Il dolce

Il dolce, oftewel, het toetje. (mijn favoriet is de tiramisu!)
Het spreekwoordelijke toetje van onze Italiaanse vakantie was een verblijf in Verona met natuurlijk een operabezoek.

Meer dan 15 jaar geleden trakteerden mijn schoonouders hun (schoon)kinderen op een gelijksoortig tripje ter ere van hun 35 jarig huwelijk.
2 operavoorstellingen in het eeuwenoude amfitheater maakten mij compleet fan.
De CD van Un ballo in maschera/Verdi beviel zelfs onze kids, ze vonden de heks geweldig (boos zingende stem)

Toen dit jaar Italië in mijn hoofd bleef hangen stond voor mij direct vast dat wij dit met de kids gingen doen.
Nu waren ze niet zo enthousiast.....
Maakte mij niet uit, gewoon onderdeel van hun opvoeding. Dan verveelden ze zich maar een avondje, dit moet je eens meegemaakt hebben.

Na een bergachtige kruipdoor/sluipdoor slingerweg uit Barga kwamen wij in Verona aan bij ons fantastische stadsappartement, geboekt via Booking.com
Superaardige, voorkomende, Engelssprekende verhuurder (bezitter wijngaard Sicilië) overhandigde de sleutels.
Klassiek gebouw, modern 3 kamerappartement, centrum en supermarkt op loopafstand en nog wel het mooist: balkon met uitzicht op de straat.
Het voelde net alsof je er gewoon woonde!
Voordeel van een appartement boven een hotelkamer is de ruimte, maar ook je kookgelegenheid en koelkast. Zo hoef je ook voor je ontbijt en misschien lunch niet altijd buiten de deur te gaan, zeker handig met jonge kids.

Onze opera was van Il Trovatore van Verdi, prettig door groot aandeel mannenstemmen (vind vrouwen soms te schel) en mooi op de zaterdagavond zodat we zondags lekker konden rondslenteren/shoppen om maandagochtend weer af te reizen naar huis.
Thuis had ik al 'ingeluisterd', bleek zelfs enkele stukken te herkennen uit reclame of andere muziek. 'k Zat er helemaal in!

Zo togen we vroeg in de avond naar de Arena, gekleed voor theaterbezoek. Dat is alleen al leuk, hoe dichter je bij de opera komt hoe meer meegangers je kunt spotten. Allemaal op weg naar het feestje.
De Arena is gelegen midden in het oude centrum, sowieso dus sfeervol met pleinen, nauwe straatjes en terrassen.

Het was een beetje onduidelijk of je iets te eten/drinken mee mocht nemen, bleek uiteindelijk geen punt.
Wij hadden het netjes gehouden met tomaatjes, nootjes en wat water. 't is toch een lange zit (va binnenkomst bijna 4 uur) zonder avondeten.
Ter plaatse kon je natuurlijk (tegen forse prijzen) genoeg kopen.
We zochten een plaatsje op de betonnen treden (goedkoopste plaatsen), gelukkig hadden we zitkussentjes gehuurd.
't Was wel even slikken, langzaam vulden alle plekjes zich en dat hield in dat je niet meer achteruit kon leunen, daar zaten andermans benen. Jouw voeten staken ook bijna in andermans rug, redelijk oncomfortabel voor lange duur.
Je weet op een gegeven moment niet meer hoe je moet zitten.
De volgende keer dus helemaal bovenaan gaan zitten, zonder achterburen!
Of gewoon weigeren achterburen toe te laten, zoals een bejaard Engels echtpaar deed, ondanks herhaaldelijke verzoeken weigerden zij plaats te maken.
Uberaso, leverde allemaal boze buren op. Gelukkig verdwenen zij (en vele anderen) in de pauze, hadden we allemaal iets meer been/zitruimte.
Wij spotten nog kennissen uit Castricum, kort voor vertrek uit NL kwamen we er achter dat precies hetzelfde hadden bedacht! Weer supertoeval.
De opera begon in een zee van kaarslichtjes (verstrekt bij binnenkomst uit erfenis van een operaliefhebster!), heel sfeervol.
De opera was mooi. Je verstond er natuurlijk niets van, maar grote schermen vertoonden de tekst in Italiaans en Engels. Ik merkte wel dat ik daardoor snel teveel ging lezen ipv de sfeer te ondergaan zoals ik thuis luisterde.
Het duurde wel allemaal erg lang, 't verhaal was dun, niet veel spektakel op het podium, maar de hele atmosfeer was geweldig.
Zwoele, vallende avond met duizenden mensen in een eeuwenoude omgeving omgeven door muziek, beter kan bijna niet.

Hoewel, na afloop (23.00 uur) kon je in de directe omgeving nog aanschuiven bij de vele restaurants. De keuken nog speciaal open voor hongerige operagangers.
Dit was eigenlijk bijna mijn hoofddoel qua operabezoek (!).
Superleuk om zo laat nog lekker een pastaatje of piza te eten, nog vol van alle opgedane indrukken. (ook Sacha en Antal)
Voortzetting vd feestvreugde.
Die avond heb ik misschien wel het lekkerst gegeten vd hele vakantie (of was het iets met 'honger en rauwe bonen' ?)

 

 

 

ergens hierachter is het neppe balkon van 'Romeo en Julia'

 

's Zondags brachten we zoals verwacht de dag door met stadsbezoek/shoppen.
Eerlijk gezegd gingen de dames voornamelijk shoppen.
Ergens had ik leuke gele sandaaltjes gespot, natuurlijk niet voorradig voor olifantsvoeten. Jammer, leuk souvenir.
Als laatste avondmaal aten we bij een tip van medeblogster Antoinette, woonachtig in Verona.




















Na een lange autoreis (via Zwitserse supermarkt, later meer) kwamen we heelhuids en vermoeid lekker thuis.
Op vakantie gaan is heel fijn, maar thuiskomen zeker ook!!!!!

Dit was ècht de laatste keer, over naar de harde werkelijkheid van het dagelijks leven. 't Kan niet eeuwig vakantie zijn.... ('t is wel vakantieweer)
Hoewel, ik heb alweer gekeken naar Spaanse en Franse (toch mijn 1e liefde) huisjes voor volgend jaar, mijn reisburobloed blijft toch altijd stromen.