Het is niet altijd wat het lijkt!

Voor mijn gevoel horen citrusvruchten typisch bij de zomer. Zo'n Zuid-Frankrijk gevoel. Er zal wel niet veel van kloppen (wanneer wordt er überhaupt geoogst?), maar midden in de winter heb ik niet zoveel zin om een citroen/sinaasappeltaart te bakken.
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik dat mandarijntjes en citroendrank tegen de griep natuurlijk juist wel bij de winter horen.
Anyway, ik lees graag Noord-Amerikaanse blogs (fantastische bakrecepten) en kwam de laatste tijd wel erg veel 'lemon'recepten tegen. Van ingesneeuwde Amerikanen.
En het ging niet zomaar om ordinaire citroenen, nee, ze werden steeds Meyer lemons genoemd. Na het zoveelste aantrekkelijke recept ben ik toch maar eens gaan Googe'len.
Meyer Lemons, food snob's favorite fruit!

Wat blijkt: het is ook geen gewone citroen. (sowieso zijn de citroenen in Amerika een ander soort dan onze Mediterraanse).
Het gaat om een kruising van 2 citrusvruchten: Citrus limon, de ons bekende citroen, and Citrus reticulata, de mandarijn. In 1908 ontdekte een Amerikaanse plantenscout Frank Meyer ( vandaar Citrus Meyeri)  de speciale vrucht in China ( waar voornamelijk de decoratieve waarde gewaardeerd werd) en nam het mee naar de VS. Eind veertiger jaren werden de planten vanwege een ernstige plantenvirus, tristeza, verboden ter bescherming van de overige citrussoorten. Uiteindelijk heeft de universiteit van Californië in 1975 een virusvrije Meyerboom ontwikkeld en sindsdien is de soort erg populair, vooral bij thuiskwekers. Martha Stewart schijnt petemoei te spelen: sinds zij een jaar of 7 de Meyer citroenen ging gebruiken in haar recepten is de vraag ongekend gestegen.

Wat is er nu zo speciaal/anders aan?
De vrucht is oranjer van kleur, net als het vruchtvlees en dus het sap. Door de verwantschap met de mandarijn is de smaak zoeter en minder scherp. De schil is veel dunner en wordt zelfs ook gewoon gegeten. De vrucht is door deze dunne schil wel kwetsbaar. Omdat transport daardoor lastig is, vind je de citroenen het meest in de echte citrusstreken (Texas, Californië) en niet vaak in supermarkten.
Het schijnt een vrij winterharde( min. 13C)  plant te zijn die gemakkelijk te houden is. Het is wintergroen en heeft 2x per jaar witte, zoet ruikende bloemetjes. Na ongeveer 4 jaar geeft een boompje zijn eerste vruchten. Veel mensen hebben een boompje in de achtertuin, in grote potten zodat ze in de winter naar binnen kunnen.  De oogstpiek ligt in de wintermaanden, dec-mrt. Dan schijnen local markets er mee overspoelt te worden aangezien elke boom veel vruchten draagt.  Ze worden veel gebruikt in gebak, als schijfjes in salades, dressings, ijs, cocktails en gerechten waar je anders gewone citroenen in zou gebruiken.

In ons land is de Meyer nog niet zo verspreid of bekend. Hoewel ik wel een artikel vond van foodwatcher Marjan Ippel waar ze een Meyer-hype in 2010 beschrijft (in de VS) Die hype is dus nog niet echt overgewaaid naar ons of heb ik iets gemist?
Waarschijnlijk wel verkrijgbaar via groothandels ( Duda-Farm) en ik las dat restaurant De Kas ze ook heeft staan.
Ik heb verschillende recepten van Martha Steward doorgelezen, maar dus ook alle commentaren. Deze sprak me wel aan:



gekopieerde foto

http://www.marthastewart.com/recipe/little-lemon-souffles

Bij gebrek aan de M lemons, heb ik het niet zelf uitgeprobeerd. Misschien is het iets om citroen en sinaasappelsap te combineren.
Andere suggesties:
http://becksposhnosh.blogspot.com/2008/01/recipes-for-meyer-lemons.html
en deze wil ik echt zelf gaan maken:
http://everylastcookie.blogspot.com/2011/01/cookie-097-cream-cheese-lemon-bows.html


Eigenlijk had ik deze post voor 30 maart moeten bewaren want dan schijnt het Lemon Day te zijn (die Amerikanen vieren elke dag iets, echt waar!).
Gelukkig kunnen we bij die gelegenheid nog het broertje/zusje voorstellen: de Bergamot, ook wel 'citron doux' genoemd.

Als laatste nog een leuk Amerikaans gezegde: When life gives you lemons, make lemonade!
(van alles valt iets te maken, positive thinking!)