Afgelopen vrijdag had ik een cultureel en culinair verantwoord oepke met mijn oudste dochter (Ilja).
We gingen namelijk naar Einaudi.
Misschien niet bij iedereen bekend qua naam, maar als je zegt 'componist filmmuziek Intouchable' weet iedereen het.
Ik luister graag naar lichtvoetige klassieke muziek, vooral de combo viool/piano vind ik erg fijn.
Mijn eerste kennismaking met klassiek was eigenlijk tijdens mijn au-pair tijd in Geneve.
Mijn 'gezin' had cd's van Rondo Veneziano, bijna barokkerige strijkinstrumentenmuziek.
Heerlijk (vond ik destijds), heel lente-achtig.
Einaudi ligt erg gemakkelijk in het gehoor, hoewel je ook een beetje iebel kunt worden van het gepling-ploing.
Type filmmuziek, klassiek voor beginners.
Ilja had het ook opgepikt en toen er een mogelijkheid kwam om naar een optreden te gaan was het snel geregeld. In het Concertgebouw nog wel!
Ik was nog nooit naar enig concert geweest, never ever. Ik ben nergens genoeg fan van, ik ben meer een radio luisteraar, steeds weer iets anders.
Zo luister ik nu ook graag naar classic fm, als ik iets moois hoor kun je gemakkelijk zien wat het is.
Op Youtube zet ik graag Satie (3 Gymnopédies, 6 Gnossiennes) of Chopin (Nocturnes complete) en Philip Glass (the Hours) en dus Einaudi op!
Voor het concert aan moest natuurlijk ook de innerlijke mens gesterkt worden, we hadden allebei wel zin in iets anders, iets verantwoords, alternatiefs.
Dat kun je natuurlijk ruim vinden in Amsterdam, veel leuke hippe eettentjes met quinoa/spelt/raw/vegan/vegetarisch etc. Veel om te lunchen tenminste, bijna alle leuke tentjes sluiten voor 18.00 of worden afhaal. Niet handig voor ons.
Uiteindelijk viel de keus op TerraZen, een yogaschool waar je ook kon eten.
Volgens de website was er een redelijk uitgebreide kaart en de prijzen waren ook best ok.
Eenmaal terplekke vond ik dat iets minder duidelijk, er stond eigenlijk alleen een bord met (dag?)aanbod zonder prijsvermelding, ik durfde ook niet te vragen. Voelde zo veeleisend.
Het was een soort go -with-the-flow tent, 'feel at home', zei de eigenaar (rasta opa)
Dus kozen we rice rolls, 1x roti rol en 1x vegan plate.
Het was eigenlijk maar een heel klein restaurantje, 1 groot en 1 klein (bezet)tafeltje. Met ons dus gewoon al volle bak, hoewel er nog wel wat afhalers langs kwamen. (zij kenden het menu wel , denk ik)
Na enige tijd kwam onze bestelling uit het kleine keukentje, het zag er lekker uit.
De rice rolls waren van een soort zacht deeg, vulling tofu?, een beetje crunch kwam van de bestrooide sesamzaadjes. Samen prima lekker.
Ilja ging voor de roti, een geweldig beest, ik had 'm niet opgekund. Gelukkig viel het bij Ilja erg in de smaak, lekker aards van de gele linzen.
Mijn bord bestond uit bruine rijst, soort kipnuggets, aziatische groentestoof en rauwkost. Niet erg fotogeniek, maar wel met de sojasauzige smaak waar ik van hou.
Voldaan en met een wat lichtere portemonee vertrokken we per tram naar het Concertgebouw.
Onderweg nog even een snelle uitstap bij de H&M Leidseplein (do/vr en za open tot 22.00 uur!!).
Het concertgebouw zag er feestelijk en majestueus uit, binnen was het chaotisch vol met bezoekers. Het concert was uitverkocht.
De zaal was indrukwekkend met balkons en theatrale decoratie.
We hadden goed zicht op het centraal gelegen podium en nog belangrijker: ook goed geluid.
Het was een gezamenlijk optreden van Einaudi met het strijkorkest Sinfonietta.
Het concert zweepte ons op met overweldigende klanken en sfeervolle verlichting, geweldig de combi piano en strijkers (vooral de cello). Soms had ik wat zang ook wel iets gevonden, ter verhoging vd feestvreugde......
Einaudi's composities werden afgewisseld met stukken van zijn favoriete componisten.
Zo werd eentonigheid vermeden, je kunt ook teveel gepingel hebben.
Het concert duurde langer dan gepland, we misten de beoogde trein.
Niet getreurd, zo konden we op het station nog even luisteren naar amateur pianospel op de openbare piano. Leuke afsluiting van een geslaagde avond.
I giorni, Einaudi
Stel je dit eens live voor!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten