Appeltaart voor harde werkers

georganiseerde chaos

In ons dorp houden ze de laatste week van de zomervakantie traditioneel een timmerdorp. Voor diegene die dit fenomeen niet kennen: kinderen bouwen van afvalhout de meest fantastische hutten. Onze jongste, Antal, had vorig jaar een dagje geproefd bij zijn deelnemende vriendjes en was dit jaar volop vd partij.
Nadat wij als ouders allerlei verzameld oud hout gebruiksklaar hadden gemaakt (ontspijkerd) konden de kinderen afgelopen week aan de slag. Ze hadden geweldige mazzel met het weer, de hele week droog en zonnig, ondanks mindere voorspellingen.
Ieder groepje begon met 4 ingegraven palen. Nieuwe verdiepingen konden pas gebouwd worden na een verleende bouwvergunning (veiligheidscontrole). Er verrezen de meest geweldige paleizen, sommige wel 4 verdiepingen hoog! Ik heb via de Timmerdorp-postbus nog een kaartje gestuurd of ze de 'walk-in fridge' niet vergaten. (vindt Antal altijd zo'n geweldige

reclame.)
Naast bouwen werden de kinderen vermaakt met een voetbaltoernooi, film en een heuse BBQ (per hut een eigen vuurtje waar ze ook pannenkoeken op konden bakken). Dit alles onder begeleiding van een heel leger aan enthousiaste vrijwilligers. Antal wil volgend jaar zeker weer!

trotse eigenaren van Hamersteeg 51, met brug naar de buren

In de tussentijd vroeg mijn buurvrouw om een suikerarm-appeltaartrecept en enthousiast geworden door mijn Google-speurtocht besloot ik er zelf ook maar 1 te bakken en een deel aan de hardwerkende bouwvakkers te brengen.
Zo gezegd zo gedaan. Dochter Sacha heeft de taart afgeleverd en leuke foto's gemaakt. Ik hoopte op een foto van de appeltaart-attack, maar dat vond ze niet zo smakelijk.
Sowieso werd de taart met wisselend enthousiasme ontvangen: sommigen hielden niet van taart (?!), anderen eten alles wat los en vast zit, weer anderen vonden het niet zoet genoeg en te volkoren. Hmmm, ik vond het zelf erg geslaagd.
Het gebruik van jam als zoetstof vond ik erg verrassend. Ik was bang voor een zeer klef deeg, maar dat was niet het geval. Voor de zekerheid had ik extra speltmeel en maizena gebruikt, maar dat was misschien niet nodig geweest.
Het was een prima zanderige korst. De amandelsmaak onderving het gebrek aan suiker, het gaf een rijke, volle smaak. De appel had misschien wat langer gekund, maar de korst zeker niet. Een (h)eerlijke, nog gezondere appeltaart!

Suikerarme appeltaart

Bakvorm van 22 cm
120 gram speltmeel (natuurwinkel)
100 gr amandelmeel (natuurwinkel)
150 gram roomboter, zacht geworden
100 gram suikervrije abrikozenjam (natuurwinkel, Ekoland/Fiordifrutta)
-ipv jam schijn je ook 2 eetl. agavestroop de kunnen gebruiken-
(evt. 1/2 ei, 35 gr extra speltmeel en 20 gr maizena)
3 à 4 appels, in schijfjes
rozijnen naar wens
kaneel naar wens, tl ofzo
evt. geschaafde amandelen
Doe bloem, boter, jam en zout in de kom. Snij de boter in stukjes en kneed het deeg tot een samenhangende natte bal. Laat het deeg min. 1 uur, verpakt in folie, rusten in de koelkast.
Meng de appels met de rozijnen, kaneel (en de amandelen).
Boter de vorm in, pak driekwart van het deeg en rol dit uit. Bekleed de vorm hiermee. Vul het met het appelmengsel. Duw het overgebleven deeg plat en bedek de taart met losgescheurde flubbers van dit zachte deeg, beetje patchworken.
Bak de taart ongeveer 40 á 50 min op 160 graden in een voorverwarmde oven, tot de appeltaart lichtbruin is. Evt. nog beetje verwarmde abrikozenjam op de taart smeren, of beetje agavestroop.

Mijn buuf had het originele recept aangehouden (dus geen ei/extra meel/maizena) en had met een dubbel recept een plaattaart gemaakt. Ook haar taart was heerlijk, iets zoeter door meer kaneel en zachtere appels.
Wel moest de taart ruim 70 min. in de oven voor de juiste kleur.