Recept voor een gebroken hart.



ongekookte raviolihartjes

Mijn hart is gebroken door een Valentijnsrecept!
Dit wordt een vreselijk lang verhaal.
Al heel lang geleden heb ik een romantisch recept van Rudolp van Veen uit een tijdschrift gescheurd. Ik heb het al een keer gebruikt als bijdrage voor een huwelijkskookboek. Dit huwelijk hield niet lang stand. Het had een waarschuwing voor mij moeten zijn!
Het was een recept voor rode ravioli in hartvorm, met een visvulling en champagnesaus. Nu doen wij meestal niet echt aan Valentijnsdag.
Behalve die keer toen mijn man net een nieuwe baan had: met de kinderen had ik een kaart geknutseld en naar zijn werk gestuurd, hij was direct bekend bij  alle nieuwe collega's!
Voor dit blog vond ik het echter wel leuk om mij in het Valentijnsgedoe te storten (op kookgebied dan).
Volgens het recept kleur je de pasta door toevoeging van bietjespuree. Toen ik echter nog wat ging Google'en raakte ik erg in de war. In sommige recepten (bijv. Jamie Oliver) verving de puree 1 of meerdere eieren. In mijn recept had je juist meer eieren nodig! Ook kwam ik adviezen tegen om helemaal geen eieren te gebruiken maar bietensap (ipv benodigde water). Wat was wijsheid?

Ik besloot om minder eieren te gebruiken én puree én nog een beetje sap. 
De kleur werd heel mooi roze-rood maar over de structuur was ik niet helemaal tevreden. Nadat ik de vulling en de champagnesaus had gemaakt, merkte ik dat het niet voor niets een Dinner for two-gerecht was. Voor 6 personen schoot het niet echt lekker op! Dus draaide ik een deel vh deeg tot tagliatelle en gooide de vulling door de champagnesaus. Smaakte nog best redelijk.
Voor herhaling vatbaar.


Einde verhaal, dacht ik.
De volgende dag had ik echter weer goede moed. Nu alleen voor een goede foto. Weer nieuwe hartjes gemaakt met een andere vulling en deze in het restje water-bietensap (voor de kleur) van de vorige dag gekookt. De eerst mooi roze harten werden echter een afgrijselijke vleeskleur. Wat bleek: de bietensap was niet meer rood, maar eigenlijk bruin (door oxidatie?).
Ik was het zat.



vreselijk

MAARR, ik had er nu al zoveel tijd ingestoken dat er toch minstens één fatsoenlijke foto moest komen. Dus de volgende dag, met mijn jongste in zijn middagpauze, net voor dat ik zelf moest werken, weer aan de slag gegaan. Deze keer zijn ze mooi geworden. Er had alleen misschien iets meer vulling in gemoeten. In mijn haast zijn de foto's niet haarscherp geworden. Maar: ik ben er klaar mee! No more. Ik weet niet of iemand het nog aandurft. Dit was niet echt een reclameverhaaltje. Maar het pad der liefde is niet alleen bezaaid met rozen (of zoiets). HAPPY VALENTINE !!!!!!!!




redelijk eind resultaat

Pasta for lovers  

Voor de pasta:
1 gekookte rode biet
250 g pastabloem, (durum of combinatie met gewone bloem)
snuf zout
3 eidooiers (ik deed 2)
1 ei
Voor de vulling:
250 g wijtingfilet of andere witte vis,
1 dl room
1 eiwit (vond ik niet echt nodig, te eiwittige smaak) kan ook roomkaas zijn.
zout & peper
1 bos gemengde kruiden (bv. peterselie, kervel, dille, dragon (met mate!!))
olijfolie
fles bietensap (natuurwinkel)
pastamachine; hartjessteker (koekjes)
Champagnesaus:
1 gesnipperd sjalotje
2 dl champagne of mousserende droge wijn
2 el witte wijnazijn
1 laurierblad
mespunt tijm
3 dl slagroom (kan best minder) 
15 g boter
Pureer de biet met de staafmixer. Duw in een zeef het vocht eruit. Je hebt ongv  50 gram nodig.  Maak op het aanrecht een kring van bloem en zout. Doe de bietenpuree, de eidooiers en het ei in het midden en werk er beetje bij beetje de bloem door. Kneed alles tot een stevig, soepel deeg. Verpak het in plastic folie en het 1 uur rusten in de koelkast.
Pureer de vis met de room, het evt. eiwit en zout en peper in de keukenmachine. Hak de kruiden zeer fijn en meng ze door de vispuree. Breng voor de saus de champagne, azijn, sjalot, laurier en tijm aan de kook. Laat inkoken tot je de helft over hebt en zeef het. Voeg de room en de boter aan het ingekookte vocht toe en mix de saus voor het serveren schuimig met de staafmixer. Snijd het deeg in plakken en rol ze dun uit met een pastamachine. Beleg de helft van het pastadeeg met bolletjes vispuree. Bestrijk de randjes heel dun met water/eiwit en leg de resterende lapjes deeg erop. Druk het deeg om de puree aan. Steek met een hartjessteker hartjes uit de ravioli. Breng water aan de kook met zout en een scheut olijfolie erin. Als je bietenpuree over hebt kun je die aan het kookwater toevoegen zodat de pasta extra kleur krijgt. Bietensap kan ook. Kook de ravioli ca. 2 min. in het heel zachtjes kokende water. Serveer ze met champagnesaus en gestoomde sugar snaps of broccoliroosjes.


PS Verblind door al dit uiterlijke schoon heb ik niet eens de smaak besproken terwijl de liefde toch door de maag schijnt te gaan.
Doordat ik de champagnesaus al door de vulling had gegooid, heb ik niet het beoogde eindresultaat volgens het recept kunnen proeven. De biet veranderd denk ik niet echt veel aan de pastasmaak. In ieder geval smaakt het prima bij de vis. Door het gebruik van dragon (enigszins anijsige smaak) kan ik mij de combinatie met de champagneroomsaus goed voorstellen. Geitenkaasvulling is ook een idee. Het blijft een recept voor visueel genot maar dat is niet erg, het oog wil ook wat! Zolang het maar niet, uit het oog-uit het hart is!

PS 2. Ik heb ontdekt dat er voor mijn gerommel met spreekwoorden en gezegde een officieel woord bestaat: malapropisme. (van het Franse mal à propos = ongepast, het onbewust verhaspelen van een woord/uitdrukking met een gelijkklinkend woord/uitdrukking met vaak een onbedoeld komisch effect).
Er is laatst zelfs een boekje over uitgegeven! Ik ben dus niet de enige dombo.
Enige voorbeelden (ik moet soms echt 2x kijken):
- Dat werkt als een lap op een rode stier
- Hij ging een frisse neus scheppen.
- Dat is een wet van meten en persen.
- Hij is vlot van de broekriem gesneden.
- Ik sta hier antiseptisch tegenover.
- Ik sta nog in duplo.