Goed, mijn leed was de verbouwing, mijn vermaak een weekendje Maastricht!
De laatste jaren heb ik met mijn jeugdvriendin C. een nieuwe traditie in het leven geroepen: 1x per jaar een gezamenlijk oepke, eerst alleen een dagje, nu zelfs een heel weekend!
We kennen elkaar al vanaf de lagere school, met ups en down hebben we contact gehouden en als we elkaar weer zien gaan we gewoon verder waar we de laatste keer gebleven zijn, super easy.
Voor we allebei ons huishouden verlieten ondergingen we nog aardig wat organisatiestress, eenmaal in de trein konden we relaxen.
We hebben geshopt till you drop (met leuke resultaten), ons van eetgelegenheid naar eetgelegenheid gesleept en lekker bijgeslapen.
We voelden ons prima thuis in het (niet zo) zonnige zuiden!
Gastvrije vriendelijke mensen met een bourgondische inslag, we vielen geregeld met onze neus in de boter.
Direct de 1e avond al, bij de receptie vh hotel vernamen we dat er een foodtruck festival plaats vond. Zag er gezellig uit, maar wij wilden toch eigenlijk wel een gezellig restaurantje.
Na een snackje vertrokken wij dus weer richting stad en kwamen uiteindelijk terecht bij restaurant Laus. Heerlijk gegeten voor een zeer redelijk bedrag. Aardige persoonlijke bediening (hotelschoolstudente)
Elke zondag is er een speciaal huismenu 'domenica', gezellig.
 |
| kleine oogjes |
Voor ons vertrek had ik gelukkig diverse culinair verantwoorde adresjes opgesnord, zo hadden wij een minder verantwoord zoet ontbijt (taartjes) bij TaarT, een gezellig tentje met huisgemaakte taart.
Met meubilair en servies van oma precies de stijl die ik in 'mijn' theetentje zou willen!
De taart was lekker, maar ik zag nog wel ruimte voor verbetering, bijv. wat hipper assortiment als bietenbrownie, pompoentaart en bananencake of zo.
De kritieken op internet waren ook zeer verdeeld.
Na een gedegen sandalen-speurtocht staken we onze vermoeide benen onder de tafel bij Zondag, alweer zo'n hip tentje. Errug lekkere broodjes en quiche gegeten.
Gelegen in de Wyck, de stationsbuurt.
Vroeger een achenebbisj buurt, nu hot and happening. Je struikelt over de leuke kleine winkeltjes en goed uitziende restaurantjes, ga ik zeker nog eens goed onderzoeken!
Nu onze aankopen beperkt tot leuke ansichtkaartjes en Mosterd van Adriaan de Smaakmaker (voor Adriaan)
Door een beetje slechte timing (tapas om 17.00 uur) hadden we pas weer laat zin in een echte avondmaaltijd.
Dwalend door de straatjes rond de Onze-Lieve -Vrouwe basiliek, het Jekerkwartier bijgenaamd Quartier Latin, zagen we veel mogelijkheden, maar de meeste zaten al vol.
Uiteindelijk kwamen we terecht bij bistro/pension Le Virage, waar wij ons beperkt hebben tot 2 x een voorgerecht. Meer paste er niet in!
Een leuk uitziend alternatief was bijv. Il y a, prettig Frans sfeertje.
Ook hier troffen wij het weer, het was de dag vh jaarlijkse straatfeest.
De hele straat was feestelijk versierd, jammer genoeg bestond de livemuziek uit sfeerverhogende (?) accordeonmuziek. Hm.
Na een zeer luxe uitgevoerd kopje thee (met advocaatje, karamel en mierzoet koekje) bleek mijn speltbroodje met gorgonzola, honingdressing en walnoten wel een beetje too much van het goede. Ik had het gevoel dat ik een heel kaasje aan het opeten was, gelukkig wist mijn tafelgenote er wel raad mee in haar salade.
Pas toen de winkels echt gingen sluiten waren wij ook wel een beetje klaar. Klaar om naar huis te gaan, kijken hoe iedereen het zonder ons overleeft had.
Met onze koffers en nieuwe schatten togen wij richting station en sloten af met het echte culinaire hoogtepunt: de McDonald's!
Aan een tafeltje in een bomvolle trein, meer vulling dan voedsel.
Vanzelfsprekend had de trein meerdere keren vertraging (oa. ontbrekende 2e hoofdconducteur) waardoor wij nog wat extra 'quality time' hadden.
Na 3 dagen shoppen, eten en kletsen zat het er weer op.
Maastricht heeft nog zoveel te bieden, we hadden nog wel weken rond kunnen sjouwen, we zijn nu geen museum in geweest!
We mijmerden al over onze volgende keer.
Vliegen? Rome, Spanje? Whatever!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten