Het was heerlijk!


 Ons kort tripje naar Italië was heerlijk. We troffen het met het weer (25+) en we hadden een lekker hotel midden in het provinciale universiteitsstadje Piacenza. Mijn man hoefde maar 1 ochtend te werken en toen ben ik lekker gaan shoppen. Ik bleef direct in de 1e winkel hangen (soort H&M) en heb mijzelf helemaal in het nieuw gestoken. Het was wel even schrikken omdat de Italiaanse maten anders zijn dan bij ons. Pas bij maat 46 zat mijn nieuwe stretch spijkerbroek lekker! Ik stond al helemaal in de startblokken om thuis toch echt eens te gaan lijnen totdat ik op Google zag dat je er 6 maten af kon trekken. Gelukkig maar, hoewel dat lijnen er waarschijnlijk toch nog wel van gaat komen, want ongemerkt ben ik toch naar een groter maatje gegroeid. Alles is ook zo lekker.
Voor we weg gingen had ik allemaal culinaire adresjes bijelkaar gegoogeld. Lombardia is tenslotte de streek van de Marcapone (di Lodi) en de Grano Perdano. Terplekke bleken echter veel adresjes niet meer te bestaan/verhuisd?. Zo hebben we veel kilometers voor niets afgelegt.
Omdat mijn man er al vaker was geweest wist hij een paar leuke eetadressen, het was lekker maar ik heb niet echt een wauw-gevoel gehad. Volgens mij koos ik steeds het verkeerde van de kaart want om mij heen zag ik toch echt wel heerlijke dingen. Het is wel een boerse keuken, zonder liflafjes.
Echt typisch zijn de geschaafde vellen Pardano, papierdun en daardoor smelt het in je mond. Dit serveren ze bijvoorbeeld bij de antipasta van lokale salami's, ham en bonen.
In een ander eenvoudig restaurant had ik lekkere Spagetti Carbonara (iets eiig), maar het toetje was toch wel het culinaire dieptepunt vd trip: tiramisu in een kant-klaar bakje. Dat had ik toch echt niet verwacht.

De laatste middag wilden we nog naar een kleding-out let in Milaan, na vaak fout rijden bleek deze niet veel voor te stellen en hadden we nog maar 2 uurtjes voor we naar het vliegveld moesten. Eerst maar weer een terrasje en daarna nog even de Buenos Aires opgelopen, op zoek naar souvenirs voor de kids. Dat was nog best lastig. Na een soepele vlucht (ik ben niet zo'n vlieg-fan) was het ook weer leuk om thuis te zijn.
De kids hadden leuk 1 nachtje bij vriendjes gelogeerd en mijn ouders hadden de rest verzorgd. Voor hen had ik een mooie fles Limoncello meegenomen: mijn culinaire ontdekking van deze reis. Heerlijk koud, on the rocks of met een soort sorbetijs. Niet te sterke alcohol smaak (verraderlijk) en ook niet te zoet, lekker citroenig.
Ik ben al wel eens recepten tegengekomen waarbij er inderdaad ijs van werd gemaakt of in gebak. Dit ga ik zeker uitproberen.
Het past ook zeker goed in het onderstaande toetje:

amandeltoetje

1/2-1 bakjes amandelschaafsel (a 55 gr)
1 beker slagroom, 250 ml (echt waar)
1 bekertje creme fraiche, 125 ml (toe maar)
2 eieren
50 gr witte basterdsuiker
1 pakje amandel griesmeelpudding (Dr. Oetker)
125 gr frambozen
4-6 ovenschaaltjes (9 cm)

Verwarm de oven op 160C. Rooster het amandelschaafsel in een droge koekenpan. Laat afkoelen op een bord.
Klop met een garde de slagroom, creme fraiche, eieren, suiker en het griesmeel door elkaar.
Verdeel de frambozen en de helft van het schaafsel over de bakjes, schenk het beslag erover en bestrooi met de rest vh schaafsel.
Bak de amandelpuddinkjes in ongv. 35 min. in het midden vd oven goudbruin. Serveer lauw of koud.

Bron: Allerhande april 2011

Dit was een lekker, super eenvoudig toetje. Het was minder zoet dan het rook. Een soort amandelflan. De volgende keer zal ik misschien ook gemalen amandelen er door doen voor de bite.
Enig alcohol zal er ook lekker in passen, bovengenoemd Limoncello of Amaretto (=amandel) of misschien rum. Als je geen pakje kunt/wilt gebruiken zal dit ook prima lukken met losse (amandel)griesmeel. Misschien moet er dan wel extra suiker bij.