg je

·    2 mokken bruine basterdsuikersuiker   (300-325 gr)  

·    1 mok plantaardige olie ( 275  ml)                                                                                    

·    2 theelepels (5ml, soort toetjelepel) vanille extract  

      2 mokken geschilde, grofgeraspte, uitgeknepen courgette (ongv 1 grote   courgette)

Roer alles door elkaar met een houten/plastic lepel tot het weer 1 massa is. Ziet er eerst gek uit. Vervolgens

·         3 mokken bloem

·         1 theelepel  zout

·         1theelepel bakingsoda

·         ¼ theelepel bakpoeder

·         1 eetlepel (of 3 theelepels) kaneelpoeder.

Als laatste 1 mok in kleine stukjes gehakte walnoten (ongv  100 gr.) Alles door elkaar  roeren . 2 cakeblikken insmeren met boter en met bloem bestuiven, het overtollige er weer uit tikken anders krijgt je cake gekke witte randen.

Het deeg verdelen over de 2 blikken en het blik even op het aanrecht tikken om luchtbelletjes te verwijderen.  1 uur bakkken op 180C                                                                                                                                                                                                                                                         

*********

Vanille-extract is niet het zelfde als vanille-essence. Het is pure vanille op een alcoholbasis. Typisch amerikaans ingredient, soms in NL verkrijgbaar van het merk TipTop  

Bakingsoda is ook zo’n anglicaans ingredient. Verkrijgbaar bij de apotheker en ook onze wijnsteenbakpoeder is volgens mij het zelfde.
Bakpoeder is gewoon van Dr. Oetker.

1 mok is een stoere rechte koffiemok, ongv 275 ml


Evt. icing: combinatie van Monchou en poedersuiker